Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 25: Ben ik dood?!

Hoofdstuk 25: Ben ik dood?!

Lucas' POV:

Louisa was nu al bijna de hele dag weg en zowel ik als haar grootvader wisten niet waar ze was. Ik kon het niet verdragen niet te weten waar ze was, of ze in orde was en telkens schoten er beelden van haar gewond of bijna dood in het bos door mijn hoofd. Na een uur liep ik naar buiten en ging ik naar het bos om er zeker van te zijn dat die dingen niet werkelijkheid geworden waren. Ik had tegen het einde van de middag het hele bos doorzocht en ik had niet eens haar geur kunnen ruiken. Het leek wel alsof ze van de aardbodem verdwenen was. Toen ik weer terugkwam bij de hut zag ik dat haar grootvader al naar bed was, want alle lichten waren uit. Voor hem moest het ook vreselijk zijn om niet te weten waar Louisa is. Die keer dat Louisa en ik samen bij die engel zijn kasteel waren had ik hem verteld dat we samen naar het dorp gegaan waren en gelukkig had hij mij gelooft, maar ik zou niet weten wat ik nu tegen hem moest vertellen. Ik sjokte naar boven en ging op mijn bed liggen en keek naar het lege bed van Louisa. Ik stond weer op uit bed en liep naar haar bed toe. Ik rook aan haar kussen en meteen rook ik haar geur. Ik voelde me zo vreselijk wat nu als er iets ergs met haar gebeurd was en ik haar niet had kunnen beschermen?!

Louisa's POV:

Ik stond in een zwarte ruimte. Ik zag niets anders dan zwart, mijn oren suisden en als ik mijn lichaam wilde bewegen deed het niets. Opeens schoot mijn lichaam vooruit dwars door de zwarte ruimte en opeens kon ik mijzelf zien. Ik lag op mijn bed en Alex zat naast me en hield mijn hand vast. Ik had nooit gedacht dat ik hem ooit zo zou zien, maar hij huilde. En dat niet alleen, hij huilde om mij! Was ik ... was ik dood?! Voor ik de tijd had om verder na te denken schoot mijn lichaam het raam uit en naar beneden. Even dacht ik dat ik te pletter zou vallen op het dak van de berghut van mijn grootvader, maar ik vloog dwars door het dak heen en kwam tot stilstand in de slaapkamer van mijn grootvader. Het was nog niet eens zo heel laat, maar mijn grootvader lag al op bed en alle lichten in huis waren uit. Ik kon eindelijk mijn lichaam zelfstandig bewegen en liep naar mijn grootvader toe. Mijn grootvader sliep, maar toen ik beter keek zag ik dat hij rode kringen onder zijn ogen had van het huilen! Zonder dat ik het wilde had ik toch iedereen van slag gemaakt. Zelfs mijn gootvader die nooit ergens om huilde was verdrietig vanwege mij. Nu liepen er ook tranen over mijn wangen en snel liep ik de kamer weer uit. Ik liep naar mijn slaapkamer en schrok toen ik Lucas zag zitten. Zijn ogen waren zwarter dan normaal en er was geen emotie te zien in zijn ogen. Hij staarde naar mijn bed en hield mijn kussen vast. Langzaam liep ik naar hem toe en gaf hem een zoen op zijn wang, maar hij voelde het niet. Toen werd opnieuw alles zwart en ik verloor mijn laatste beetje bewustzijn.

Alex' POV:

Haar lage hartslag werd nog lager en even dacht ik zelfs dat ik geen hartslag meer voelde, maar toen ik beter luisterde hoorde ik heel erg zacht haar hart kloppen. Hoe zou ik haar toch kunnen redden? Voor ik haar bloed dronk had ik gewoon een normaal gebit en zelfs toen ik mijn eigen bloed dronk kon ik niet in mijn hand bijten, want mijn hoektanden waren te kort, maar nu heb ik gewoon de hoektanden van een vampier! Wacht eens mijn bloed. Misschien als ik haar mijn bloed geef, dat ze dan blijft leven. Als ik nu maar niet te laat ben! Ik beet in mijn pols, wat vreselijk veel zeer deed en drukte zachtjes mijn lippen op die van haar. Haar mond was een beetje open en ik liet het bloed haar mond in stromen. Toen ik zachtjes haar neus dichtkneep slikte ze niet en ik schrok heel erg. Snel luisterde ik naar haar hartslag, maar gelukkig had ze die nog wel een beetje. Weer kneep ik haar neus dicht en nu slikte ze gelukkig wel. Ik bleef naar haar hartslag luisteren, maar die veranderde niet. Toen ik even opzij keek zag ik het amulet dat ze van Lucas had gekregen liggen. De laatste keer dat ik bij haar thuis was, had Lucas haar moeten bijten om te zorgen dat haar vleugels door haar huid konden komen, maar toen hij haar beet begon hij ook haar bloed te drinken en het amulet zorgde er toen voor dat Lucas gestopt werd. Waarom had ze het juist vandaag af gedaan. Eerst was er bijna een echte vampier geweest die haar van het leven wilde beroven, toen was ik de gene geweest die dat echt deed. Ik pakte het amulet op en vouwde Louisa haar handen er omheen. Opeens voelde ik dat haar handen ijskoud waren en dat ze helemaal geen kleur meer in haar gezicht had. Snel legde ik mijn oor weer op haar borst om naar haar hartslag te luisteren, maar ik hoorde helemaal niets meer.