𝗛𝗘𝗔𝗥𝗧 𝗢𝗨𝗧 [𝙴𝙽𝙷𝙰𝚂𝙴𝚁𝚈𝙴 #1] 𝙹𝙰𝚈

01.

Christine's

Marahan kong pinukpok sa ulo ko yung hawak kong research paper na pangatlong beses nang ni-reject nung professor namin. Bakit kasi kailangan pa printed yung ipasa agad for checking, kung susulat-sulatan niya lang naman ng red ballpen? Sayng yung mga bond paper.

Hindi naman sa nagrereklamo ako na may research agad kahit halos two months palang simula ang pasukan pero parang ganun na nga. College life, hindi pa ata ako ready.

Nagprisinta na rin ako na ako na ang magpa-check sa professor naming na hindi ko alam kung may galit ba sa mundo dahil sa sobrang sungit. I insisted na rin dahil ako rin naman ang may kasalanan kung bakit cramming kami kanina. I gave them full assurance kahapon na hindi na nila need magdala ng laptop since we're using mine from the start and the readings and references was there already.

Pagbalik ko sa room ay kaunti pa lang ang mga tao. Nagtaka rin ako kung bakit wala yung dalawa sa pwesto namin. Nasaan yun?

Kumalam lalo yung sikmura ko nang may naamoy akong shawarma. I skipped my breakfast earlier dahil naubos yung oras ko i-revive ang naghihingalo kong laptop. Ang ganda kasi ng timing, kung kalian kailangan talaga.

Sina Sunghoon at Ate Bea pala ang pumasok sa loob ng classroom. Nagningning naman yung mga mata ko nang iabot sakin ni Sunghoon yung shawarma na mainit-init pa.

"Ang dami kong nakikitang pula ah. Parang gusto ko sumabog at magsabi ng masasamang.....mga words" sabi ni Ate Bea na mapuputulan na ata ng litid sa sobrang gigil. I am just used in calling her "ate" although same year lang kami and she's just older for about five months.

"Can I see the corrections?" Iniabot ko sa kay Sunghoon yung printed research namin. We almost started from scratch because my laptop acted up earlier. Sunghoon had back-ups but he did not bring his lappy with him kasi nga I insisted na ako na. He probably put his full trust to me. I am not that satisfied with my output sa part ko and medyo nahihiya ako sa kanila kaya as much as I can, gusto kong makatulong pa. But I made it worse, I guess?

Maingat na kinuha ko yung Macbook mula sa lalagyan nito. I can't help but to roll my eyes while typing the password. Umupo na rin si Ate Bea sa tabi ko tapos inedit na namin yung soft copy nung research namin according dun sa corrections. Si Sunghoon naman ay hinila yung isang armchair sa tabi ni Ate Bea and started reading the research from the start.

Medyo nahiya pa ako nung nasa part ng introduction na yung binabasa niya. The original intro I made was better than that, but I failed to make a back up file.

"Konti lang naman yung mga corrections and most of them are minor lang." Sunghoon, after reading the whole research. Ate Bea even made three copies of it.

After that, we decided to work on the business research na kami rin ang magkaka-group. Iniisip ko pa lang, nai-stress na ako.

I have a very big dream pero minsan feeling ko, my abilities always fall short for it. Mabilis rin ako mapagod kapag tinambakan na ako ng sandamakmak na paper works. I know, this shouldn't be.

Hindi naman siya ganun kahirap compared sa ibang paper works kasi we just need to document and analyze a certain industry. Gumawa na lang ako ng cover letter para sa factory na pupuntahan naming. I also saved two copies para sure. Masyado kami nawiwili, forgetting that this Macbook isn't ours.

"Tuloy na tayo bukas? I called Uncle yesterday and sinabihan niya na rin yung staffs na i-guide tayo." Saan ni Sunghoon. Ibinalik ko na rin yung Macbook sa lalagyan nito. Good thing I have a huge backpack.

Here's another problem. I am not sure if I can go with them tomorrow kasi aalis si Mama sa bukas para pumunta sa boutique. Wala pang one year yun na naitatayo and hindi pa ganoon ka established so halos full-time si Mama na nagpapabalil-balik dun.