Tale of Santuaria: Sunrise and Moonlight (UNEDITED)

CHAPTER FIFTY

Ikatlong Persona

MAHINANG dumaing ang babae ng kumirot ang kaniyang sariwang sugat.

"Saan na ako ngayon magtutungo?" bulong nito sa kaniyang sarili at umupo sa ilalim ng isang puno. Kumunot ang noo nito ng maalala ang nangyari sa bahay ng matandang tumulong sa kaniya na si Tandang Elyas.

Who is that lady? Why do I have a strange feeling about her?

She asked in her mind, she was really confused at that time, especially when her neck suddenly hurt, where her sun mark was. She left believing that the woman was the source of ber neck pain.

Her long thoughts were cut off when her stomach rumbled, indicating that she was hungry.

"Gutom na ako..." Pumikit siya at nag isip ng paraan para makahanap ng makakain. Sadyang sinusuwerte siya dahil ng mag-angat siya ng tingin sa punong sinasandalan niya ay nakakita siya ng prutas na mangga.

"P’wede na siguro ito, kahit papaano ay magkakalaman na rin ang sikmura ko," sabi niya saka umakyat at nang maka-akyat na siya ay pumitas na siya ng mangga at inumpisang kainin ito.

•••

After a few minutes of eating, she lay down on one of the tree's branches because it hurt. Her stomach from the amount of mangoes she ate.

She opened her eyes while lying down because she felt something strange in her body. She sat down but lost her balance and fell to the ground, but she didn't feel any pain. Imbes na sakit ang maramdaman, nakaramdam siya ng malakas na enerhiya sa loob ng kaniyang katawan na tila ba parang nais nitong kumawala.

"Ahh!" sumigaw siya habang dahan-dahang tumatayo.

"Ahh!" sumigaw siyang muli at nakaramdam siya ng sobrang sakit sa buong katawan hindi dahil sa kaniyang pagkakahulog sa puno kun'di sa hindi niya maipaliwanag na dahilan, the pain she is experiencing seems to want to escape her body.

"AHH!"

Her entire body lit up in tandem with her loud cry.

Her own eyes noticed that her hand had changed, that it had grown and developed sharp nails. Her body has a strange shape that resembles a monster. When she opened her eyes, her vision was strange; everything around her had turned yellow. Inilibot niya ang paningin at nakita niya ang nagliliparang mga ibon, nagwawala ang ilang hayop na nasa gubat, naging malakas din ang kaniyang pandinig.

Nag lakad siya’t nagulat ng parang nag iba rin ang kaniyang katawan. Nakakita siya ng isang ilog at nag tungo do’n. When she saw herself in the water, her eyes widened.

"Bakit? Bakit naging ganito ang aking wangis?" tanong niya sa kaniyang sarili. She became just a Dragon. A golden dragon.

"Hindi!" sigaw niya at nakaramdam muli siya ng matinding sakit sa sobrang sakit n’yon ay napahiga siya at biglang nawalan ng malay.

Katana and her companions, on the other hand, continued to walk.

"Guys pahinga naman tayo," sabi ni Scarlet.

"Ih! Mapahinga pa eh malapit na tayo sa kaharian namin ih!" pumikit ang dalagang si Katana hindi dahil sa sinabi ng dalagang si Aw kundi dahil sa malakas na boses nito na tila yata sumakit ang kaniyang tenga sapagkat katabi lamang niya ito.

"P’wede ba ’wag na ’wag ka ng sisigaw?" na-iinis na tanong ni Katana rito.

"Ih! Hindi naman ako sumisi—"  She cut herself off mid-sentence and parted her lips as she looked at the girl Katana.

"Bakit?" kunot-noong tanong ni Katana kaya napatingin din sa kaniya ang dalawa pang babae habang ang limang lalaki naman ay patuloy pa rin sa paglalakad, hindi namalayan na huminto ang mga babae.

"Katana..." Tumingin si Katana sa dalagang si Em ng mabitin ang sasabihin nito.

"Bakit ba kasi?" takang-taka na siya sa inaakto ng kaniyang mga kasama.

"Your eyes..." Nabitin sa ere ang sinasabi ni Scarlet.

Mas lalong kumunot  ang noo ni Katana.
"Anong meron sa mata ko?" sa halip na sagutin ng tatlong babae ay kumuha ng salamin si Em sa kaniyang dalang bag at inabot kay Katana. The girl took it and looked at it slowly, her eyes widening at what she saw.

"N-nag-aapoy ang mga mata ko?" patanong niyang na sambit ang mga katagang 'yon.

While walking,  the five men stopped and looked at each other because they felt a strong energy. They were all looking up at the sky, including the young woman Katana, when it suddenly darkened and lightning flashed, sending the birds in the sky into a frenzy, and the sound of animals filled the air.

What is happening?

Iyan ang katanungan sa isip ng mga Guardians pati na rin ang dalawa pang lalaking kanilang kasama.

"Naganap na, natuklasan na niya ang kaniyang tunay na wangis." Bulong sa hangin ng isang nilalang na palaging naka-bantay sa dalagang si Katana. Ang tinutukoy nito ay ang nagmamay-ari ng simbolo ng araw.

In the human world, on the other hand, the two siblings looked at each other because they, too, felt the strong energy, which is why they looked at a small bottle they made when Katana was a newborn.

"Kuya, nasira na ang Bote," sabi ni Ariel sa nakatatanda niyang kapatid na si Laurentuz. Ang boteng iyon ay kanilang ginawa upang makubli ang isang anyo, pinagsama-sama nilang tatlo ang kapangyarihan kasama ang asawa ni Laurentuz upang kahit papaano ay maging normal ang hitsura ng isa sa kambal at dahil nasira na ang bote ay lumabas na ang tunay nitong anyo.

"Nasisiguro kong kahit papaano ay babalik pa rin siya sa normal na anyo," nagsalubong ang kilay ni Ariel dahil sa sinabi ng kaniyang kapatid.

"Paano ka nakakasigurado, kuya?" ngumiti si Laurentuz sa kaniyang kapatid.

"Baka nakakalimutan mo ang kanilang pinagmulan?" dahil sa sinabi nito ay yumuko si Ariel.

"Hindi ko nakakalimutan at alam nating pareho na mapanganib ito," tinapik-tapik ni Laurentuz si Ariel kaya nag-angat 'to ng tingin.

"Nagtitiwala ako sa kanilang dalawa." Nag-uumapaw ang kasiguraduhan sa tinig ni Laurentuz kaya tumango-tango si Ariel, ngunit kahit pilit nilang ikubli ang takot na nararamdaman ay hindi sila nag tagumpay dahil sa mga oras na ito ay nangangamba silang dalawa para sa kaligtasan ng kambal.

~To Be Continued...