Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 65: Verrassing!

Hoofdstuk 65: Verrassing!

Louisa's POV:

Ik was om de één of andere reden zo zenuwachtig dat ik beefde. Lucas had zijn mantel om mij heen geslagen omdat hij gedacht had, dat ik het koud had. Opeens minderden we vaart en in de verte zag ik een grote open plek. we waren al die tijd op een erg hoog tempo door het bos gegaan, maar nu zag ik een prachtige groenen vlakte met een meertje en een klein riviertje. Verbaasd keek ik om me heen en overal in de bomen zaten prachtige witte bloesems. Het water van het meertje was prachtig helder blauw en naast het meertje stond een wit houten huis. Het was echt heel groot en het had zelfs grote glazen ramen en een schoorsteen. Verbaasd keek ik Lucas aan. "Wat is dit voor een plek?" zei ik fluisterend. Lucas keek me glimlachend aan en zei: "Dit is waar wij wonen." Helemaal van mijn stuk gebracht staarde ik hem aan. Ik keek nog een keer naar het huis en keek toen weer naar Lucas. "Maar... hoe? wanneer?" zei ik zachtjes. Nu werd Lucas glimlach alleen maar groter. "Dit heb ik geregeld met Dave, aangezien je grootvader het waarschijnlijk niet op prijs zal stellen als we in zijn huis één bed delen. ik hoop dat je het wat vindt." antwoordde hij. "Hoeveel heeft dit wel niet gekost?!" zei ik geschrokken. Lucas' gezicht betrok. Vindt je het niet mooi dan?" vroeg hij beduusd. "Natuurlijk vind ik het mooi. Sterker nog het is prachtig. Daarom schrok ik ook en vroeg ik meteen naar de prijs. Het lijkt uit een sprookjesboek te komen!" antwoordde ik weer. Lucas moest lachen en keek me blij aan. Niet lang daarna stopten we voor het huis en nadat Lucas me van het paard geholpen had, liepen we het huis in. Zodra we binnen kwamen, stonden we in een brede witte gang. Alles was zo mooi en licht dat ik bijna dacht dat ik in de hemel was. Lucas keek ook glimlachend om zich heen. Waarschijnlijk had Dave hem ook behoorlijk verrast met het huis. We liepen verder en toen we door de volgende deur liepen, kwamen we in een prachtige woonkamer. recht was een haard en een witleren bank en nog twee witleren stoelen. Als je rechtdoor liep kwam je bij een grote glazen deur, waardoor je naar buiten kan. We liepen naar de linkerkant van de kamer en daar liep de kamer over in de keuken. De keuken was tot mijn verbazing heel erg groot en had van alles wat mijn grootvader niet had. Wat het meeste opviel was de spoelbak met kraan! ik keek vragend naar Lucas en hij knikte. Waarschijnlijk wist hij wat ik bedoelde om had hij mijn gedachten gelezen. ik liep nieuwsgierig naar de kraan en deed de hendel heel voorzichtig naar boven. Meteen kwam er een klein straaltje water uit de kraan. Ik keek er even verbaasd naar en moest daarna lachen zo blij was ik. Stromend water, de enige keer dat ik dat had gezien was in de herberg. Lucas moest ook lachen en sloeg zijn arm om me heen. Snel deed ik de kraan dicht en liep ik met hem mee. We liepen terug de gang in en aan het einde van de gang stond een brede, witte trap. Ik ging Lucas voor naar boven en toen we boven kwamen keek ik bewonderend naar onze slaapkamer. In het midden van de kamer stond een gigantisch wit hemelbed en aan de linkerkant van de kamer stond een hele grote kast, met spiegeldeuren. Aan de rechterkant van de kamer stond een kleine tafel met daarnaast nog een laag kastje. En helemaal achteraan was een deur. Lucas nam me al mee en samen stapten we de badkamer in. ook hier waren kranen en ik twijfelde er niet aan of ze deden het, maar ik vroeg me wel af of het badwater warm zou zijn. Zachtjes draaide ik aan het rode handvat en net zoals bij de herberg kwam er warm water uit de kraan. Lucas glimlachte naar me toen hij mijn verbaasde gezicht zag en dolblij vloog ik hem om de hals. "Dank je wel. Heel erg bedankt. Je bent de beste." zei ik zachtjes. Tranen van blijdschap liepen over mijn wangen en zachtjes veegde Lucas ze weg. "Niets is teveel voor jou. Ik hou van je en ik wilde je verrassen." zei hij fluisterend.

