Mijn Liefde voor Jou.

Hoofdstuk 32: Een vampier met koorts.

Hoofdstuk 32: Een vampier met koorts.

Louisa's POV:

Ik werd wakker en voelde dat er iemand naast mij op het bed zat. Langzaam opende ik mijn ogen en zachtjes vroeg ik: "Is het al morgen Lucas?" Ik had mijn ogen nu helemaal geopend en toen ik Lucas zijn vleugels zag wist ik het antwoord al. "O ... eeh ..." omdat ik eigenlijk niet wist wat ik moest zeggen maakte ik mijn zin maar niet af en langzaam ging ik overeind zitten. Toen pas merkte ik hoe dicht Lucas eigenlijk bij me zat en even sloeg mijn hart een slag over. Lucas zijn vleugels rustten op mijn bed en weer werd ik betovert door hun pracht. Zachtjes streelde ik zijn vleugels en streek met mijn hand vanaf zijn vleugels naar zijn rug. Toen ik langzaam over zijn rug streek voelde ik hoe Lucas' altijd koude huid gloeide van de warmte. "Lucas waarom gloeit je huid zo? Heb je koorts?" Nu pas keek hij mij aan en zodra hij dat deed zag ik zijn ogen van kleur veranderen. Hij staarde met zijn lichtgevende rode ogen naar mij en draaide zich helemaal om, waardoor hij nu op zijn knieën voor mij zat. Wat was er met Lucas aan de hand en waarom reageerde hij niet als ik iets vroeg? Opeens legde hij zijn warme hand op mijn schouder en trok hij me tegen zich aan. Zachtjes voelde ik zijn lippen tegen mijn hals en hij zoende mij zachtjes, maar opeens likte hij over mijn hals! Hij beet me niet, maar ik kon horen dat hij erg zwaar ademde. Nu hij gestopt was kon ik zijn voorhoofd voelen. Wat ik voelde was niet erg best, want zelfs bij mensen had ik nog nooit zo'n hoge koorts gevoeld.

Lucas' POV:

Ik kon mezelf tegenhouden om haar bloed te drinken, maar alles wat ik dacht en deed was anders dan normaal. Het was alsof ik in het lichaam van een ander zat. Louisa had me na even op haar bed gelegd en had een emmer water gehaald. Telkens legde ze een doekje doordrenkt met water op mijn voorhoofd. Het water was erg koud, maar ik voelde me wel iets beter. Ik sloot mijn ogen en hoorde Louisa de trap af lopen. Ook hoorde ik hoe ze beneden naar de kamer van haar grootvader ging en zei: "Grootvader, Lucas heeft hoge koorts ik ga een kijken of hij naar een dokter kan en anders haal ik er wel een. Is dat goed?" "Ik vind het goed, zolang je maar voorzichtig bent en neem Lucas maar mee, want jij weet beter hoe je een zieke moet verzorgen dan ik." antwoordde haar grootvader. Snel rende Louisa de trap weer op. "Lucas het is nu nog donker, denk je dat je met mijn hulp een stukje zou kunnen vliegen?" vroeg ze toen ze naast het bed stond. Ik had bijna geen stem meer over maar zachtjes zei ik: "Een gewone dokter kan mij niet genezen... Mijn ... pleegouders weten hoe. Ze wonen aan de andere kant ... van het bos..." Ze hielp me uit het bed en hiep me om bij het raam te komen. Ik ontvouwde mijn vleugels en Louisa knipte eerst twee openingen in haar jurk waarna ook zij haar vleugels uitsloeg. Ik was blij dat Louisa me hielp want alles duizelde me en ik kon amper rechtdoor vliegen. In de verte zag ik het huisje waar ik gewoond had, maar toen ik even niet oplette vloog ik bijna tegen een boom aan. Louisa trok me net op tijd weg, maar daardoor had ze wel haar hand opengehaald. Na even landden we voor het huis, maar na minder dan een paar seconden waren we omsingeld.