The Wedding

Hoofdstuk 45.

Hier het laatste hoofdstuk, omdat ik gewoon niet kon wachten om het te plaatsen ^^

Luna

Ik ben bang.

Samen kijken we nog steeds naar de zon, die bijna verdwenen is.

Ik pak de hand van David vast en kijk hem aan. Hij kijkt naar onze handen en vervolgens recht in mijn ogen. Tranen vallen op de grond. Ook bij hem.

'Geniet van dit moment.' Fluistert hij, hij plaats een kus op mijn lippen en kijkt vervolgens weer naar de zon, die beide in onze gezichten schijnt.

Steeds voel ik zwakker worden. Mijn hart klopt steeds minder.

'Ik voel het,' mompel ik net verstaanbaar. David kijkt me aan. Hij is bang, ik zie het in zijn ogen. Maar dat ben ik ook. Hij zwijgt en wrijft enkel met zijn duim over mijn hand.

Als de zon net een minuut onder is, kan ik niet meer op mijn benen staan. Ik zak neer op de grond. 'Luna,' piept David.

Ik lig uitgestrekt neer in het gras. David zijn gezicht hangt boven me.

Mijn zicht wordt steeds waziger en ik moet naar lucht happen.

'Ik ga je zien, beloofd.' Zegt David, tranen van hem komen op mij terecht. Een traan rolt ook weer bij over mijn wang heen. 'Ik hou van je.' Voegt hij nog toe. Ik voel zijn hand door mijn haren gaan.

'Ik ook van je, David.' Weet ik nog uit te brengen.

Ik sluit mijn ogen.

Alles wordt wit voor mijn ogen.

En eindelijk was ik weg van alles en iedereen.

Ik zei altijd, dat dat het beste is soms. Even weg van iedereen.

En ik kan je nu verzekeren, dat dat ook zo is.

"I realize now that dying is easy, living is hard."

David

Langzaam sluit ze hoor ogen.

En ik kijk alleen maar toe. Hoe langzaam haar ziel van de aarde weg gaat.

En op een gegeven moment stopt haar ademhaling. Meerdere tranen nemen hun weg weer naar beneden, en ze blijven maar stromen.

'Luna...,' zeg ik snikkend. Ik plaats nog een kus op haar lippen en pak haar weer in bruidsstijl op.

Ik loop naar een meertje, even verderop. Ik leg haar neer bij de oever. 'Je hebt een mooie dood gehad en ik ben blij dat ik er bij was,' zeg ik hardop. Ik slaak een zucht.

Ik kijk de hele tijd naar haar. Haar levenloze lichaam.

'Je blijft voor altijd bij me.' Zeg ik op fluistertoon.

*

Ze zal natuurlijk een begrafenis moeten krijgen, bedenk ik me.

Ik zal haar ouders zo bellen. Ze zullen boos op me zijn.

Iedereen zal boos op me zijn. Want, ik had haar tegen kunnen houden.

Maar, ik heb gedaan wat zij wou.

Maar ik blijf nog even zitten, kijkend naar haar.

Haar beeldschone uiterlijk. Haar blonde haren, haar blauwe ogen.

Ja, het is wel duidelijk.

Ik zal je nooit vergeten, Luna. Oftewel mijn prinses.

---------------------------

Heyy,

Dit was het dan! Het einde van dit boek!

Er zal misschien nog wel een epiloog komen, vanuit David's kant natuurlijk, maar ik beloof niks!

Verwijder dit boek dan nog niet gelijk uit je bibliotheek ;)

Xxx caitlinxfranke

Ps: ik had echt nooit gedacht dat ik dit boek zo zou laten eindigen, maar goed. Hoe vonden jullie het einde? Ben erg benieuwd x