Lucas' POV:

Het was geweldig om Louisa zo blij te zien. Na alles waar we samen doorheen waren gegaan wilde ik nu toch echt een verrassing geven die niet mis kon gaan. Er waren in dit deel van het bos geen vampieren, omdat het onder de bescherming van engelen stond. Dat was ik te weten gekomen door Dave en Claire, die vertelde dat mijn ouders hier eens gewoond hebben. Samen met Louisa liep ik de badkamer weer uit. Ze was nog steeds helemaal in de wolken en daar was ik erg blij om. Samen liepen we naar beneden en we gingen naast elkaar op de grote bank zitten. Louisa had haar hoofd tegen mijn schouder gelegd en ze keek nog steeds verbaasd. Zachtjes streek ik over haar wand en meteen keek ze me aan. "Wil je misschien iets eten Louisa?" vroeg ik zachtjes. Ze knikte en wilde opstaan, maar ik was haar voor en op volle snelheid liep ik naar de keuken. "Dat is niet eerlijk meneer Edelweiss!" riep Louisa gespeeld boos. "Het is me een eer om uw eten te bereiden mevrouw Edelweiss." zei ik lachend. Meteen hoorde ik dat Louisa aan kwam lopen. Ze probeerde heel stil te zijn, maar in plaats van dat ze mij kon laten schrikken, liet ik haar schrikken door me om te draaien. "Oké, jij wint... Maar als het niet lukt roep dan alsjeblieft." zei ze lachend. "Oké, maar het zal wel lukken hoor!" riep ik toen ik merkte dat ze weer in de woonkamer was gaan zitten. Claire had het een schande gevonden dat ik niet kon koken en natuurlijk heeft ze het me toen geleerd. Niet dat ik het heel erg vond, want ik zou Louisa nu nog een keer kunnen verbazen. Het duurde even voor het eten klaar was, maar uiteindelijk had ik twee borden met omelet. Ik waste snel de pan af, zodat Louisa dat ook niet zou kunnen doen en liep daarna met de borden de woonkamer in. "Hier is het eten mevrouw Edelweiss." zei ik glimlachend. "Dank u wel meneer Edelweiss." zei Louisa. Ik kon aan haar ogen zien dat ze het bijna niet meer had, maar ze wist zich behoorlijk in de hand te houden. Toen ik haar het bord gaf keek ze bewonderend naar de omelet. "Je hebt toch niet stiekem Claire in de keuken verstopt hè?" zei ze verbaasd. "Nee, ik heb echt zelf gekookt. Ik heb de afgelopen weken, kooklessen van haar gehad." antwoordde ik. Louisa nam voorzichtig een hap en goedkeurend knikte ze. "Mmm heerlijk Lucas!" zei ze toen ze haar mond leeg had. Ik nam zelf ook een hap en mij smaakte het ook best goed. Best wel apart want ik had er geen bloed bij gedaan... Ik besteedde er verder geen aandacht aan en al snel had ik mijn bord leeg. Zodra Louisa haar bord leeg had pakte ik haar bord af en nam ik het mee om af te wassen. Razendsnel had ik de vaat gedaan en snel zette ik de borden weg. De rest van de dag waren we bezig met het uitpakken van de laatste dozen. Het huis begon daardoor steeds meer als thuis te voelen, maar toch was het wel even wennen.