Hoping that y'all likes this story too. Thank you and please keep on supporting. Take care always everyone.
-Miss A.
Another day...
"Mei, are you free later at lunchtime?" Isa sa mga sikat na estudyante sa unibersidad nila at school mate niya na si Justine Dela Rama ay tinanong siya sa masugid na pamamaraan. Habang siya ay busy sa pag take down notes para sa coverages ng mid-term exams na gaganapin sa susunod na buwan. Midterm examinations are approaching, and she needs to maintain her grades so she could maintain her place on top.
"Pasensya na, Justine. Pero plano ko kaseng mag research at mag-aral sa library mamaya," makahulogan niyang sabi, the boy smiled and nod his head, as if naiintindihan siya nito. Priority niya kase talaga ang pag-aaral. Mei devoted herself on studying. Ito lang ang paraan para makaahon sila sa hirap, kaya pagbubutihan niya talaga ng maigi para mabigyan niya ng maayos na buhay ang pamilya niya at ang magiging pamilya niya sa unahan.
"Uhmm.. how about at dismissal time?" Napapaisip siya, huminto saglit. Nakinitaan rin niya, na medyo niya na ring ginugugol ang sarili niya sa pag aaral. Pero wala rin naman sigurong mali kung pagbibigyan niya ang sarili kahit saglit lang di'ba? Hindi naman niya susuwayin ang paalala ng ama niya eh!
Ika nga nila, mabilis tumanda ang mukha mo kapag masyado kang seryoso at stress. Hindi niya naman gusto ang tumanda ng maaga.
"I guess, I have an hour? My curfew time is six." She's doubting, may bahid pa rin ng kaba sa naging sagot niya. Pero bahala na. Time naman para sa sarili niya ngayon. Napasuntok sa ere ang binata, tila ba nakakasungkit ng magandang premyo. Hindi niya alam kung ano ang gimmick nito pero natatawa talaga siya. Nawala ang pangamba niya.
Actually, She's not really into serious relationships because that'll be a pain in her ass. It's not like she hates love, or the person. She's just afraid of commitments. Napakabigat na pasanin iyon. Kung ang iba man diyan ay atat na magkaroon ng jowa. Pwes, ibahin niyo siya. hindi pa naman siya loka-loka at sa pagkakaalala niya ay matino pa siya kung mag isip para mapunta sa mental. And besides, her parents won't be happy that she's flirting with someone. Flirt talaga?
Flirt and a bitch ang mga salita na nakakapandurog ng confidence niya, ang saklap, mismong tatay niya ang magsasabi na ikakasira ng motivation niya. Minsan niya na rin itong nasubokan, kaya mas naging maingat na siya ngayon. Napagsasalitaan lang siya ng mga ito dahil sa mga mali na konklusyon, lalo na't nakikita siyang may kasama na lalake. Even though she did nothing except studying and build stairs to reach success.
"Uhh.. pwede ba kitang ayain? Mag plaza tayo. Okay lang ba?" Tanong ulit sa kanya ng lalake. She's thinking about it. Nakapangalumbaba ng saglit. Well, if it's a friendly date... Then, she will go. As llong as na walang malisya sa kanilang dalawa. And she can't see something wrong with it. It's also a good thing to unwind herself from the stresses that she have these past few days.
"Okay" isang sagot lang niya ay siya namang pag sigaw ni Justine. Napa iwas nalang siya ng tingin dahil lahat yata ng mata sa loob ng classroom nila ay dumako sa kanila.
"Yess! Gotta wait for you at the gate after the class!" the boy stands up and storm out of their room because the next subject is about to start. Napahawak nalang siya sa kanyang sintido. Nalamangan pa yata siguro ang babaeng napasagot sa akto nito.
She sigh.
***
"Good day Ma'am!" Mrs. Vergara greeted the school head, bago sila pumasok sa loob ng opisina ng dean.
"Good day also, Señora. How may I help you?" Mrs. Vergara smiled and turned her attention to her son who looks uninterested.
He's on earphones. Unbothered. Walang pakealam kung ano man ang ginagawa dito ng ina niya. Basta ay nag e-enjoy siya sa pakikinig ng musika.
BINABASA MO ANG
True Love Sweet Lies
Novela JuvenilFrancine Mei Zaldua is known as one of the top students at university of Asturias in Cebu province. She is a talented and a smart woman who dreamt to succeed and give her family a new life in the future. She has the beauty of simplicity that screams...