Chase and Shots

Chapter 23

"Hindi ka pa uuwi?!" pasigaw na tanong ni Shan mula sa library. Kakalabas niya lang kasama si Dome.

Mabilis akong umiling at tipid na ngumiti. Kapagkuwa'y muling tumakbo sa malapad na school ground. Nakasanayan ko nang gawin ito kapag binabagabag ng matinding kahihiyan ang isipan. I still couldn't believe the kiss we shared that night.

I couldn't even imagine how I managed to get back home without hiding myself from him. Ilang sandali pa kaming nanatili sa sapa matapos ang pangyayaring iyon at nag-usap na tila ba walang naganap. Little did he know, I am dying inside!

Ayaw ko nang muling humarap pa sa kanya. I've been avoiding him since earlier. Kung noon ay hindi ko masyadong inilalayo ang sarili rito, ngayon ay talagang sigurado na akong iiwasan siya.

I should have done this sooner. I should have stayed firm on my ground before trouble happens. Ayaw kong magmukhang masama sa mama niya. Ayaw kong isipin nito na matigas ang ulo ko. My mind had been telling me to stay away, but my body is in much refusal.

Tumigil ako at sinabunutan ang sarili. Pagkatapos ay itinuko ang mga palad sa tuhod.

"Sobrang lalim yata ng iniisip mo?" rinig kong tanong ng isang lalaki sa likuran.

Umayos ako ng tayo at gulat na nilingon ito.

Red in gray polo, black silky slacks and black formal shoes is what I saw. Nasa bulsa ng suot ang isang kamay nito. Ang kabila nama'y hawak ang bag.

Mukhang kakatapos lang ng practicum nila. One on one job interview daw. Nabalitaan ko lang ang bagay na 'yan mula sa mga senior high school na nakasama sa canteen kanina.

Most of us wonder why our seniors are in formal attire. Not until some of them spilled their agenda today. Isang buwan nalang, tuluyan na silang mamamaalam sa eskwelahang ito.

"Is there something bothering you?" he tilted his head to the other side.

"Wala naman..." awkward kong sagot.

"If you wanna to talk about something, I am free right now," he tooks steps closer, "May problema ba sa subjects mo?"

Ang gwapo niya...

Ang gwapo-gwapo niya!

Iyan ang tanging naiisip ko sa sandaling ito. I could sense concern on his eyes. It shines along with the sun, slowly setting.

Kung mahirap maabot si Green, lalo na itong kaharap ko ngayon. He had concrete goals. He is a person with overwhelming principles. Wala sa isipan niya ang humanga at magmahal sa ngayon.

Nakumbinsi niya akong sumama sa kanya at makipagkuwentuhan. So far, I enjoyed my moments with him. He is such a gent that I am so lucky for having.

"She's not my type," Green firmly said.

Nautusan akong maghatid ng ulam sa mansyon at sa kamalas-malasan, siya pa talaga ang unang bumungad sa aking paningin. Dito nga ako sa likod dumaan para iwasang magtagpo ang landas naming dalawa. Pero ito at pinaglalaruan ako ng tadhana.

Kung bakit ba kasi nagluto pa ng marami si mommy ngayon? Wala namang espesyal na okasyon. Bukas pa naman ang debut ko...

"Si papa nga, hindi daw type noon si mama pero pinakasalan. Sige ka, baka ikaw rin," panunuya ni Elo dito. Sinabayan pa ng pabirong sundot sa tagiliran ng pinsan.

Nakatalikod ang dalawa, parehong abala sa pagpapaligo ng kanya-kanyang kabayo. Pareho ring walang suot na pang itaas.

I couldn't help but to admire how perfectly crafted and built their body are. Lalo na sa kanya.