Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 54: Een vampier en weerwolf onder één dak.

Hoofdstuk 54: Een vampier en weerwolf onder één dak.

Louisa's POV:

Toen ik tussen Lucas en Noah in ging staan was ik zo bang dat ze gewoon door zouden gaan, maar wonder boven wonder gebeurde dat niet. Opgelucht haalde ik adem en draaide me om nadat ik Lucas en Noah gezegd had mee te komen. Ze waren nu allebei gewond... Ik zou wel verband om hun wonden heen doen. Toen we bijna bij de berghut waren merkte ik dat Noah nog steeds wolf was. Hardop vroeg ik: "Eeh... Noah ik kan moeilijk met een wilde wolf het huis binnenlopen. Mijn grootvader is echt veel van me gewend, maar hij zou bij het zien van een loslopende wolf minstens een hartaanval krijgen. Als je wolf wilt blijven kan ik wel een touw om je hals doen, maar dat doe ik zelf liever niet aangezien ik weet dat je ook een mens bent..." Even later hoorde ik in gedachten: "Heb je dan liever dat ik zonder kleding meeloop? Dat zou pas een goede eerste indruk zijn." Met een rood hoofd draaide ik me om en riep bijna: "Natuurlijk bedoelde ik dat niet!" Lucas keek me verbaasd aan en meteen keek ik naar mijn voeten van schaamte over mijn uitbarsting en zachtjes zei ik: "Sorry daarvoor Lucas. Noah dacht dat mijn vraag betekende dat hij zonder kleding mee zou moeten lopen." Via mijn gedachten zond ik nog naar Noah: "Jij moet straks buiten wachten, dan breng ik wel kleding." Hij reageerde daar niet op, maar ik vertrouwde er op dat hij zou doen wat ik vroeg. Toen we bij de berghut kwamen liep ik meteen naar binnen en toen ik mijn grootvader tegenkwam vroeg ik: "Grootvader is er nog plaats voor een logé?" "Ja hoor, maar dan moet er wel iemand op de bank in de woonkamer slapen." "Oké dank u wel grootvader." Snel rende ik naar boven en toen ik zag dat Lucas daar al was vroeg ik meteen: "Lucas zou Noah wat kleding van je mogen lenen?" "Alleen omdat jij het vraagt." antwoordde hij. "Dank je wel Lucas." zei ik dankbaar en zachtjes gaf ik hem een zoen. Lucas zoende me zachtjes terug en pakte toen een broek en een blouse en gaf ze aan mij. Snel liep ik weer naar beneden en naar buiten. Toen ik buiten kwam zag ik Noah nergens en via telepathie vroeg ik hem: "Waar ben je, ik heb kleding voor je?" Opeens hoorde ik de struiken die in de buurt stonden ritselen en snel liep ik er naartoe, maar toen Noah weer riep hoorde ik niets. Verbaasd keek ik om me heen en ik schrok me een ongeluk toen ik opeens twee warme handen op mijn schouders voelde. "Ik sta vlak achter je engeltje." fluisterde hij in mijn oor. Ik wist zeker dat mijn wangen vuurrood waren geworden. Waarom wachtte hij niet gewoon tot ik weer weg was met het veranderen?! Ik legde mijn hand voor mijn ogen en hield de kleding voor Noah. "Hier is je kleding. Als je nog iets nodig hebt zoals sokken of schoenen moet je het maar aan Lucas vragen. O en noem me alsjeblieft geen engeltje want ik ben maar een halfengel en ik zou liever gewoon mens zijn." Even later tikte Noah mij weer op mijn schouder. "Ik ben klaar hoor." fluisterde hij. Ik haalde mijn hand voor mijn ogen weg en meteen zag ik dat hij net zoals Lucas vanmorgen zijn blouse helemaal open had. Een beetje geërgerd begon ik met het dichtknopen van zijn blouse en toen ik klaar was stond Noah me alleen maar glimlachend aan te kijken. "Kom je mee naar binnen dan stel ik je voor aan mijn grootvader?" "Ik kom." antwoordde hij, waarna hij samen met mij naar binnen liep. "Grootvader dit is Noah. Hij is in het bos gewond geraakt door een wild dier en wil hier even herstellen." Grootvader knikte, maar besteedde verder geen aandacht aan Noah. Samen met Noah liep ik naar boven en naar de badkamer. We hadden dan wel geen stromend water, maar in de winter schepten we sneeuw in een grote ketel en hingen die boven het vuur. Op die manier konden we in de winter een warm bad nemen. In de badkamer hadden we een kastje met verband en schoonmaakmiddelen. Ik nam alleen wat verband mee en liep met Noah naar mijn slaapkamer. Lucas zat nog steeds in de kamer en staarde vanaf zijn bed in de verte. Toen ik naast hem stond was hij nog steeds aan het staren en zachtjes tikte ik hem aan.

