Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 53: Aartsvijanden.

Hoofdstuk 53: Aartsvijanden.

Louisa's POV:

Wat hebben al die jongens toch dat ze telkens mij zoenen?! Van Lucas snapte ik wel dat het kwam doordat we soulmates waren, maar dan had je Alex nog en nu Noah. Bij Noah was het zelfs zo dat hij me niet eens vertrouwd had toen ik hem wilde helpen en nu zoende hij mij. Hoe moet ik dit nu weer aan Lucas uitleggen... Ik werd opgeschrokken uit mijn gedachten doordat Noah door mijn haar streelde en zachtjes op mijn lip zoog. Er zat zo veel verschil tussen Alex, Noah en Lucas. Alex was heel ruw en heel erg op zichzelf, maar stukje bij beetje had hij zijn hart geopend voor mij en nu begon hij ook stukje bij beetje naar zijn eigen hart te luisteren. Lucas daarentegen was heel zorgzaam en open, maar hij was wel verder dan ik. Ik hield erg veel van hem, maar ik was bang dat ik hem teleur zou stellen omdat ik helemaal geen ervaring had wat betreft een relatie hebben. Maar Noah... van hem wist ik bijna niets en toch voelde hij erg betrouwbaar. Na een poosje liet Noah me los en hij keek me zowel verbaasd als nerveus aan.

Noah's POV:

Ik wist niet wat me bezielde. Ik voelde me opeens zo aangetrokken tot Louisa en ik had haar nu eigenlijk niet eens gevraagd of ik haar mocht zoenen. Ik had haar eerst zelfs weggestuurd uit angst dat ze een vampier was. Ze rook niet naar een vampier, sterker nog ze rook heerlijk en ze had zacht en prachtig haar. Toen ik de zoen verbrak was ik nog steeds verbaasd over al mijn gevoelens die nu door de war gebracht waren door Louisa. Ook was ik een beetje nerveus omdat ik niet wist wat ik moest zeggen en of ik misschien mijn excuses moest aanbieden. Opeens pakte Louisa mijn hand en trok me in de richting van het wandelpad. Mijn hart was weer sneller gaan kloppen en verward liep ik achter haar aan. Opeens draaide ze zich om en ik zag dat haar wangen rood waren. Ik moest me echt inhouden want ze zag er zo schattig uit en de jurk die ze aan had stond haar ook erg goed... "Eeh... Noah ik moet echt naar huis anders worden ze ongerust... Als je vanaf hier rechtdoor loopt kom je vanzelf bij het dorp. Het is wel de hele dag reizen, maar als je veranderd gaat het misschien sneller." Ik knikte en eigenlijk voelde ik me een beetje teleurgesteld bij het idee dat ik nu alweer afscheid moest nemen van Louisa. "Bedankt dat je me geholpen hebt in het bos Louisa. Ik ga maar eens op zoek naar een herberg." Toen ik me net omdraaide rook ik opeens de bekende geur van een vampier. Ik volgde de geur met mijn neus en ik rook dat het vanachter Louisa kwam. Zonder verder nog om te kijken veranderde ik in een wolf en gromde naar de plaats waar de geur vandaan kwam. Louisa keek me verbaasd aan en toen ik grommend in haar richting liep keek ze doodsbang. Opeens verscheen hij, de vampier. Hij stond achter Louisa en ging opeens voor haar staan.

Lucas' POV:

Wat duurde het lang voordat Louisa terug was! Snel sprong ik via het raam naar buiten en rende naar het bos. Daar zag ik niets, maar ik hoorde vlagen van iemands gedachten en het was niet Louisa. Toen ik dichterbij kwam sprong dezelfde wolf als gisteravond uit de bosjes. Ik had het kunnen weten. Het was een weerwolf. Ik wilde eigenlijk veranderen, maar de zon scheen dus dat ging niet. Wel liet ik mijn hoektanden groeien en keek ik hem woedend aan. Plotseling zag ik Louisa staan en rende meteen onmenselijk snel naar haar toen om haar te beschermen. Opeens rook ik de geur van natte hond aan Louisa. Toen pas snapte ik waar de gedachten van die wolf over gingen... Toen die wolf naar haar toe liep stapte ze bang achteruit waardoor ze tegen mij aan kwam. Geschrokken keek ze achterom en schuldig keek ze mij aan. "Lucas... ik moet je iets vertellen..." zei ze. "Louisa rustig maar. Ik weet het al en het is niet jouw schuld." Meteen omhelsde ze me. "Sorry Lucas." zei ze zachtjes. Intussen was die wolf dichterbij geslopen. Ik trok Louisa achter me en siste naar de wolf. "Je kunt maar beter van andermans soulmate afblijven!" zond ik via mijn gedachten. "O. Dus daarom wist ze wat een vampier was, maar weet je ik geef niet zo veel om het soulmate verhaal van vampieren." antwoordde hij. Oké, nu had hij zijn kans om weg te gaan gehad. Hij gaat er nu echt aan! Grommend rende ik op hem af en ondanks mijn snelheid wist hij me toch te ontwijken. Toen moest ik oppassen want hij draaide zich om en kwam naar mij toe gerend. Ik wist nog net zijn kaken te ontwijken, maar hij wist door met zijn poot uit te halen een kras over mijn borst te maken. Grommend draaide ik me om en maakte een kras over zijn poot die van boven naar beneden liep. Hierdoor piepte hij wel even, maar al snel rende hij weer op mij af. Opeens sprong Louisa tussen ons in. Ze was in een engel veranderd en stond met haar armen en vleugels gespreid voor mij. "Ik weet niet was er speelt tussen jullie, maar ik laat je niet Lucas vermoorden en andersom ook niet!" riep ze. Ik keek naar de wolf en hij deed niets dan staren naar Louisa. Langzaam liet hij zijn staart zakken en begon hij te likken aan de wond op zijn poot. "Lucas en Noah komen jullie?" zei Louisa terwijl ze zich omdraaide en richting de berghut liep. Verbaasd liep ik achter haar aan. Waarom moet die hond ook mee? dacht ik expres via telepathie. Ik moest dan ook lachen toen ik die wolf achter me hoorde grommen.