KIRILAN

☆23.BÖLÜM☆

•Hatırlatma•

"Benim kendi içimde neler yaşadığımdan, hiçbir şeyden haberin yok!" diye bağırdı Göktuğ sitemle. "Senden uzak durmak bana ne kadar acı verdi, senin haberin var mı? Sana baktığım her defasında, sana hissettiğim her duyguda kardeşime ihanet etmişim gibi hissettim ben! Ki ben kardeşime ihanet ediyorum da! Ben hiç iyi bir abi değilim! Hiç örnek bir abi değilim! Eğer bunu duymak seni rahatlatacaksa adam değilim ben! Tamam mı? Adam değilim!"

Göktuğ Serenaya başka bir şey söylemesine daha fırsat vermeden arkasını dönüp hızlı adımlarla ilerlemeye başladı. Serenay onun "Allah kahretsin!" diye acıyla bağırdığını işitirken aynı zamanda onun uzaklayışını izlerken elini ağzına kapatıp ağlamaya başladı çaresizlikle ve yanındaki ağaca tutundu elini ağaca koyarak destek almak istercesine.

Ne yapacağını bilemiyordu. Nasıl davranacağını hiç bilemiyordu. Kafası allak bullaktı. Dün akşam Gökhan, bugün Göktuğ. Bunların öncesinde kendisine yapılan imalar. Gökhan'a bunlardan hiçbir zaman bahsetmeyecekti. Abisinin kendisine aşık olduğunu öğrenirse yıkılırdı! Onu bu şekilde üzmeyecekti. Abi kardeşin arasını bu şekilde bozarak abi kardeşin arasına giren kız olmayacaktı! Abi kardeşin arasını bozan kız konumuna düşürmeyecekti kendisini!

⚫️

"İyi okumalar!"

Ne kadar süredir okulun bahçesinde ağladığını bilmezken elindeki peçete ile akan burnunu ve gözyaşlarını silip kendisini toparlamaya çalıştı Serenay. Toparlamak burada sadece bir söyleyişten ibaretti. Çoktan darmadağın olmuştu bile. Ağladıktan sonra geçecek bir şey değildi bu bulunduğu durum, kendisinde hissettirdikleri. Göktuğun söylediklerinin kendisinde nasıl hissettirdiğini bile bilmiyordu. En azından düz bir duygu uyandırmamıştı söyledikleri, Gökhan'da olduğu gibi. Kendisinde uyandırdığı değişik duyguların farkında olsa da şu an kafa yoracak bir durumda değildi. Çaresiz hissediyordu kendisini. En çok da kendisini Gökhan'a karşı mahcup hissediyordu.

Göktuğ acaba kardeşine karşı kendisini hiç mahcup hissetmiyor muydu? Kendisine ilanı aşk cümlelerini sarf ederken kardeşine karşı kendisini hiç mi kötü hissetmemişti? Ya da kendisine karşı bir şeyler hissediyor olurken? Göktuğun son cümlelerinde serzenişle bunu dile getirdiğine şahit olsa da yine de bütün bunları düşünmeden edemiyordu Serenay. Gökhan'ın bütün bunlardan haberi olduğu takdirde ne yapacağını nasıl bir tepki vereceğini kestiremiyordu bile. Peki Göktuğ kardeşi bunu öğrenir diye hiç mi korkmuyordu? Aralarının bozulacak olmasından hiç mi korkmuyordu? Hiç mi bunları düşünmemişti? Göktuğ belki bencilce hareket ediyor olabilirdi. Ama kendisi bencil olmayacaktı.  Abi kardeşin arasını bozan kişi olmayacaktı ve yapması gerekeni yapacaktı. İkisiyle de bundan sonra gerekmedikçe muhatap olmayacaktı. Özellikle Göktuğ ile.

Serenay banka oturup ağlamaklı ifadesiyle ve titreyen elleriyle kendisine sigara yakarken aynı zamanda başına saplanmış olan güçlü ağrı kendisini rahatsız ediyordu. Başının ağrıyan yerini kendi elleriyle söküp atmak istiyordu. Bir eliyle parmaklarının arasındaki sigarasını tutarken diğer elini saçlarının arasından geçirip önüne gelen saçlarını geriye doğru attı. Sakinleşmek istercesine derin bir nefes alıp verdikten sonra sigarasından bir fırt çekip dumanını havaya üfledi.

Derse girmeyecekti. Ders çoktan başlamış olmalıydı. Sonraki derslere de girmeyecekti. Ders çekecek halde miydi sanki? Final sınavlarına yakın bir ara ders notlarını isterdi. Zaten finallere de az kalmıştı. Finallerden sonra başlayacak olan ara tatil kendisiyle baş başa olması için fırsattı. Kendisiyle baş başa olmaya ihtiyacı vardı. Bir süreliğine de olsa Göktuğu ve Gökhan'ı görmek zorunda kalmayacaktı. Çünkü daha fazla Göktuğ ve Gökhan'ı görmek ya da onlar hakkında bir şey duymak istemiyordu. Arkadaş ortamında beraber oldukları için ister istemez birbirlerini görecektiler. Fakat kararlıydı Serenay, gerekmedikçe onlarla muhatap olmama konusunda. Çünkü en iyisi buydu. Onlar için de, kendisi için de.