Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 15: Gevecht tussen twee jongens.

Hoofdstuk 15: Gevecht tussen twee jongens.

Louisa's POV:

Na een heerlijk bad, deed ik een handdoek om me heen en liep de kamer weer in om me aan te kleden. Ik wilde net de handdoek laten vallen toen ik Alex zag zitten. Hij keek naar mij en het bloed steeg naar mijn hoofd. ''Let maar niet op mij.'' zei Alex met een zelfvoldane glimlach. Ik pakte de jurk en liep zo snel mogelijk weer richting de badkamer, maar Alex was me voor en ging voor de deur staan. ''Wat dacht je er van om vanavond met mij door te brengen?'' zei hij nog steeds glimlachend. Ik liep om hem heen naar de deur van de badkamer en wilde deze open doen, maar Alex zette mij klem tegen de deur en geschrokken draaide ik me naar hem toe. ''Ben je je tong verloren? Dat zou zonde zijn van je engelenstem.'' zei hij nu sarcastisch. ''Waarom doe je dit? Je wilde mij toch aan mijn ouders voorstellen?'' ''Ik doe dit, omdat ik verbannen ben uit de hemel en ik op een dag jouw stem hoorde. Geen engel in de hemel heeft zo'n mooie stem, maar je bent geen engel of wel?'' zei hij nu serieuzer. ''Ik heb geen vleugels, dus ik vermoed dat ik geen engel ben. Laat je me nu alsjeblieft gaan?'' ''Nee.'' antwoordde hij simpelweg. Hij leunde naar mij toe en raakte zachtjes mijn lippen. Ik voelde me zo slap als een vaatdoek worden en viel in zijn armen. Hij tilde me naar het hemelbed en legde me neer. Hij hield me door met zijn handen op mijn schouders de duwen op het bed en hing nu met zijn gezicht boven mij. Wanhopig probeerde ik te roepen, maar het enige wat ik kon uitbrengen was een zachte snik: ''Help alsjeblieft, iemand?'' zei ik terwijl tranen over mijn wangen rolden. Alex keek naar de handdoek die ik wanhopig met één hand vasthield en wilde net mijn hand pakken, toen de deur openschoot en met een knal tegen de muur kwam.

Lucas' POV:

Ik zat al een poosje verstopt in die kamer, toen ik Louisa haar aanwezigheid voelde. Ze was verbaasd, maar was niet bang. Meer kon ik niet voelen en het gevoel werd ook steeds vager. Na een tijdje voelde ik een zo'n sterk gevoel van angst dat ik er van schrok. Zo snel als ik kon kwam ik onder het bed vandaan en volgde het gevoel. Al snel stond ik voor een deur met Louisa haar naam er op. Ik schopte de deur, die op slot zat, er uit en hij knalde hard tegen de muur. Toen ik de kamer binnen kwam zag ik Louisa bang op bed liggen, met alleen een handdoek om haar heen. Over haar heen zat die engel gebogen en hij hield haar met haar schouders tegen het bed geduwd. Louisa keek angstig naar mij, maar even zag ik opluchting in haar blik. Te langzaam naar mijn zin ging die engel van Louisa af en hield zijn handen als teken van overgave om hoog. ''Sorry, ik wist niet dat ik nog een gast had.'' zei de engel minachtend. ''Dat valt toch even tegen hè, maar blijf voortaan met je vuile handen van Louisa af!'' Hij keek me onschuldig aan en zei: ''Sorry, maar ik was alleen haar prachtige gezicht aan het bestuderen.'' Louisa stond een beetje wankel op en liep met de jurk die op de grond lag naar een deur in de kamer. Na minder dan tien seconden kwam ze naar buiten met de jurk aan. Hij stond haar echt prachtig en zelfs die engel stond met open mond naar haar te kijken. Louisa keek een beetje ongemakkelijk van mij naar de engel en weer terug. Langzaam liep ik naar haar toe, maar die engel draaide zich naar mij om en zei: ''Dus jij dacht dat je haar zo makkelijk zou krijgen. Ze is zelf meegekomen en jij was de gene die haar al die tijd in de steek liet, zodat ik haar kon overhalen om mee te komen.'' Hij had dan wel gelijk, toch kon ik niet geloven dat hij dacht dat Louisa mij daarom niet meer zou willen zien. Ik keek naar Louisa, maar ze keek verdrietig naar de grond. Had hij dan gelijk?! De engel draaide zich weer naar Louisa om en zette een stap in haar richting. Angstig keek Louisa naar mij en de engel. Ze zette een stap achteruit en  stond al snel met haar rug tegen de muur. Ik rende op de engel af en trok hem bij Louisa vandaan en zei: ''Je ziet er dan misschien goed uit, maar Louisa valt niet op uiterlijk alleen hoor!'' Ik liet mijn hoektanden groeien en ging in de aanvalspositie staan. Toen de engel weer opstond, kwam hij naar mij toe gerend en gooide me tegen de muur aan. ''Had je anders nog iets te zeggen vampier. Ik ben dan wel niet zo indrukwekkend als jij wanneer je je echte gedaante aanneemt, maar ik ben tenminste niet een bloeddorstig monster.'' Dit keer kwam ik woedend op hem af. Ik had er niet zelf voor gekozen om een vampier te worden en ik was er ook helemaal niet trots op, maar deze 'engel' was geen haar beter. Ik zou nooit iets tegen Louisa haar zin in doen. Ik hoorde een harde klap en zag dat ik de engel tegen de muur had aangesmeten en er nu een grote scheur in de muur zat, maar hij stond op alsof er niets gebeurd was en greep mijn armen vast. Opeens hoorde ik een deur slaan en zag ik dat Louisa niet meer in de kamer stond.