Tale of Santuaria: Sunrise and Moonlight (UNEDITED)

CHAPTER SIX

Katana Luna Silvyria

NAGING usap-usapan ang pagkamatay ng kinakatakutang halimaw na Adjantal. Lahat ay natutuwa at nag papasalamat dahil wala ng salamangkerong manganganib ang buhay pag sumapit na ang gabi at sa wakas daw ay nakamit na nila ang katarungan sa pagkamatay ng mga mahal nila sa buhay but of course they will never forget how and who killed the monster, but no matter what they do to find out who killed it, they can't find any information, and they have no idea who it is.

I'm currently in town and wandering around when I got tired and looked for a tree to sleep under. Nang makahanap ako ay naidlip muna ako ng panandalian.

Ngunit nagising ako sa malakas na sigaw ng hindi ko kilalang nilalang.

"LAPASTANGAN!" Sigaw ng isang lalaki na mayroong malaking katawan at kulay berde ang kanilang balat sa isang matandang lalaki na nagtitinda sa bayan, sampung mga kalalakihan ang naro'n.

"Parang awa mo na, h'wag mong kunin ang aking mga kinita." Mangiyak-ngiyak na pakiusap ng matanda at nagawa pa nitong lumuhod sa lalaki. These men are known as Bandits. Every day, they forcibly take the money of the people who sell here in town.

"Hoy, Tanda! Kung ayaw mong masaktan ay ibigay mo na lamang ang iyong mga kinita sa araw na 'to!" Usal nito ngunit ayaw ibigay ng matanda ang kaniyang mga kinita.

"Maawa na kayo may sakit ang aking apo, kailangan ko 'tong pambili ng kaniyang gamot." The old man kept crying, I felt pity for him at the same time admiration because it didn't matter that he was hurt just to buy medicine for his grandson/granddaughter.

"Wala akong pakialam sa iyong apo kaya akin na 'yan kung ayaw mong masaktan!" Sigaw ulit nito subalit may kasama nang pag-tadyak sa matanda at balak pa sana nitong sapakin ang matanda kaya naman pa-tumbling akong bumaba sa punong kinaroroonan ko.

"Goyo, how's your physical condition? It's great that you're able to move now." Kalmado ngunit may diin kong tanong. Nang bumaling naman ito sa 'kin nang tingin ay bumakas ang matinding takot sa mukha nito ngunit pagkaraan lang nang ilang sandali ay nag laho ito't na palitan ng galit.

"Ikaw? Sugudin n'yo siya! At teka, sinong Goyo? Goryo ang aking pangalan at hindi Goyo!" Galit nitong turan sa akin ngunit sa halip na masindak ay napangisi pa 'ko sapagkat dagdag ehersisyo pa ito.

When I felt the dagger approaching, I did not avoid it, but instead I grabbed it. Once I had it in my hands, I closed my eyes and threw it at the bandit's source of the dagger, and I heard a loud groan.

May sumugod pang dalawa sa akin at sasapakin sana ako nito mabuti na lamang ay yumuko ako't mapang asar na bumaling nang tingin kay Go...Golo...Goyo-argh! Ano nga bang pangalan niya? Ah, basta iyon na 'yon. Lalo naman itong nainis dahil sa ginawa ko. I turned to the two, and the one on my left I stepped on, and the one on my right I kicked in the jaw, knocking them out.

"Three down," Nasisiyahan kong bulong sa 'king sarili.

Three more rushed in, and I immediately punched one in the stomach, causing it to scream loudly, and punched the other in the nose, causing it to bleed. I was about to be hit, but I backed away, angrily turned to face that bandit, and I tumbling kicked him on the face, causing him to vomit blood and faint.