Tale of Santuaria: Sunrise and Moonlight (UNEDITED)

CHAPTER 59

Ikatlong Persona

THE GUARDIANS had arrived at the Fraudulent Ethereal; they both disembarked at the same time and were looking at the Fraudulent Ethereal's high gate.

Napalunok si Aw ng sariling laway dahil nasa gate palang sila ng lugar ay nakakaramdam na siya ng labis na takot. Ano pa kaya kung sila'y nasa loob na?

"Guys, wala ng atrasan 'to." Seryosong sabi ng dalagang si Scarlet, napatingin sa kaniya ang lahat.

The Fraudulent Ethereal has a massive gate, and they are stepping on clouds, which would normally cause them to fall, but since they are Santuarians, this is normal for them, especially for the citizens of the Windy Kingdom.

Nagtanguan sila sa isa't-isa 'tsaka na pumasok sa loob ng gate kasama ang mga magigiting na mandirigma na pinasama sa kanila ng Hari at Reyna.

Ilang sandali pa ang kanilang nilakad bago tuluyang makarating sa loob, kapwa nangunot ang kanilang mga noo ng makarating sila at makakita ng anim na pinto na kulay itim.

"Isa sa loob ng anim na pintong iyan matatagpuan ang lunas." Pagbibigay alam ng dalagang si Emaya, tumikhim ang binatang si Ashlohr kaya napatingin sa kaniya ang mga kasama.

"We need to separate so that we can get the cure quickly within those doors. " Magkakasabay na tumango ang lima while the soldiers would be stationed outside the door to either guard or let them in if they couldn't leave right away.

They both took a deep breath before everyone entered, and then Emaya spoke.

"Mag-iingat kayo, iwasan niyong mag padala sa mga illusion na inyong makikita, 'wag na 'wag kayong mapapaapekto sa anumang inyong makikita sa loob ng mga pintong iyan dahil sa oras na kumagat kayo sa kanilang mga panlilinlang ay hindi na kayo makakalabas pa sa loob nito," sandali itong tumigil sa pagsasalita saka nag patuloy, "nawa'y maging ligtas tayong lahat." Pagkasabi nito ay isa-isa na silang pumasok sa loob at sinabi nilang lahat sa kanilang isipan ang mga katagang.

Patnubayan mo kami aming mahabaging diyosa...

When Scarlet entered, a dark place opened up to her, and her heart beat faster because she knew that place, and no matter how hard she tries to convince herself that she doesn't know that place, she can't deny that place is the place where she encountered a debauchery that she wanted to bury in oblivion.

Her knees were trembling as she continued her walk, but she came to a halt when she saw the man holding the child, tila nag-unahan sa pagpatak ang kaniyang luha dahil hindi siya maaring magkamali na ang batang buhat ng lalaki na parang sako ay walang iba kun'di siya noong siya'y bata pa.

Umiling-iling si Scarlet at ang takot na kaniyang naramdaman noon ay muling nabuhay at lumukob sa kaniyang sistema.

"Hindi! Hindi ako maaring magpaapekto, kinalimutan ko na ang ganitong pakiramdam!" sumigaw ito't ipinikit ang kaniyang mga mata ngunit kahit paulit-ulit niyang alisin ang gano'ng pakiramdam ay hindi niya magawa sa halip ay lumala lamang iyon ng muli niyang makita ang nangyari, natulos siya sa kaniyang kinatatayuan nang makita na pinilas ng lalaki na parang pahina lamang ng libro ang lahat ng kaniyang saplot at nagpakasasa sa kaniyang murang katawan.

Napaluhod siyang bigla at sumuka dahil sa kababuyan na nakita niyang ginawa ng lalaki sa kaniya noon, nanghihina siyang napahiga sa lapag at hindi na kinakaya ang masalimuot na kaniyang nasasaksihan.

"Kakaiba talaga ang pakiramdam kapag bata!" mariin niyang nakagat ang labi at kinuyom ang kaniyang palad dahil sa galit na unti-unting umuusbong sa kaniyang damdamin. "Hindi mo ako kailanman makakalimutan tandaan mo iyan." Turan nito sa kaniya habang siya naman ay dahan-dahang tumayo at bagama't alam niyang isa lamang itong illusion na tanging nililinlang lamang siya ay hindi niya ma-iwasang maapektuhan ng mga sinasabi nito, patuloy na nagsasalita ang lalaki ng mga masasama at malalaswang bagay kaya't lalo siyang nakaramdam ng panghihina.

She screamed as she grabbed her chest.

"TAMA NA! TAMA NA! LUMAYO KA SA 'KIN! LAYUAN MO AKO! H'WAG...MAAWA KA!" umiiling-iling na sigaw ng dalaga habang nakaupo at naka-lagay sa magkabilaang tainga ang kaniyang dalawang palad.

"Scarlet, I know what you're going through is difficult, but I want you to be strong and fight him. You can't escape your dark past if you don't confront it. If you don't try to walk in the light, you'll be stuck in a dark path for the rest of your life, so stand there and don't just sit there! Akala ko ba ay matapang ka? Ilabas mo ang tapang mo! Hindi lang ang masamang nakaraan mo ang magpapabagsak sa 'yo kaya lumaban ka. Alam kong kayang-kaya mo 'yan!"

Natigilan ang dalaga at bahagyang nanlaki ang mga mata ng muli ay naalala niya ang mga katagang binitiwan sa kaniyang isip ni Katana.

Dahan-dahan siyang tumayo na mayroong lakas ng loob, she met the man's playful grin and slowly approached it, but the man retreated.

Katana is right; I can't escape my complicated past if I don't do anything, and this has an impact on my feelings.

Sabi ng dalaga sa kaniyang isipan habang patuloy pa rin sa pag hakbang.

"Ako...si Scarlet, a fire element user who will one day be Queen of our continent," matigas na sabi nito at hindi inaalis ang tingin sa lalaki. "Maybe I can't forget my complicated past because it will never leave my mind and system, but this past will give me the strength to face all future trials in my life, so it won't just be people like you who bring me down...." binitin nito ang huling kataga bago muling ipinagpatuloy, "at ikaw...ay mananatiling ala-ala na lamang!" ngumiti ng matamis ang dalaga at nasa mukha nito ang tapang na naging dahilan upang tuluyan siyang hindi na maapektuhan ng isang karahasan.

The man's body lit up, and she saw it transform into a door, proving that the cure for Katana was not in the door she entered, because only the door came out, not the cure.

Although she is disappointed that the cure is not where she is, she is content because she is finally free of the dark past.

Pumasok siya sa pintong ito ng walang pagdadalawang isip at hindi inaasahan na ang pinakatatakutan niya ang kaniyang mabubungaran pero sumugal siya, hindi niya inisip kung magagawa pa ba niyang makalabas makuha lamang ang lunas para sa kaniyang minamahal na kaibigan.

She changed a lot because of Katana, because before she was just a selfish person, and now she can face her dark past for the sake of the girl Katana.

She smiled triumphantly as she walked out the door.

Lahat ay gagawin ko para sa 'yo, Katana...

~To Be Continued...