Lucas' POV:

Toen Louisa weer weggelopen was liet ik me met een zucht op mijn bed zakken. Het is eigenlijk maar goed dat Louisa niets weet over de rivaliteit tussen weerwolven en vampieren. Weerwolven hebben namelijk hun eigen soulmates en het komt voor dat een weerwolf dezelfde soulmate heeft als een vampier... Gelukkig leek het er niet op dat Louisa verliefd op hem was, maar als ik eerlijk moest zijn was het voor mij overduidelijk dat Noah meer dan alleen verliefd was op Louisa. Nog drie weken en dan zou ze eindelijk van mij alleen zijn en hoefde ik niet meer bang te zijn dat iemand haar van me zou wegnemen. Wat keek ik uit naar onze bruiloft en het samenwonen met Louisa. Het kostte me telkens meer moeite om me te beheersen rond haar. Het liefst zou ik haar de hele dag bij me houden en ik kon het dan ook erg slecht verdragen als ze lang weg was en al helemaal als ze met een andere man was. Opeens werd ik opgeschrokken uit mijn gedachten. Louisa stond glimlachend naast me. "Lucas ik heb verband bij me zei ze zachtjes." Ik knikte en trok mijn toch al kapotte blouse uit en gooide hem op de grond. Toen ik zag dat Louisa weer ging blozen glimlachte ik. Ze was nog steeds verlegen als ik dat deed en toen ik zag dat ze alleen maar staarde en niet bewoog werd mijn glimlach nog groter. Na een tijdje schudde Louisa haar hoofd en begon ze met het verbinden van mijn borst. Ze keek heel geconcentreerd terwijl ze het verband om mijn borst wikkelde, maar ik leek ik wel in een andere wereld te zijn. Doordat ze bij het afrollen van het verband met haar vingers over mijn borst streelde tintelde mijn hele lichaam. Toen ik merkte dat mijn ogen lichtgevend rood begonnen te worden keek ik snel een andere kant op. Toen ze klaar was liep ze naar mijn tas en pakte ze een witte blouse voor mij. Daarna zette ze Noah die kennelijk ook meegekomen was op haar bed en zorgvuldig bond ze het verband om de diepe sneeën die over zijn hele arm liepen. Ik vond dat hij die sneeën wel verdiende, maar Louisa bond net zo zorgvuldig als bij mij verband om zijn arm en toen Noah mij glimlachen aankeek keek ik woedend terug. Toen Louisa klaar was vroeg ze of Noah even op wilde staan, waarna ze haar dekens van het bed trok. Met de dekens in haar armen liep ze de trap af en even later kwam ze terug met een paar schone dekens. Ze dekte het bed op en zei toen: "Noah jij mag vanavond hier slapen." "Maar waar slaap jij dan Louisa?" vroeg hij. "Ik slaap beneden." antwoordde ze. Zodra ze de trap weer afgelopen was liep ik achter haar aan. Waarom kon die hond niet gewoon beneden slapen?!