Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 56: Nog een weerwolf.

Hoofdstuk 56: Nog een weerwolf.

Louisa's POV:

Langzaam opende ik mijn ogen en meteen keek ik recht in het gezicht van Lucas. Hij had zijn ogen dicht en aan zijn ademhaling te zien, sliep hij nog. Opeens zag ik zijn oogleden een beetje bewegen en ik dacht dat hij wakker zou worden, maar in plaats daarvan legde hij zijn arm om mijn middel en trok hij me nog dichter tegen zich aan. Mijn handen lagen al die tijd tussen ons in, maar doordat ik nu helemaal tegen Lucas aan lag, werden mijn handen tegen zijn borst geduwd. Voorzichtig kroop ik iets opzij waardoor ik mijn handen nu een beetje kon verschuiven. Zachtjes schoof ik met mijn handen naar beneden omdat ik geen andere manier zag om mijn handen te bevrijden. Opeens voelde ik dat ik over Lucas' buik streek. Ik voelde de blokjes op zijn warme en gespierde buik. Al vanaf het moment dat hij zijn blouse uitgetrokken had, kon ik het niet laten om te staren, maar ik was ook nieuwsgierig geweest hoe het zou voelen om over zijn buik te strelen. Inwendig schudde ik mezelf door elkaar. Waar dacht ik nu aan?! Ik had mijn handen bijna bevrijd toen ik opeens Lucas' warme adem bij mijn hals voelde. "Bevalt het je?" fluisterde hij in mijn oor. Ik schrok want ik had niet gemerkt dat hij wakker was geworden en blozend keek ik hem aan toen ik antwoordde: "Ja". Lucas glimlachte naar me en zachtjes pakte hij mijn handen die nog steeds op zijn buik lagen. "Louisa als Noah weg is, zullen we dan samen kijken voor dingen voor de bruiloft en natuurlijk ook voor na de bruiloft?" vroeg hij. "Ik zou niets liever willen, maar ik kan Noah niet zomaar wegsturen en hij gaat vanavond pas weg." Lucas knikte en ik kon aan de greep rond mijn handen voelen dat hij het eigenlijk niet leuk vond, maar aan zijn ogen zag ik dat hij het wel begreep.

Nadat we nog een poosje in bed gelegen hadden stonden we toch op. Het was al een tijdje licht en het zou waarschijnlijk niet lang meer duren tot de rest ook wakker zou worden. Lucas was, nadat hij gedag had gezegd, naar buiten gegaan om nog wat te eten en ik had in de tussentijd mijn dekens even uit het zicht gelegd. Zodra ik dat gedaan had ging ik bezig met het maken van het ontbijt. Toen het ontbijt klaarstond waren grootvader, Lucas en Noah al aan tafel gaan zitten en zodra ik ook zat begonnen we met eten. Grootvader en Lucas praatten tijdens het eten over van alles, maar ik kon het gesprek niet echt goed volgen en hield me weer bezig met mijn eten. Één keer keek ik vanuit mijn ooghoeken naar Noah, maar toen ik hem naar mij zag staren keek ik weer naar mijn bord. Na het ontbijt en toen de vaat gedaan was, liep ik naar mijn slaapkamer en nam ik mijn dekens mee. Toen ik daar was legde ik mijn dekens op de grond naast mijn bed en nam ik de dekens die ik aan Noah geleend had weer mee naar beneden. Zodra ik terug beneden was, bracht ik de dekens naar een kleine kamer waar we de was opsparen. We hebben deze kamer daarvoor ingericht zodat we, als het een keer heel mooi weer is, de was in één keer kunnen doen. Toen ik naar binnen stapte legde ik de dekens in een grote wasmand en deed ik de deksel er op. Langzaam rechtte ik mijn rug en keek ik de kamer rond. In de hoek van de kamer stond al een andere wasmand en deze was ook bijna vol. Ik zuchtte, dat betekent dat ik binnenkort de was maar eens moet gaan doen... Ik draaide me om en liep terug naar de woonkamer. Tot mijn verbazing zat Noah niet langer in de woonkamer. Misschien was hij even naar buiten gegaan en anders zou hij wel zijn spullen aan het pakken zijn. Ik liep weer terug naar mijn slaapkamer en dekte mijn bed op. Toen ik eindelijk klaar was deed ik het raam open en liet ik de frisse wind in mijn gezicht blazen. Ik ademde diep in en sloot genietend mijn ogen toen ik de geur van het bos rook. Ik hield van de geur van het bos en al helemaal als de lente in aantocht was.

Lucas' POV:

Ik liep op mijn gemak door het bos. Omdat het erg mooi weer was kon ik het niet laten om even te genieten van geur van het bos. Na een poosje wilde ik terug gaan naar Louisa, maar ik rook de geur van natte hond. Was Noah me gevolgd? Op mijn hoede liep ik richting het meer en toen ik het meer al voor me zag sprong er opeens een wolf op mij af. Tot mijn verbazing was het Noah niet en meteen weerde ik de wolf af. "Wie ben je en wat doe je hier?!" zei ik grommend. De wolf gromde terug en zei: "Het is niet noodzakelijk om dat aan een vampier te vertellen." Aan haar stem te horen was ze een meisje. Ze gromde weer en sprong op mij af, maar ik wist haar gemakkelijk te ontwijken en doordat ze daar niet op gerekend had knalde ze tegen een boom aan. Toen ze op de grond viel piepte ze luid en een aantal vogels vlogen geschrokken op. Ze gromde naar me en stond weer op. Ik zuchtte en ging weer klaar staan voor een volgende aanval, maar voor ik wist wat er gebeurde hoorde ik Noah roepen: "Lucas wacht!!!" Hij kwam over het bospad aangerend en stopte voor hij tussen mij en de wolvin in stond. Opeens zag ik dat de wolvin haar staart liet zakken en Noah aanstaarde. "Noah wat is er aan de hand." Noah staarde naar de wolvin en pas na een poosje vroeg hij: "Eeh ... wat vroeg je Lucas?" "Ik vroeg wat er aan de hand is!" zei ik nu een beetje geïrriteerd. "Ze is mijn mate..." zei Noah terwijl hij nog steeds naar de wolvin staarde. "Lucas zou ik je om een gunst mogen vragen." vroeg Noah nu, terwijl hij me wel aankeek. Weer zuchtte ik. "Doe geen moeite ik weet wat je wilt vragen... Ik ben zo terug." Ik rende onmenselijk snel terug naar de berghut en zodra ik in de slaapkamer was zocht ik al Noah's spullen bij elkaar en pakte ik een jurk uit Louisa haar kledingkast. Als ze hem zou missen zou ik wel een nieuwe voor haar kopen... Ik rende weer terug naar Noah. "Hier zijn je spullen en hier is een jurk voor haar, al weet ik niet of ze hem past. Noah bedankte me en liep daarna zonder nog een woord te zeggen met de wolvin mee. Langzaam liep ik weer terug naar de berghut. Weerwolven waren echt onnozele wezens. Vanmorgen nog staarde hij de hele tijd naar Louisa en ik werd er echt gek van. Nu heeft hij zijn mate gevonden en dan is het teveel moeite om even afscheid te nemen van Louisa. Ach, er was voor mij wel een voordeel. Nu hij weg was kon ik met Louisa naar het dorp gaan.