Chase and Shots

Chapter 39

"Hindi nga kasi ako sasama! Ano ba? Bakit mo ako pinipilit?"

"Kahit anong gawin mo, hindi ako papayag!"

"Hindi mo ako madadaan sa bulaklak at chocolates Green."

"What we had was pure lust. Let's not interpret it as something romantic."

"You don't have to bring me back to the Philippines, what the hell?"

Tandang-tanda ko pa ang mga sinabi noong nakaraang linggo sa kanya. Nagpumilit siyang manligaw at naging masigasig sa pangungumbinsi sa aking bumalik sa Pilipinas para ipakilala sa pamilya niya bilang kapares. Gusto niyang panagutan ang nangyari sa aming dalawa, ngunit tumanggi ako. I am having trust issues...Natatakot akong bumalik ang sakit na naranasan noon.

Ilang araw ko siyang iniwasan at itinulak palayo, gaya ng nakasanayang gawin noon pa man. Call me coward, I know. Hindi ko lang talaga magawang ipagkaloob ang buong tiwala sa kanya. He said he adores me, and he's been so consistent with his intention to love me as much as I need. But it can't give me enough assurance. I am still having doubts.

"Malapit na tayo," his hand landed on my thigh.

But despite my minds refusal, my heart still rules at the end. Gaano ko man kagustong layuan siya, mas nananaig pa rin ang aking pagmamahal. Nothing changes after four years. Still him...

And because of love, I agreed to be his fiancee.

"No...No, you can't just be my girlfriend. Baka may junior na ako sa loob niyan. We need to get married as soon as possible," he said, pointing at my tummy.

"Baliw ka ba? I am still studying! At wala pang branches sa ibang bansa at iba't-ibang parte ng Pilipinas ang restaurant na pinapatayo ko. Its revenue is not even growing yet."

"Leave that to me. Ako na ang bahala sa negosyo mo."

"Hindi... Ako ang kusang magpapalago no'n."

"Ma-pride ka talagang babae ka," problemado itong napakamot sa kanyang batok.

"Ano papakasalan mo pa ako?" panghahamon ko sa kanya.

"Of course," he quickly answered. So sure, "I waited for you to grow. I can't lose you now, agi."

"Agi?"

"Aking gusto ikaw. Also means 'Baby' in korean," mabilis nitong sagot. Kasunod ang matamis na ngiti.

Kahit ang usapan naming iyan ay malinaw pa rin sa isipan ko. He became so vocal with his feelings towards me. Minsan nga naisip ko na baka ibang Green ang kasama ngayon.

"Get your hand off me!" I spatted.

Malapit na kami sa isla ng mga Everson. Pagkatapos lumapag sa airport kanina, dumiretso agad kami sa daungan. Nagtagumpay siya sa pangungulit. I am finally back in the Philippines, with him. We will be taking our three days vacation in here. At hindi man lang alam ng mga magulang ko. Kahit ang mga kasama namin sa opisina. Ang alam lang nila'y ako ang napiling dalhin ni Green bilang assistant niya sa business trip. No one in the company know about us. Hindi pa sigurado, kaya itatago ko muna.

"Ito naman...Hawak nga lang," ngumuso siya.

"Alam natin pareho kung saan kadalasang umaabot ang hawak-hawak na 'yan."

"And we both like it," he winked.

Tangina! Why does he have to look so handsome everyday? Hindi ko tuloy matagalan ang inis sa kanya.

We arrived at the Everson's mansion safely. Agad kaming sinalubong ng mga pinsan niya. Ng limang lalaking labis kong na-miss. Katulad ni Green, lumaki rin ang katawan ni Red at Blu. Mas lumitaw din ang kagwapuhan. They grew mature and so fine! Paniguradong dumoble pa ang dami ng mga babaeng naghahabol sa kanila ngayon.