Tale of Santuaria: Sunrise and Moonlight (UNEDITED)

CHAPTER EIGHTY ONE

Katana Luna Silvyria

IMINULAT ko ang mga mata ko nang maramdaman ang kakaibang presensya. Umupo ako't nakita ang mga kasama kong may kaniya-kaniyang position.

"They're here." Seryoso kong sabi, nakita ko namang nag handa na sila sa parating na kalaban.

Unang tumumbad sa 'min ang mga maliliit lang na Snow Bears, not totally a small but an ordinary. Malalaki rin naman sila, hindi nga lang kasing laki ng Snow Mommy Bear. Their source is the Snow Mommy Bear, which gives birth in plenty every week. More than a hundred, and it is so large that it is very easy for it to give birth to that many. She can have children even without a partner; she is a self-sufficient monster among all monsters in Santuaria.

Isa-isa nang papalapit sa amin ang mga ito, dahan-dahang naglalakad na animo'y nakikiramdam din sa paligid. As I instructed Em via telepathy, it grew into a thick vine that slowly crawled across the snow-covered ground. As I instructed Alvinno, he slowly raised his two hands and released the wind to gather the Snow bears in the center, after which we would launch the attack.

When more than 300 Snow bears gathered in the center, I just stood up and raised my right hand, signaling that it was their turn to attack, naiintidihan naman nila 'yon, gaya ng inutos ko sa kanila kaya sabay-sabay silang tumango't inumpisahan ang atake. Em encircled the groupings of foes with thick veins, causing them to resist and not flee instantly. Tumango naman si Scarlet nang tanguan ito ni Em, Scarlet gathered fire in her two palms and then raised her arms, releasing the flames, which immediately reached the front of the Snow bears, burning and turning their skins to ashes. With Aw's hands on the ground, we could clearly see how quickly the electricity spread across the ground as rapidly as the wind, and when it got close, these currents adhered to the Snow bears' feet at agad na umakyat patungo sa kabuoan ng kanilang mga katawan dahilan para maparalisa sila't nang ikumpas ni Aw ng kaniyang kamay sa ere ay humigpit ang kuryenteng nababalot sa ibang Snow bears dahilan upang mapiga ang mga ito't sumabog ang katawan. There was a lot of blood on the ground where the fifty Snow bears were standing.

"Ako naman!" nanggigigil na sigaw ni Almond, nag pakawala ito ng water tornado kaya nabalot ang mga Snow bears dito. A hundred Snow Bears were swept away by his water tornado, which never stopped spinning until it stopped spinning and they died. Si Alvinno naman ay mabilis na gumawa ng espada using his wind element at lumipad ito sa ere saka walang pagdadalawang isip na sinaksak ang sampung Snow bears ng walang kahirap-hirap, napangisi ako dahil do'n.

Tumayo ako ng tuwid at mabilis na lumundag sa p'westo ng mga kalabang apatnapu na lamang ang natitira pero bigla akong napalingon sa gilid ko ng makitang kasabayan ko lang na tumatakbo si Ash, nang mag tama ang aming paningin ay agad akong umiwas ng tingin. Bigla'y naramdaman ko ulit ang sakit na kahit pilit kong ikubli sa mga kilos na ipinapakita ko sa kanila ay hindi naiibsan. Kumuyom ang dalawang palad ko at nag focus sa mga Snow bears na natitira, I draw my Katana blade and fight the two Snow bears in front of me. Every time my sword strikes the snow bears' bodies, it will feel and provide all the strength I give; there is no doubting that even as children, they could see their strength by stretching out their arms as hard as the strongest rock.

Gustuhin ko mang makaramdam ng awa para sa mga batang Snow bears ay hindi ko magawa dahil sa dami na ng kanilang napaslang ay wala ng mapaglagyan ang awa para sa puso ko, dalawang taon na silang nandito at sa unang pagsalakay nila'y maraming tao sa baryong ito ang namatay kabilang na ang mga sanggol at batang dapat sana'y masaya sa mga oras na 'to. Kapag natapos na ito ay aalamin ko kung sino ang may pakana sa lahat ng ito, kung sino nga ba ang nag dala sa mga bears na ito para makapaminsala sa mga tao rito sa baryo. May naiisip na ako pero wala pa akong pruweba dahil kahit naman naging masama ito sa 'kin ay hindi ko pa rin naman gugustuhing isiping siya nga ang may pakana nito dahil kahit papaano ay mahalaga siya sa anim.