KIRILAN

☆18.BÖLÜM☆

"Keyifli okumalar!"

⚫️

Serenay boy aynasından kendisine süzercesine baktı ve üzerine giymiş olduğu siyah crop kazağı ile uyum içerisinde olan kırmızı, saten kısa pileli eteğini düzeltti. Eteği diz kapaklarının biraz üzerindeydi. Eteğinin altına ise siyah opak külotlu çorabını giymişti. Beline kadar uzanan çilek sarısı saçlarını maşayla doğal görünüm verecek şekilde dalgalı yapıp her zamanki gibi hafif bir makyaj yapmıştı.

Bugün öğleden sonra saat birde olan dersine üzerindeki kıyafetleriyle gidecekti. Ama bunun öncesinde cumartesi günü annesine söz verdiği gibi, okula gitmeden önce arkadaşlarını eve davet edip annesiyle tanıştıracaktı. Dün gece Gökhan'ı ve diğer arkadaşlarını arayarak bunu belirtip davet etmişti fakat Göktuğun gelip gelmeyeceğinden pek emin değildi. Geleceğini de pek zannetmiyordu doğrusu.

Makyaj aynasının önünde duran telefonunu eline aldı ve yatağın üzerine oturup Gökhan'ı aradı. Kısa bir süre sonra Gökhanın her zamanki coşkulu ve enerjik sesi kulaklarına doldu.

"Serenay!"

Serenayın yüzünde bir gülümseme oluşurken "Nasılsın Gökhan?" dedi.

"Sesini duydum daha iyi oldum." Serenay bu cümleye nasıl bir cevap vereceğini bilemeyerek birkaç saniye sessiz kalırken Gökhan'ı yeniden işitti. "Sen nasılsın?"

"İyiyim." dedi Serenay kendi kendine başını sallayarak. "İyiyim ben de. Geliyorsunuz değil mi? Bu yüzden aradım seni."

"Tabii ki geliyoruz. Şimdi çıkacağım ben de."

"Bekliyoruz o zaman sizi." Serenay sertçe yutkunmasının ardından "Göktuğ?" dedi. "Ona da söyledin değil mi davet ettiğimi?"

"Söyledim. Ama o gelemeyecek. Sabah erkenden dersi vardı, okula gitti Yarenle beraber."

"Anladım. Ha bu arada sunum ödevine de son bir kez bakıp bir gözden geçiririz Gökhan. Gerçi cumartesi tamamladık ama."

"Tamam geçiririz. Ben çıkacağım şimdi. Kapatmam gerekiyor. Geldiğimizde görüşürüz."

"Görüşürüz."

Gökhan'la görüşmelerinin sonlanmasının ardından Serenay odasından çıkıp tembel adımlarla salona doğru yürüdü ve annesinin üzerini giyinmiş bir vaziyette oturup televizyon izlediğini gördü.

Gülçin Hanım başını kızına çevirdiğinde onu süzdü. "Eteğin çok güzelmiş kızım. Sana çok yakışmış."

Serenay annesine kibarlıkla gülümseyip teşekkür etmesinin ardından annesinin yanına oturdu. "Az önce Gökhan'ı aradığımda biraz sonra çıkacağını söyledi."

"Arkadaşların şu an geliyor yani?"

"Geliyorlar." İç çekti ve annesine baktı Serenay. "Ama Göktuğ gelmiyor."

"Göktuğ, Gökhan'ın abisi olan çocuk mu?" dedi Gülçin Hanım sorarcasına.

"Evet o. Cumartesi dedim ya sana da konusu açıldığında Gökhan'ın abisi diye."

"Göktuğ niye gelmiyor?" diye sordu Gülçin Hanım ilgiyle.

Serenay hoşnutsuzluk barındıran bir sesle "Sevgilisi ile birlikte okula gitmiş." dedi. "Sabahleyin dersi mi ne varmış." Bunun ardından annesine dert yanarcasına anlatmaya başladı. "Sevgilisi desen, uyuz bir şey. Göktuğ gibi birisini hiç hak etmiyor. Cumartesi günü bile birlikte dışarıya çıkıp gezdiler."