Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 38: Naar huis.

Hoofsdstuk 38: Naar huis.

Louisa's POV:

Samen vlogen we door de koude wind naar huis. Ik was nu wel blij dat ik ook een soort vampier was, want zelfs Lucas trilde af en toe door de koude wind. We lieten al snel het huisje van Lucas' pleegouders achter ons en in de verte was het huis van grootvader al te zien. Opeens voelde ik iets nats op mijn vleugel en ik zag een klein wit pluisje op het uiteinde van één van de veren zitten. Toen ik omhoog keek zag ik nog veel meer van die pluisjes. Natuurlijk, het was al weer winter! Wat was de tijd eigenlijk snel gegaan sinds ik Lucas leerde kennen. Ik had ook zoveel nieuwe mensen leren kennen: Eerst Alex, toen een engelen jongen Daniël genaamd en vandaag Claire en Dave." Ik had Lucas nog steeds niet verteld over de gebeurtenis in de hemel, maar ik wilde hem het nog niet vertellen en trouwens misschien viel het allemaal wel mee. Samen landden we voor de deur van de hut en zodra Lucas klopte opende mijn grootvader de deur. "Hallo, goed om jullie weer te zien en fijn om te zien dat Lucas ook weet beter is. Kom gauw binnen. Ik ben net begonnen met soep maken." riep hij. Samen liepen we naar binnen en Lucas begon meteen met het helpen van grootvader. Ik daarentegen liep naar de trap en een beetje wankel liep ik naar mijn slaapkamer. Ik liet me achterover op mijn bed vallen en sloot mijn ogen tegen de duizeligheid. Ik was blij dat ik nu pas duizelig werd en niet tijdens het vliegen, maar ik wilde liever niet dat Lucas het zou weten. Ik had hem naar zijn pleegouders gebracht omdat hij ziek was en intussen had hij zich vooral zorgen gemaakt om mij. Ik voelde mijn hoofd bonken en mijn hoektanden deden pijn, maar ik kon me niet verroeren. Ik was doodmoe en had geen energie meer over om op te staan.

Lucas' POV:

Ik had de soep klaargezet op tafel en toen pas viel me op dat ik Louisa nergens hoorde. Ze was toen ze thuis kwam naar haar kamer gelopen, maar ik had haar niet naar beneden horen komen. Ik liep naar de slaapkamer en klopte zachtjes op de deur, maar ik kreeg geen antwoord. Ik opende de deur en zag Louisa met gesloten ogen op het bed liggen. Zachtjes ging ik naast haar zitten en raakte haar wang aan. Ze werd niet wakker en toen ik zachtjes haar naam zei kreeg ik ook geen reactie. Ik luisterde naar haar hart en gelukkig had ze nog wel een normale hartslag. Voorzichtig zette ik haar overeind en ik liet haar tegen mij aan steunen. Na een lange tijd opende ze langzaam haar ogen en meteen zag ik de kleur van haar ogen veranderen naar rood. Ze legde haar hand tegen haar voorhoofd en voorzichtig stond ze op. "Ik heb zo'n hoofdpijn." kreunde ze. Zodra ze zichzelf in de spiegel zag schrok ze. Ze liep naar het raam en wilde naar buiten springen, maar ik hield haar tegen. Als ze nu op jacht zou gaan, zou ze zeker weten flauwvallen voor ze bloed had kunnen drinken. "Louisa je kunt nu niet naar buiten gaan nu, als je in het bos flauwvalt zullen de wolven je aanvallen." "Lucas kun jij alsjeblieft een konijntje of zoiets meenemen. Ik wil niet een gevaar zijn voor jou en grootvader." zei ze angstig. "Louisa ga eerst even rustig zitten, je bent net weer bij bewustzijn. Maak je nu maar niet zo druk. Je hebt mij toch en als je bloed nodig hebt moet je je instinct niet inhouden anders krijg je alleen maar hoofdpijn." Louisa en ik gingen samen op bed zitten en Louisa hield haar hand tegen haar hals gedrukt. "Lucas, ik wil niet volledig mijn instinct laten gaan. De laatste keer dat ik dat deed beet ik jou. Laat me alsjeblieft naar buiten gaan om een konijn te vangen." zei ze. "Oké, maar alleen als ik met je mee mag gaan." "Oké." Meteen stond ze op en rende ze naar het raam. Ik volgde haar en vlak voor het eten kwamen we terug. Louisa was inderdaad al erg goed in het jagen op konijnen, maar ik had wel gezien dat ze haar ogen sloot zodra ze het diertje vast had en beet. Met z'n allen aten we van de soep en daarna gingen Louisa en ik naar bed.