The Wedding

Hoofdstuk 1.

Ik liep door ons kasteel met een zucht. Ik wil helemaal geen prinses zijn... Echt zo saai! Ik wil gewoon een normaal meisje zijn met een normaal leven. Opeens hoorde ik mijn moeder roepen, ik liep dichtbij de eetkamer en dat is meestal nooit zo, want meestal belt mijn moeder als we gaan eten. Anders moet ze al die trappen op. Ik ga naar de eetkamertafel en ga zitten. We zitten allemaal aan tafel en we worden bediend door onze obers. Ik vind het flauwekul, maar als je rijk en beroemd bent, moet je je laten verwennen door de gewone mensen volgens mijn ouders... "Smakelijk eten." Zei mijn moeder blij. Ik negeerde het, want ik had geen zin om met ze te praten, ook mijn twee zusjes zaten aan tafel en hun zeiden ook niks. "Zeg eens wat terug tegen je moeder, wees eens een keer beleefd en volwassen!" Zei mijn vader streng. "Eet smakelijk." Zeiden we met z'n drieën. "Dank u." Zei m'n moeder droog terug. Diep vanbinnen, schaamde ik me voor mijn ouders, mijn hele familie, gewoon omdat ze denken dat ze alles zijn en kunnen, omdat we rijk zijn...

Na het avondmaal toen iedereen klaar was, ging ik naar buiten. Ik loop door onze gigantische tuin, met helemaal in het midden een fontein. Die staat altijd aan. Ik ging even verderop naar de stallen. Een jongen die voor ons een stalhulpje is, stond de jongen de stallen uit mesten. Ik vond hek altijd wel aardig, maar mij ouders behandelen hem als één of andere zwerver. Ik liep naar binnen. Hij zag me nog niet en ik hoorde dat hij naar één van onze paarden stond te praten. "Je bent m'n maatje, Clint." Zei hij zachtjes tegen hem. Clint is mijn paard, hij is een ruin van zeven jaar en hij is een Fries. "Zal ze ooit van me gaan houden, jij kent haar het beste, toch?Vertel me alles over haar!" Hoorde ik hem nog zeggen. Hij schrok toen hij me opeens zag staan. "Hallo prinses, sorry dat ik u niet groette, ik was bezig en..." En ik stopte zijn zin door mijn hand op te steken en ik zei dat hij zich niet hoeft te verontschuldigen. Ik zag in zijn ogen dat hij blij was toen ik dat zei. Zijn ogen glinsterde helemaal. Als hij op mij is, zou ik dat heel leuk vinden, ik vind hem namelijk heel leuk. Alleen ik zou nooit van mijn ouders met hem mogen omgaan. En zeker geen verkering. Ik begon wat met hem te praten en samen gingen we voor Clint zorgen. "Ik vind dit het leukste, mooiste en liefste paard van stal." Zei hij opeens. "Dankje." Zei ik glimlachend. Ik borstelde Clint. "Je moet het zo doen." Zei hij en hij legde zijn hand op die van mij. "Maar ik doe het goed hoor." Zei ik en schrok er wel een beetje van, van wat hij deed, ik krijg maanden huisarrest als iemand hier achter komt en hij word voorgoed verbannen hier op het kasteel. "Ik weet dat je het goed deed." Zei hij en hij gaf een lieve knipoog. "Maar waarom..." Stamelde ik. "Anders wist ik niet hoe ik het moest doen, om je aandacht te krijgen." Dat heb je toch al?" Vroeg ik. "Ja, maar..." Zei hij en we schrokken van een harde knal. Mijn moeder liep stappend met haar hakken binnen. "Luna!" Riep ze. Ik wou net uit de stal gaan, maar het was te laat... Mijn moeder greep me bij mij arm. "Wat is dit nou weer? Staan jullie nou te fleurten?" Vroeg ze streng. "Nee mam!" Riep ik boos. "Huisarrest jij! Drie maanden lang!" Riep ze terwijl ik al weggelopen was, maar jammer genoeg hoorde ik wat ze riep. Ik keek om de hoek en zag dat ze wat tegen hem zei. Even later liep ze weer weg en zag ik hem weer verder gaan met werken. Ik liep weer naar hem toe. "Sorry." Zei hij lief. "Geeft niet, ik ga echt niet luisteren naar m'n moeder hoor! Eigenlijk haat ik mijn ouders..." Zei ik teleurstellend. Hij schrok ervan van wat ik zei. "Ja ik weet het zijn mijn ouders, maar ze geven helemaal geen liefde aan mij en m'n zusjes, aan wie dan ook, zelfs niet tegen elkaar... Heb je straf gekregen?" Vroeg ik. "Ja soort van..." Wat? "Voor twee maanden geen loon en wel gewoon werken..." Zei hij boos. "Neem alsjeblieft ontslag!" Zei ik. "Nee..." Waarom niet, dit is toch de vreselijkste baan ever?" Hier ben ik bij Clint en de rest van de paarden... En vooral, omdat ik jou dan kan zien." Zei hij blozend. "Ah... Je bent echt aardig..." Alleen jammer dat mijn ouders het niet toelaten." Hij glimlachte. "Ga maar gauw terug." En hij gaf met de punt van zijn schep een tik op mijn nieuwe jurk. "Hey, kijk uit!" Riep ik.

Ik kwam binnen en ik stond in de reusachtige hal van het kasteel. Toen bedacht ik me. Ik liep terug naar de stallen. "Hey, is Clint klaar?" Vroeg ik aan hem. "Ja altijd." Zei hij en hij ging verder met werken. Ik pakte hem uit de stal en zadelde Clint eindelijk een keer zelf op, meestal werd dat altijd voor ons gedaan... Ik pakte mijn cap en stapte op. "Doei, tot straks, zeg maar dat ik naar de stad ben gegaan, voor nieuwe kleding!" Riep ik. "Is goed." Zei hij en ik reed weg. "Ik wil met je mee..." Fluisterde hij in zich zelf.