"Adik, tak bangun lagi ke ?" Pintu diketuk berkali-kali. Aku menyapu air mata yang mengalir perlahan. Aku dapat rasakan mata aku agak bengkak bila semalaman aku asyik menangis. Bila teringatkan kejadian dengan Faiq semalam, hati aku jadi rapuh.
"Adik ! Dah mati ke kat dalam tu ?!"
"Ye abang. Adik bangun la ni. Nak mandi kejap" Ujarku dengan suara serak. Tidak melengahkan masa, laju sahaja aku mengambil tuala untuk mandi.
Pantulan aku di dalam cermin tandas ditenung lama. Entah kenapa. Setiap kali aku sedih, mesti aku akan tengok diri aku sendiri. Aku tersenyum nipis. Benar la mata aku membengkak. Hidung aku juga kelihatan merah.
Aku membilas muka dengan air beberapa kali sebelum cermin dipandang semula. Satu keluhan dilepaskan. Kenapa la hidup aku malang ? Soalan tu sering ditanya bila aku tenung diri aku sendiri.
Aku fikir lepas balik Malaysia, aku tak akan jumpa dia lagi. Tapi sangkaan aku salah bila dia datang ke majlis aku sendiri. Dengan muka tak bersalah, dia boleh pandang aku macam tak ada apa yang berlaku.
"Kau memang gila, Faiq" Ujar aku perlahan. Paling aku tak percaya, dia berkawan dengan Abang Izz. Aku nak sangat tahu sejak bila mereka kenal.
Tangan aku naik menyentuh perut aku yang kempis dengan sendirinya.
"Sayang. Mama jumpa papa. Dia memang tak berubah. Sikit pun tak berubah. Dia masih sama macam dulu. Hati mama sakit sangat. Dulu dia hina kita, dia caci kita. Mama tak akan lupa semua tu sayang. Mama tak boleh maafkan dia, sayang. Tak boleh. Walaupun mama tak sempat nak pegang, cium, susukan anak mama ni, mama nak sayang tahu. Setiap saat, setiap detik, mama tak pernah lupakan anak mama"
Air mata mengalir. Rindu, rindu sangat. Aku benci Faiq tapi aku tak boleh menafikan kebenaran yang dia papa kepada arwah anak aku. Macam mana ya kalau dia tahu anak dia dah tak ada ?
Badan aku melorot jatuh di lantai. Tangisan dihamburkan. Biar la aku menangis jika ini saja cara untuk buat aku tenang.
"Eh Hara ?" Aku tersenyum nipis memandang mummy. Dia mengerutkan dahi.
"Amboi, siap dengan spek hitam ya ? Nak pergi mana ni cantik-cantik ?" Aku tersengih. Pakai spek hitam pun sebab nak cover mata aku. Nanti tak pasal-pasal mummy dan abang tanya. Kenapa nangis ? Ha lepas tu nak jawab apa ?
"Hara nak keluar jap mummy"
"La Hara nak pergi dengan siapa ? Abang Izz dengan Abang Dani dah pergi kerja. Ke nak mummy hantarkan ?"
"Eh tak apa la mummy. Hara boleh pergi sendiri" Tolak aku lembut.
"Mummy boleh suruh Pak Mat hantarkan Hara" Aku menggeleng laju.
"It's okay mummy. Hara ingat nak drive la. Dah lama sangat tak drive"
"Oh okay la macam tu. Drive elok-elok. Jangan laju sangat" Aku mengangguk sebelum menyalami tangan mummy.
"Hara pergi dulu. Bye ! Oh mummy, mungkin Hara balik lambat sikit. Banyak tempat nak kena pergi ni. Mummy tolong pesan la dekat abang. Nanti dia ganggu Hara nak spend time"
"Okay sayang !" Aku melangkah keluar dari rumah. Aku senyum sekilas ke arah Pak Mat.
"Cik Hara nak pergi mana ? Pak Mat boleh hantarkan" Aku menggeleng kecil.
"Eh tak apa la Pak Mat. Dah lama saya tak drive. Nak juga drive sendiri"
"Eh tak boleh la macam tu. Nanti kalau apa-apa jadi macam mana ? Sekurang-kurangnya, bagi la Pak Mat temankan" Aku tersengih.
"Tak apa Pak Mat. Jangan risau ya ? Saya boleh jaga diri sendiri" Pujuk aku.
"Hm kalau macam tu, baiklah. Cik Hara hati-hati tau. Kalau ada apa-apa, call je Pak Mat terus"

ANDA SEDANG MEMBACA
AMORE VELENOSO
Short StoryGENRE : ROMANCE START : PKP "Tolong la bertanggungjawab, Faiq. Anak kita tak ada salah apa-apa pun. Tolong, saya merayu kat awak. Kalau awak suruh saya cium tapak kaki awak, saya sunggup asalkan awak nak bertanggungjawab" "Budak tu bukan anak aku...