True Love Sweet Lies

Chapter 19 - My Girl

I'm sorry for the jumble chapters. Ilang beses ko na siyang sinubokan na ayusin pero, hindi talaga siya nag wo-work. Ewan ko Kung bakit, pero, baka siguro epekto lang ng new update ng app. Sorry for the inconveniences.

-Miss A.

The moment Lucas held her hand and intertwined it tightly. She could feel her body stiffened in anticipation. Kasabay ng biglaang pagtibok ng puso niya. Parang bigla ay nag slowmo lahat. At tila ba, nabingi siya at hindi makarinig ng kung ano ano. Hanggang sa namalayan nalang niya na tinatangay siya ni Lucas. She doesn't know why he is doing it to her. Kung bakit, bigla bigla nalang siya nito hinila. Ano na naman ang pakulo nito? Baka ano na naman ang gagawin nito na hindi niya alam. Kaya bago pa man iyon mangyari ay, tumigil siya at binawi ang kamay niya mula sa pagkakahawak nito.

"What do you think you are doing?" she asked while looking at him coldly. Pilit niyang inagaw ang kamay, dahil ramdam niya ang nga tsismosa nilang kapitbahay na nakatingin sa kanilang dalawa.

"Can't you see? I'm helping you" he uttered but Mei couldn't see him helping her. He even makes it worst!

"Help? Anong tulong? Ang sabihin mo Lucas, pinapapalala mo!" Napapikit nalang siya at naiiritang sinuklay ang buhok. Ewan na niya. Nang dahil sa ginawa nito ay mas lalo lang lalala ang situwasyon. Hindi ba ito nag iisip? Ano nalang ang sasabihin ng mga tao? Na totoo talaga? Ano nalang ang sasabihin niya sa ama niya? Na, nagbubulakbol na siya? Ganun?

Lucas, couldn't utter a word. Ngayon niya lang napansin na pinapapalala niya yung situwasyon. At ni hindi tulong ang ginawa niya. Naiinis siya. Bakit, hindi niya ba iyon naisip?

Naiiyak si Mei. Kasi takot talaga siya sa ama niya. Grabe ito kung magsalita at grabe kung manghusga. Imbes na siya ang paniniwalaan ay sa ibang tao ito naniniwala. Ang nakakaasar lang ay yung kokonting kasalanan niya na hindi naman masyadong mabigat at bubulyawan na siya nito kaagad. Na minsan rin ay hindi na niya bagkus maisip na anak nga ba siya nito? Bakit kung ganoon siya itrato ay para siyang ampon? Ngunit, sa kabila nung lahat ng iyon ay hindi niya pinagsasalitaan ng pabalang ang ama niya. Tahimik lang siya at nakikinig. Ni minsan ay hindi siya nagagalit dito Kasi, naiintindihan niyang kasalanan niya rin naman lahat.

"I'm sorry, I just want to help you." Lucas uttered, feeling regretful.. after the long silence. Sa totoo lang ay nagagalit si Lucas sa mga pinagsasabi ng mga tao kanina kaya nang hindi na siya makapagpigil ay napilitan siyang gawin iyon.

Malapit na lang sila sa bahay ni Mei. Maraming tao ang nakatingin. Kadalasan ay ang mga kapit bahay nilang walang ibang ginagawa ay yung nakiki tsismis. Tahimik siya at pilit na pinapakalma ang sarili. Even Lucas is waiting for her answer.

"I don't know what to do anymore. What a pain" aniya at tinalikuran na si Lucas para sana ay uuwi na. Nang sumalubong sa kanya ang papalapit na bulto ng kanyang ama. Masama ang tingin nito sa kanya  Napapalunok siya ng mariin. Bigla na naman siyang kinakabahan. Sa mga oras na iyon ay gusto na niyang tumakbo lalo na ng makita niya kung gaano ka sama ang mukha ng ama niya. Napahigpit ang paghawak niya sa laylayan ng polo niya. Doon kumukuha ng lakas. She's shivering.

Nang tuloyan na ngang makalapit ang ama niya ay isang malakas na sampal ang iginawad nito sa kanya. Pasalubong nito ay ang isang malutong na sampal. Nangangalaiti ito sa galit.

"Mei! Ano itong mga naririnig ko? Totoo ba?!" pagkatapos siya nitong sampalin ay saka lang siya tinanong. Gumagalaw ang panga nito.

Napahawak siya sa kanyang pisngi kung saan siya sinampal ng kanyang ama. Nanunuot pa rin doon ang sakit at ng pagkirot nito. Na hinuha niya ay namumula na ito ngayon.

"pa, alam niyo pong hindi ko iyon magagawa--" she's trying to explain but, her father didn't let her and cut her from speaking

"Hindi magagawa? Ako ba ang niloloko mo?!" sigaw na naman nito sa kanya. She closed her eyes as her tears escaped from her eyes. Kinakaya niyang pigilan pero, hindi niya pa rin ito napigilan at sa huli ay umiyak pa rin siya.