Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 4: Een schuldgevoel.

Hoofdstuk 4: Een schuldgevoel.

Louisa's POV:

Lucas bracht me zonder enige moeite naar mijn kamer en legde me zachtjes op bed. Daarna liep hij richting het zolderluik, maar voor hij naar beneden liep zei hij: ''Ik zal je ophalen wanneer we gaan eten Louisa. Rust nu maar goed uit.'' ''Dank je wel, Lucas.'' Ik sloot mijn ogen en viel al snel in slaap. Eerst leek het een droomloze slaap, maar na een tijdje droomde ik over de aanval van het wezen op mij in het bos. Nu viel het me pas op dat het dier erg veel op een mens leek. Ondanks de droom sliep ik rustig verder toen ik ineens voelde hoe iemand zijn lippen op de mijne drukte en mijn lippen van elkaar duwde. Langzaam voelde ik dat er bloed in mijn mond naar binnen liep. Ik probeerde mijn ogen te openen, maar ik zag niets. Ook probeerde ik het iets van mijn lippen af te krijgen, maar het iets kneep mijn neus dicht en ik moest het bloed inslikken zodat ik zou kunnen ademen. Voor bloed smaakte het niet heel erg smerig, maar ik vond het ook niet erg lekker. Opeens voelde ik een soort stroom door mijn lichaam gaan en ik voelde me iets sterker worden, ook was het iets van mijn lippen af en het bloeden stopte. Ik probeerde nog mijn ogen te openen, maar ik viel al snel weer in slaap.

Lucas' POV:

Ik voelde me zo vreselijk. Louisa had het zelf niet door, maar ze was nog steeds te zwak om de hele dag wakker te blijven. Toen ik vandaag bij haar was, voelde ik me zo fijn. Het leek wel alsof ik weer leefde. Sinds ik haar bloed had gedronken bleef er wel een gevoel aan me knagen. Ik voelde me schuldig, omdat ik haar bijna van haar leven beroofd had en ze zo aardig was. Nadat ik haar op bed gelegd had liep ik richting het zolderluik, maar ik wachtte tot zij in slaap gevallen was en beet toen weer in mijn eigen hand om bloed te drinken. Zachtjes drukte ik mijn lippen op de hare en liet mijn bloed in haar mond lopen. Ze schrok ineens wakker, maar ze was te zwak om haar ogen te openen. Ze probeerde haar mond van de mijne te krijgen, maar ik pakte haar vast en kneep haar neus dicht zodat ze wel moest slikken. Ze slikte en viel bijna meteen weer terug in slaap. Ik zat nog steeds tegen haar aan en ik voelde haar rustige hartslag. Het voelde zo goed dat ik mijn hoofd op haar borst legde en luisterde naar haar hartslag. Een stroom van tintelingen ging door me heen toen ze haar handen op mijn rug legde en het voelde alsof ik weer echt leefde. Ik probeerde te zien waarover ze droomde, wat in mensengedaante erg moeilijk is. Toch kon ik zien waarover ze droomde: Ze droomde over de dag dat ik haar had gebeten in het bos en ze vroeg de hele tijd ''Wie ben je? Is er iets wat ik voor je kan doen?'' Ze wilde echt heel graag "het dier" ontmoeten... Ik zag geen angst bij haar in haar droom. Ik zal haar morgenavond wel meenemen naar het bos om haar te helpen zoeken naar "het dier". Als ze dan echt niet bang is dan laat ik haar misschien mijn vampieren gedaante zien.