Tale of Santuaria: Sunrise and Moonlight (UNEDITED)

CHAPTER SIXTY EIGHT

Katana Luna Silvyria

"AHH!"

Sumigaw ako, sobrang sakit ng nararamdaman ko. Napaka-init, para mayro'ng apoy sa loob ko na gustong kumawala ngunit tila mayro'n ding pumipigil para gawin 'yon.

"Ahh! Tama na!" muli ay sumigaw ako, gusto kong imulat ang mga mata ko pero hindi ko magawa. I want to move my body but I can't.

What the hell is going on with me? Why am I feeling so hot? Shit!

I was taken aback when I suddenly felt like I was floating, high and rising.

What exactly is going on with me?

After a while, I began to wonder again when I felt someone pulling me, its hands holding my arm and supporting my back. I've been wondering what's going on for a while now, and it appears that I won't stop wondering.

"Katana!"

"Katanagirl!"

"Oh! God! Katana!"

"Anong nangyayari sa kaniya?"

"Ayos lang ba siya? Normal ba iyang nag-aapoy niyang katawan?" kumunot ang noo ko matapos marinig ang mga sinasabi nila. Alam kong ang mga Guardians iyon maging ang boses ng Reyna ay narinig ko, pero mas ikinakunot ng noo ko ang tanong ni Almond.

Nag-aapoy ang katawan ko? Bakit? Bakit naman hindi ako nasusunog kung gano'n nga? What is really going on?!

"AHH!" napasigaw na naman ako't mariing na ipikit ang mga mata nang muli'y maramdaman ko ang labis na sakit, mas malala kaysa sa una. Despite this, I can still feel the hand supporting my back and its firm grip on me.

Habang nararamdaman ko ang sakit ay hindi ko lubos maisip kung bakit sa kabila ng nararamdaman ko'y mabilis ang tibok ng aking puso, hindi dahil sa takot na baka kung ano ang mangyari sa 'kin kun'di ang mabilis na pag tibok para sa taong naka-alalay sa akin. Hindi ko man mawari kung bakit pero kakaiba ang pakiramdam ng mabilis na pag tibok ng aking puso, kay sarap nito sa pakiramdam at the same time ay masakit ang nararamdaman ko sa ika-ibuturan ng aking pagkatao dahil sa nag-aapoy kong katawan.

The pain persists after a long period of time; the longer it lasts, the deeper it becomes. I let out a long and loud cry.

"AHH!" napanganga ako't mariin ang pagkakapikit, habang sumisigaw ay ramdam ko ang pag yanig ng lugar na kinaroroonan naming lahat. Ramdam ko rin ang napaka-init sa loob ko na unti-unting humuhupa at tila napapalitan ng lamig na hindi ko maintindihan o maipaliwanag.

Help!

My strange feelings subsided after a few seconds, as if they had returned to normal, but I had been hearing their various words before, and I noticed the concern there.

I tried to open my eyes but unlike before, nothing was stopping me now.

Nag-a-adjust pa ako dahil medyo lumabo ang aking paningin at ng maging malinaw na ay tuluyan ko nang na imulat ang mga mata ko't malinaw ng nakikita ang lahat.

"Katana!" napatingin ako kay Scarlet ng sabihin niya iyon, sumunod naman sa kaniya ay si Alvinno, Almond at Aw.

"How's your feeling?" kumunot ang noo ko nang magkasabay iyong tinanong sa 'kin ng Reyna at ang babaeng hindi ko kilala, ngayon ko lamang nakita ang mukha niya.

Balak ko na sanang itanong kung sino siya, nang biglang marinig ko ang impit na daing kaya napatingin ako sa may bandang gilid ko kung saan nanggagaling ang daing at gano'n na lang ang gulat ko nang makita si Ash, realization hits me. Buhat ako ni Ash!

"Ash," ngumiti lang siya, isang ngiting hindi pilit. My lips parted because my eyes were drawn to his palm and arm.

Shit!

