"BERCESTE" 🍁 (Tamamlandı)

🍁Birinci🍁

(multi : Gümüşlü Kümbet içi, Osman Gazi Hân )

Kitaba başlayanlardan dileğimdir ki ;
Dedem kutlu Gazi Osman Bey'e birer Fatiha yollayasınız 🌹

Ömrüme hoşluk getirdin Hazan hatun 🍁
Bilesin ki birbirimize çok benziyoruz 😌

°°°

“Ölümdür bu gelen. Azrâil’in ayak sesleridir işittiği. Biliyor bunu; çoktandır. Ama gene de hazır değildir. Bir burukluk var içinde. Allah’dan nice zamandır, gece, gündüz dudakları kıpır kıpır mehil diliyor.
Son göç’ün, o tek başına çıkılan büyük yolculuğun, bu yalan dünyadan ayrılışın yaklaştığını bahar başlangıcında, badem ağaçlarının çiçeğe durduğu günlerde sezmişti:
- “Oğul, ben öldüğüm vakit, beni Bursa’da, şu Gümüşlü Kubbe’nin altına koy.”
O gün bu gün Allah’dan mehil diliyor: Bursa’ya gömülmek için.
Bursa’ya gömülebileceğini bilmek için.
Bursa’ya gömülebileceğinden emin olmak için. Allah’dan mehil diliyor; gördüğü ve yaşamakla eşit değerde bir soy, sop ülküsü yaptığı rüyanın gerçekleşeceğine inanmak için! Ancak o zaman, ancak Bursa alınırsa erebilecektir gönül rahatlığına ve ancak o zaman gülümseyerek; “Hoş
geldin, hoşnudluk getirdin” diyebilecektir Azrâil’e; çünkü ancak o zaman hazır olabilecektir Münker ile Nekir’e;
çünkü ancak o zaman inanacaktır Allah’ın kendisine bağışladığı ömrü, mutluluğu, gücü hak ettiğine, iyi kullandığına, doğru kullandığına!”

Kulaklarımda yankı bulan nal sesleri ve tarihi dizilerden alışık olduğumuz o eski sazların tınıları ile kapattım kitabımın kapağını. Derin bir nefes ile doldurdum göğsümü. İki uzun sütun arasından görünen ahşap kapı beni içeriye buyur edermiş gibi aralıktı. Eskiden boş duran bu sahanda meşhur tarihi diziler sonrası alp kıyafetli güvenlik görevlileri bekler olmuştu. Onlardan biriyle göz göze gelmeden usulca kalktım oturduğum banktan. Ve yönümü belirleyip ağır adımlarla yürümeye başladım. Ona gidiyordum. Heybetinin kalbimi titrettiği, soyundan olma ümidinin herşeyden mutlu ettiği, gönüllere korku salmak için adının yettiği o yiğide gidiyordum. Ona... Osmancık'ıma...

Bir tarihe aşıktım ben. Satır satır okuduğum cümleler ile görmediğim elalara aşıktım. Kalbi atmayan bir ölümsüze aşıktım. Öyle ki tüm dünyaya adını duyurmuş, yedi cihana nâm salmış bir beydi o . Osman Gazi Hân...

Elimde sıkı sıkı tuttuğum kitabımı göğsüme bastırarak eğildim. Girişinde ayakkabılarımı çıkarmış, onun yanına yine en güzel olduğumu düşündüğüm halimle gelmiştim. Artık kapıdaki görevliler de beni tanır olmuş, girip çıkarken göz ucuyla bakıp baş selamı vermişlerdi. Yutkunarak başımı sallamıştım. İnsanlar buraya turistik gezi için, yahut muhterem zâtları ziyaret etmek için gelirdi. Ben farklıydım. Hayatımın her alanında toplumdan farklı olduğum gibi burada da farklıydım. Çünkü ömrümün belkide son üç senesi burada geçmişti. Şu Gümüşlü Kümbet'in etrafında, Bursa'ya bakan banklarda, meşhur saat kulesinin dibinde. Duyduklarında insanlara garip geliyordu belki ama onun yanında olmak huzur veriyordu bana. Dizinin dibinde oturmak güven veriyordu. Bilenler deli dese de onunla konuşmak gideceğim en hünerli doktorlardan daha devâlıydı...