ÖNYARGI

BÖLÜM 5

1haftadır o kadar konuya odaklamıştım ki...

Önce internetten birçok araştırma yaptım. 5 yıl Doğu'da görev yapan halamı arayıp her şeyi en ufak ayrıntısına kadar anlattırmıştım. Her gece uykumdan fedakarlık edip biraz daha yazmıştım. Derslerimi umursamayıp yazdıklarımı düzenlemiştim. Pazartesi günü bile Savas'a bakmak yerine en arkada hikayeyi yazmıştım. Sonunda hazırdı.

"Bitti mi?" Dedi Esin. Edebiyat dersinde olduğumuz için fısıltıyla konuşuyordu. Ona bile göstermemiştim yazdıklarımı. Gruptan da sadece Eceye anlatmıştım. Onun da yardımı baya dokunmuştu tabi.

"Bitti. Ama yanına özetini de çıkarayım diyorum."

"Fazla yoruldun. Bence yapma artık. Zaten şimdi zil çalacak."

Esini dinleyip çıkarmadım özetini.

Salondan girer girmez, Zeynep'in yanına gittim.

"Daha kimse gelmemiş." Dedim sevgili grubumu kastederek. Salonda bir bizim grup eksikti çünkü

"Savaşın kavgası varmış."

"Oha neredeymiş?"

"Tam bilmiyorum. Eren söyledi, Erenle beraberlermiş."

"Gamze de mi onlarla berabermiş?"

"Bence evet. Ama Eren 'yanımızda değil' dedi. Sen yazdığın senaryoyu bana okusana. Merak ediyorum."

"Grup toplanınca okuyayım."

Savaşın yanına gitmek istiyordum. Başına bir şey gelsin istemiyordum. Ama gitsem bir şey yapamayacağım için susup en arkadaki koltuklardan birine oturdum.

Kapı açılınca kapıya doğru baktım.

Gamze sen Egemenle çıkıyorsun kendine gel. Senin sevgilin Savaş değil, Savaştan tüm okulun gözü önünde dayak yiyen Egemen.

Eren, Gamze ve Savaş benim onlara baktığımı umursamayarak sahnenin önüne yürüdüler. Arkalarından bende gittim. Dördü de bana baktı.

"Ee yazdın mı?" Dedi Gamze.

"Yazdım fakat bugünün sonunda okumak istiyorum, şimdi değil. Bugünlükte bunu oynasak olur mu?" Dedim. Haftalardır oynadığımız senaryo 10 bölümdü. Gamze, Savaşla olan bölümleri uzun uzun oynuyordu. Diğerlerini 5 dakika da bitiriyordu. Ama pazartesi günü Eren, 7.bölümde bir kısmı oynayamamıştı. 20 dakika kadar Eren ve Gamze sahnede oynamaya çalışmışlardı. Gamze çıldırmıştı. Şimdi de 15-20 dakika oynarlardı sanırım.

"Olmaz." Dedi Zeynep.

"Ya ne olucak oynasanız?"

"Zaman kaybediyoruz Gizem." Deyince Savaşa baktım

"Çıkışta bekleyin 5 dakika. Gizem yazdığını okuyacak."

Ay Gizem dedi. Benim adımı söyledi. Ona gülümsedim, gülümsemek bir nevi teşekkür etmek benim için. O ise gülümsememe karşılık vermeyip koltuğun birine oturdu. Bende yanındaki koltuğa oturunca Gamzenin bana baktığını gördüm. Bakışlarımı Savaşa çevirdim. Yine gözlerini yummuştu.

"Savaş?" Dedim sorar gibi.

"Hııh?"

"Seni evde hiç uyutmuyorlar mı?"

Gözlerini açıp bana baktı. Ben konuştukça benden tiksiniyordu bence.

"Kaşın patlamış."

Cevap vermeyince bir daha hiç konuşmadım. Ta ki çıkışa kadar.

Herkes çıkınca grubumdakiler bana baktı.