Chase and Shots

Chapter 24

Agad nanaig ang melodya ng paborito kong kanta matapos ang paunang mensahe ng aking mga magulang para sa lahat ng dumalong bisita.

February fourteen, araw ng mga puso at araw ng kapanganakan ko.

I came out elegantly, wearing maroon deep v-neck pleated lace-back and front-slit gown. Confetti rained down on me as I sashay down an elegant staircase, decorated with artificial flowers.

Hindi ko lubos akalaing may hinandang party ang mga magulang ko para sa akin. I was just doing fine earlier. Feeling glad and contented even just by receiving a simple greetings from my classmates. None in my wildest imagination I have thought of something like this.

Speaking of my classmates...

Almost all of them are here. Nakangiti at hindi maitago ang paghanga. Naroon pa ang mga naging matalik kong kaibigan sa dating pinapasukan, topping in their formal attire.

Matamis akong ngumiti sa kanila. Nawala lang nang masilayan ang taong hindi ko inaasahang dadalo sa gabing ito. Ang sabi'y may lakad daw siya ngayon kasama si Red.

Sporting a menacing look, with lips lined with mockery and awe; Gregor Sebastian Gilmour, in clean-cut hair, white sleeve underneath his dark suit and tie was enigmatically handsome.

Nangangatog ako sa paraan ng titig niya. Ang saya ko pa naman sana kanina nang malamang hindi siya makakadalo. Pinaasa lang pala ako ni tadhana. Hanggang ngayo'y iniiwasan ko pa rin ko ito. Ayaw kong pag-usapan ang nangyari. Kinalimutan ko na iyon at wala nang balak pang ibalik sa isipan.

Nakatayo sa gilid niya si Nolan. Sobrang gwapo rin sa suot na gray suit at nakakatunaw na ngiti, isama pa ang dimples na kinababaliwan ko. Sa tabi nito ay si Deb, naroon si Elo at Blu. Si Red lang ang wala. Siya marahil ang tumuloy sa lakad niya ngayon kasama sana si Green.

Dumiretso ako sa upuang hinanda para sa akin, nilagyan pa ng mga paborito kong bulaklak. Then the formal cotillion dance started, choreographed by my classmates. Paniguradong ito iyong pinaghandaan nila noong nakaraan.

Paano kaya sila nakausap at nakumbinsi ng mommy ko?

As expected, they did well. And knowing them, hindi pwedeng matapos ang pagtatanghal ng walang pasiklaban. Lubos itong ikinatuwa ng lahat, lalo na ako.

Pasimple akong tumingin sa kinaroroonan ng mga Gilmour. Nakangiti rin ang mga ito, pwera lang sa isa na seryoso at sa akin lang nakabaling ang mata. Nakatuko ang siko niya sa mesa, wala sa sariling pinaglalaruan ang sariling labi.

Ngumuso ako at mabilis umiwas ng tingin. Nakakapanghina masyado ang ginagawa niya. I bit my lower lip and shook my head.

'Pull yourself together Aye, si Green lang 'yan…Si Green 'yan! The one who made your mind go crazy in a very contingent way!'

I never expected this kind of twist in my life. Si Nolan naman talaga 'yong una kong pinangarap. I don't know how things turned this way.

“Happy birthday!” masiglang bati ng mga kamag-anak ko nang tunguhin ko ang mga ito sa kanilang mesa.

“Salamat,” I hugged my tita Iza. Pati ang mga pinsan na lubos kong na-miss.

Mga malapit na kamag-anak, kaibigan at mga kaklase ko lang ang narito ngayon.

“Hindi mo naman sinabing marami palang gwapo rito,” pabulong na sabi ni Jae. Marahan pa akong hinampas sa puwet. Her gaze then went to the Gilmours.

“Hindi ka naman kasi nagtanong,” natatawa kong sagot.

“Anong pangalan no'ng may kulot na buhok?”