"May sugat ka. 'Y-yong braso at palad mo, sunog-" may pag-alalang turan ko pero 'di ko na natuloy dahil ang kanang hintuturo niya ay tinapat niya sa labi ko.

"Shh, it's okay. I'm okay, Luna." I shook my head because I didn't think he was okay, that his arm and palm had been burned and that it was probably bad.

I was able to easily get down from him lifting me because he was a little weak.

Humarap ako sa kaniya.
"Ash, na sunog iyong kamay mo." Sa halip na sumagot ay niyakap niya ako na ikinagulat ko naman ng husto.

"You are no longer on the verge of dying. Luna, you're safe now." Napapikit ako. Paano nga kaya kung hindi na ako nakaligtas? Marahil ngayon ay hindi ko nalalasap ang mainit niyang yakap.

Nag-mulat ako ng mga mata at napa-awang ang labi ko dahil nararamdaman ko ang mabilis na tibok ng kaniyang puso, sigurado rin akong gano'n din siya.

Na sa gano'ng tagpo kami ng mag salita ang mga Guardians.
"Masaya kaming ligtas ka na, Katana." Dahil do'n ay humiwalay na ako sa yakap ni Ash at tumingin sa kanila na mga pawang nakangiti pero kumunot naman ang noo ko nang mapansing may kakaiba sa ekspresyon ng mukha nila.

What's going on?

"May problema ba?" sabay-sabay silang umiwas ng tingin kahit ang Hari't Reyna maging 'yong babaeng hindi ko kilala. Tumingin din ako kay Ash at lalong nangunot ang noo ko dahil kahit siya ay umiwas din ng tingin.

Ano bang meron?

"Teka," inilibot ko ang aking paningin para hanapin si Em pero wala siya rito sa loob ng k'warto,
"teka, na sa'n nga pala si Em? Hmm?" nagulat silang lahat sa tanong ko.

"Ano? Bakit bigla yata kayong 'di makapagsalita?" nagsalubong na ang kilay ko dahil kanina pa ako nagtatanong pero tila wala silang naririnig o mas tamang sabihing ayaw nilang sumagot.

"WHAT THE F*CK IS GOING ON?!" because of my yelling, the temperature of the entire palace has increased slightly, and if this continues, the palace may catch fire.

"Katanagirl! C-calm down?" siguro ay napansin ni Aw na umiinit na ang paligid kaya niya sinabi iyon.

"How can I calm if you don't respond to my questions-" naputol ang sasabihin ko nang biglang nag salita si Ash na siyang ikinagulat ko.

"Emaya is gone." Nanlaki ang mga mata ko't nag bukas-sara ang labi, hindi ko malaman ang sasabihin o kung totoo ba ang narinig ko.

A-anong... Anong ibig niyang sabihin?

"A-anong ibig mong sabihin? W-wala na siya?" umiling ako nang umiling, hindi ako naniniwala. Hindi 'to totoo! Hundi p'wedeng mangyari 'yon!

"Hindi totoo 'yan, 'di ba?" I looked at them one by one, but my shoulders sagged as they turned away.

"Hindi p'wede! Hindi ito totoo! Hindi!" sa isang malakas na sigaw ay umuga ang lugar na kinaroroonan namin, nakita ko ang maliliit na biyak sa ding-ding na sanhi nang pag-sigaw ko.

Ang hindi gaanong init kanina ay sobrang init na ngayon, napaka-init at nakikita ko rin na ang ilan sa dulo ng kurtina ay nasusunog na.

"Hell no! You must calm her down! Because she has the ability to quickly burn down the entire palace!" sabi n'ong babaeng parang balahibo ang suot at pagkatapos n'on ay nagkagulo na sila't nataranta.

I tried to close my eyes to relax, but I couldn't.

Shit! It's a simple thing, but I can't handle it!

"Luna, that's enough." I looked at Ash and he hit my neck at the same time, so I gradually felt weak and my eyelids slowly closed, but before that, I felt Ash catch me, so I smiled out of nowhere.

You're always catching me, Ash.

~To Be Continued...