ÖNYARGI

BÖLÜM 4

Her zaman her şey aynı monotonluğunda gitmek zorunda mıydı? Sabah kalk, okula git, okuldan gel, yemek ye, uyu. Hayatım sürekli böyle. Neyse ki bugün perşembe olduğu için yarına hazırlık yapabilirim. Saçlarıma hafif maşa yaptım. Okulda ki çoğu kız düğün maşasıyla geliyordu okula. O yüzden ben de hafif yaptım ki doğal dursun. Beni uyuyorum sanan annemlerin yanına indim.

"Naber?"

"İyi senden naber?"

"İyiyim. Yarın ne yapıyorsunuz?"

"Ne için."

"Yarın arkadaşımı çağıracağım. Yani yatıya gelsin diye. Hadi anne bir şeyler yapın yarın, yemeğe falan çıkın, eğlenin, dolaşın, şehri bir dolaşın."

"Aa bize bunları diyene bak! Sen de biraz dolaş şehri. Yani hayatın evde geçiyor resmen. Ev-okul-market." Dedi annem.

Ne yani annem benim asosyal oluşuma kızıyor muydu?

"Marketi çıkar. Artık gitmiyorum markete. Her neyse, yapacak mısınız bir şeyler? Ona göre söyleyeceğim arkadaşıma bizde kal diye."

"Kim arkadaşın?"

"Esin diye bir kız. Çok iyidir. Okulda tanıştık işte."

"Ayarlarız bakalım yarın."

Sırıttım. "Hadi iyi geceler." Deyip öptüm.

~~~~

"Esin, bu sefer 1.5 saat bile çıkmasam bekle. Tamam mı?"

Dediğime sırıttı.

"Tamam Gizem."

Yine kapıdan içeri girip bir koltuğa oturdum. Eren

"Gizeeemm!" Diye bağırınca ona baktım.

"Ne?"

"Gelsene buraya."

Grubum oradaymışta farkında değilmişim meğer. Gittim yanlarına. Gamzeye baktım. Birde makyajına. İnsan okula gelirken neden bu kadar abartılı bir makyaj yapar ki?

"Savaş nerde kaldı ya?" Dedi birden. Eren de ona dönüp "Gelir şimdi." Dedi. Bence zorunlu olmasa gelmezdi bile. Geç gelmesi  çok normaldi. Gamzelerin yanında dururken gergin hissediyordum.

"Ben su alıp geleceğim." Deyip yanlarından ayrıldım. Merdivenleri çıkarken Savaşı gördüm. Yine aynı umursamamazlıkla yanımdan geçti. Biz grup arkadaşıyız insan bir selam verir. Kantinden suyu alıp aşağıya indim.

"Pardon hocam."

"Geç Gizemciğim"

Vay. Adımı unutmamış. Acaba burdaki herkesin adını tek tek biliyor mu?

Gamzeyi görünce grup arkadaşlarımın yanına gittim. Kız suratını o kadar asıyordu ki her yerden belli oluyordu. Savaş yine aynı konumunda aynı şekilde oturuyordu. Hocaların üçüde bizimle ilgilenmeyip aralarında konuşuyorlardı.

"Artık başlamalıyız bence." Dedim. Gamze sırıtarak Savaşın yanına gitti. Bir dakika! Savaş Gamzeye gülümsedi mi bana mı öyle geliyor? Ama gülümsemesi ciddi anlamda tatlı. Çok çok tatlı. İkisi beraber yanımıza geldiler. Gamze konuşmaya başladı.

"Bir anne var oyunda. Bir erkek ve kız arkadaşı var. Erkeğin kız kardeşi kızın erkek kardeşi var. Hikaye saçma ama oynayacağız artık.

Gizem, sen anne olacaksın.

Savaş, sen asıl kahraman.

Bende Savaşın kız arkadaşı yani asıl çocuğun sevgilisi.

Eren, sen kızın erkek kardeşi.