The Wedding

Hoofdstuk 5.

Na een leuke rit, kwamen we weer aan bij mijn tijdelijke huisje. Mark stapte af en pakte bij m'n middel en tilde me van Clint af. "Ik kan het heus wel zelf hoor." Zeg ik plagend. "Weet ik, maar een prinses moet je als een echte koningin behandelen." Zei hij. En dit vind ik dan weer niet leuk, mensen die weer zeggen dat ik een prinses ben en me daarom zo behandelen. En als ik geen prinses was, werd ik dan niet zo behandeld, maar als een stuk vuil? Vraag ik me dan af. "O' en als ik geen prinses was, vond je me stom en behandelde je me als een stuk vuil?" Vraag ik en ik pak Clint beet en ik loop met hem naar zijn stal. Ik doe zijn halster aan en ik begin te borstelen.

"Zo bedoelde ik het niet." Zegt Mark als hij eenmaal naast me staat. "Ja dat zal wel." Zeg ik zuchtend. Hij pakt een borstel en hij gaat Clint ook ineens borstelen. Dan uit het niets, geen idee waarom ik precies op dat moment en bij hem nog wel, ga ik huilen. Hij gaat naast me staan en omarmd me. "Wat is er?" Vraagt hij. "Ik wil niet eens een prinses zijn... daarom ben ik hier, weg van huis..." Zeg ik snikkend. "Sorry, wat vervelend." Het is niet jou schuld, het is gewoon..." Stamel ik. "Wat is er? Schreeuw het er maar uit, ik kan je helpen als je wilt." Zegt Mark met een zachte en aardige stem. "Ik heb ruzie met mijn ouders om meerdere redenen, ten eerste: ze behandelen niet eens met liefde, helemaal geen aandacht of wat, ik krijg alleen kleding en dure spullen om me zo tevreden te houden en ten tweede: ik moet met een één of andere prins van Zwitserland gaan trouwen, want ik ben volwassen genoeg en ze willen langzamerhand ook kleinkinderen..." Zeg ik zuchtend en aai over de zachte vacht van Clint. "Gelukkig ben je weggelopen." Zegt hij. "Ja inderdaad, wacht hoezo?" Vraag ik en kijk hem aan. Hij lacht en hij kijkt naar beneden. "Wat?" Dan kan je nog altijd met iemand anders trouwen, waarvan je echt houd." Zegt hij en hij bloost. Ik lach. "Ja dat wil ook." Zeg ik. "Wat zijn jou plannen eigenlijk?" Vraag ik. "Hoelang blijf je hier?" Wil je me weg hebben, als je dat wil laat ik je met rust hoor." Zegt hij en hij kijkt gelijk met een sip gezicht. "Nee natuurlijk niet, zonder jou verveelde me ik nu als een gek!" Nu kijkt hij gelijk weer blij, grappig om te zien. "Ik heb geen idee, bij mij thuis gaat alles ook niet helemaal lekker..." Zegt hij zuchtend. "Wat vervelend... ik steun je met heel mijn hart." En ik loop wat dichterbij naar hem toe. Ik geef hem een knuffel en dan...

...kust hij me op mijn lippen. "Luna!" Wordt er geroepen, maar we horen het allebei niet. "Luna..." En dan kijk ik geschrokken. David stond daar met een tas in zijn hand, waarschijnlijk had hij spullen meegenomen voor me. Lekkere timing... Dacht ik bij mezelf.

Mark kijkt me aan, zo van wat is dit nou? Ik zie een traan uit de ogen van David komen. David is een goeie jongen, maar ook heel gevoelig en dit verdient hij niet, vooral niet omdat ik weet dat hij op me is. "David..." Zeg ik en ik loop weg van Mark. "Ik ga maar eens." Zegt Mark. "Oké." Zeg ik en dan verdwijnt hij tussen de bosjes. Ik wou eigenlijk helemaal niet dat hij wegging, maar anders vond ik het wel heel zielig voor David en ik moet hem echt wat uitleggen... "Sorry, ik moet je echt wat uitleggen." Zeg ik en ik leg mijn hand op zijn schouders. "Nee hoeft niet, ik weet al genoeg. Hier is een tas met belangrijke spullen, hopelijk heb je er wat aan of heeft die andere gast je al genoeg geholpen?" David... dit was echt niet de bedoeling, het ging per ongeluk." Zeg ik. "Nou ik ga maar eens, vaarwel." Zegt hij en hij keert om. Ik ren achter hem aan. "David! Roep ik. Hij stopt gelukkig. "Wat?" Vraagt hij boos. "Hoezo vaarwel?" Vraag ik en ik kijk hem paniekerig aan. "Ik ga ontslag nemen, ik bleef toch alleen maar voor jou, maar ja dat heeft geen zin meer." Hij loopt weer verder, maar ik ga voor hem staan. "David, wil je please even luisteren?" Vraag ik. "Oké, maar niet liegen." Zegt hij. Ik begin te vertellen met de hoop dat hij me gelooft en hij bij me blijft.

"Die gast kwam ik gewoon tegen en hij heeft helemaal niks voor me gedaan, ik weet niet waarom we kusten, het ging gewoon per ongeluk, alsjeblieft geloof me en blijf bij me!" Zeg ik en misschien overdreef ik een beetje, maar ik wil David echt niet kwijt. "Oké, ik geloof je, maar je staat bij mij in het krijt." Is goed, dankjewel." Zeg ik blij en ik geef hem een knuffel. "Ik houd van je!!" Roep ik blij en dan geef ik hem een zoen. "Niet slijmen jij hè." Zegt hij. "Nee natuurlijk niet." En ik geef hem nog een zoen. "Ik houd ook van jou, Luna." Zegt hij en hij geeft een bol over me hoofd. Ik lach. "Kom ik zal je mijn huisje laten zien." En ik trek hem mee. "Rustig, geen haast hoor."

We staan binnen. "Leuk opgeknapt." Zegt hij en hij kijkt om zich heen. "Wacht ik moet Clint nog even wat te eten geven." Zeg ik. "Is goed hoor, ik blijf hier wel." En ik loop naar buiten. Ik pak een paar appels en die geef ik aan Clint. Hij briest zachtjes en even vergeet ik alles om de wereld. Ik kwam weer even tot rust, net als dat ene moment met Mark. Nee, nee, nee! Ik moet hem vergeten! "Psst! Psst Luna!" Ik kijk om me heen. "Mark?" En dan staat hij ineens voor me neus. "Wat doe jij nou? Ga weg!" Roep ik. "Sorry, we kunnen niet bij elkaar blijven, je moet gaan." Zeg ik zuchtend. Mark kijkt geshockt. "Sorry.." Zeg ik. Hij legt zijn hand op mijn schouder. "Vaarwel." Zegt hij zachtjes in me oor. "Vaarwel." Zeg ik terug. En hij verdwijnt vast voor goed. Ik zie hem nooit meer terug. Dan doet David de deur open. "Gaat het wel?" Vraagt hij. "Ja hoor." En ik loop naar binnen en we gaan samen wat drinken. Is dit de juiste keuze die ik heb gemaakt? De juiste jongen?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hopelijk vinden jullie het spannend!!!
Nog even een vraagje van Luna: vinden jullie dat ze de juiste keuze heeft gemaakt?
Dat wil ze graag weten van jullie!
COMMENT AND VOTE PLEASE XXX
Xxx clinty1805
Mijn andere boeken zijn:
1. Festero
2. Festero 2
3. The Adventures of Chase