CHAPTER 48

20 3 0
                                    

ILANG ARAW na ang lumipas, hindi pa rin bumabalik si Cassy sa bahay namin. I didn't hear anything from our parents, so it means that she didn't went back to her parent's house. Ibig ding sabihin, she was staying this whole time at her manager slash friend's condo unit.

My mind was clouded with unpleasant thoughts. Sa pangit ng mga naiisip ko, pakiramdam ko ay puputok na sa bigat ang ulo ko. Mabuti nalang talaga at nag-ayang kumain sa isang Japanese restaurant ang mga kaibigan ko. They chose a private dining room so I grabbed the opportunity to share my frustrations with them.

"Kung ikaw ang nasa posisyon ko, maniniwala ka bang magkaibigan lang talaga sila? And even if they're really just friends, with manager-model relationship, it's still not right to spend days together, just two of them, 'di ba?" reklamo ko kay Yong.

"I don't know the truth. So I better not judge her," kibit-balikat niya.

"Pero sinabi ko na sa'yong nakita ko silang magkayakap that night after I confronted her! At hanggang ngayon hindi pa rin siya umuuwi. Wala ba siyang balak magpaliwanag sa akin?"

"Goodness, Casper! Why do you keep asking me questions?! Wala akong alam, okay? Hindi kita masasagot. Only her can answer all your questions and doubts!" napipikon na sinubo niya sa bibig ko ang dalawang slice ng sushi. Mabilis ko namang nginuya iyon.

Magkasalubong ang kilay ko habang kumakain at nag-iisip. I feel stress just thinking about that woman. Kaya sa pagkain ko nalang binubunton ang frustrations ko.

"Ano ba talagang gusto mo?" sabat ni Takuya na kanina pa tahimik na nakikinig sa amin. "Ano bang gusto mong gawin ni Cassy? Are you really okay na bumalik siya? If you want her to explain, handa ka bang makinig at unawain siya?"

"I... I'm willing to listen. At siguro... matatanggap ko naman kung maayos naming pag-uusapan 'yon. It's alright too if she'll come back. Bahay namin 'yon. She also have the right to stay there."

"Did you tell her that?"

"I-I didn't."

"Oh, 'di mo naman pala pinaalam sa kanya. Of course, iiwasan ka niya dahil iniisip nun na galit ka pa. Dahil siya ang may kasalanan, kahit gusto niyang magpaliwanag sa'yo, siguradong nahihirapan siyang e-approach ka. If you won't give her a hint that you're already willing to talk to her, syempre iisipin niyang dumistansya muna sa'yo para bigyan ka rin ng oras na pag-isipan ang mga bagay-bagay."

"Takuya's right," ayon ni Yong. "At isa pa, base sa kwento mo, you told her hurtful words. Maybe right now, she's probably making a decision on what to do with your relationship. Kung tama pa bang ipagpatuloy ang relasyon niyo o kailangan niyo ng itigil ito hangga't maaga pa."

"I-Itigil? Do you mean... she'll break up with me?"

They both shrugged their shoulders and left me more confused. I suddenly feel tired and heavy after hearing their opinions.

Kung makikipaghiwalay si Cassy sa akin, my parents will surely get mad at me and maapektuhan na naman ang takbo ng kompanya. Pero babalik na ang buhay ko sa dati, free and no Cassy to worry about. Hindi na ako magmamadaling umuwi sa gabi at hindi na rin ako mapapagod sa paghahanda ng mga kakainin niya.

"But Casper, I've been wondering..." biglang dagdag ni Yong. "Don't you feel anything towards Cassy? You've been together for months and she's a great girl. You keep on complaining being with her but you didn't realize that you became more radiant after she came to your life. And I told you that she might decide to stop your marriage but its more like you got the upper hand to decide about it. 'Di ba nagalit ka na ikinasal ka dahil pinili ka niya? So, it's possible that she's just waiting for whatever decision you want."

I CLOSED my eyes while leaning my back at my office's swivel chair. Akala ko makakapag-isip na ako ng maayos, pero dahil sa mga sinabi ng mga kaibigan ko kahapon, mas lalo lang ako nalito. Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi dahil sa kakaisip. Ngayon naman ay hindi ako makapokus sa trabaho dahil naiisip ko na naman ang magaling kong asawa.

"Excuse me, Sir," narinig kong sabi ng sekretarya ko sa intercom. "You have a visitor."

"Do I have any appointment today?" kunot-noo kong tanong. Ayon sa pagkakatanda ko, wala akong scheduled meeting ngayon.

"Ahm... Your wife is here to see you, Sir. I'll let her in."

Bigla akong nataranta sa nalaman ko. Napatayo ako at inayos ang mga dokumento sa lamesa ko, tumalikod at umupo ulit. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin. I didn't expect to see her today, mas lalo na ang makausap siya. I'm still not done rationalizing my thoughts and making a decision.

Napaigting ako nang bumukas ang pinto. The first thing I met was her eyes. It feels like I'm meeting her for the first time. Hindi ako nakapag-react agad at tinitigan lang siya.

"Hi," bati niya nang tuloyan na siyang nakapasok. She didn't blink or even smiled. She just casually greeted me.

"H-Have a seat," turo ko sa upoan sa harap ng lamesa ko.

Damn it! I'm even stuttering.

"Can I set here?" turo niya naman sa couch.

Ayaw niya yatang mapalapit sa akin. I kinda feel disappointed. But I'm also thankful. Dahil sa buong buhay ko, ngayon lang ako naging ganito kakabado. I'm really freaking nervous that my hands are even shaking. Pilit ko iyong kinontrol para hindi niya mahalata.

Tumango ako bilang pagsang-ayon at tumayo para lumapit sa kinaruruonan niya. Umupo ako sa katapat niyang couch. Base sa napansin ko, she's also nervous. Hindi siya makatingin ng diretso sa akin. Seeing her like that unexpectedly made me calm and regained my composure.

"I-I'm here to tell you something," simula niya. Her eyes were still fixed on the floor. It seems more pleasing to look at than me.

Magpapaliwanag na ba siya? Ano bang dapat kung itanong? Ano bang gusto kong malaman? Kaya ko kayang matanggap ang dahilan niya? Shit! Relax, Casper!

"What is it?" I calmly asked. But deep inside, my heart were somersaulting.

"I'm going to handle my family's company. Allow me to run it."

"What?!"

This is the least thing I expected to hear.

MY UNEXPECTED WIFE (BossSeries#3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon