The Wedding

Hoofdstuk 16.

-P.O.V.- Luna

De twee bewakers halen ze zonder moeite uit elkaar. Dit heb ik nooit gewild. Maar toch is het gebeurd. Het is gewoon mijn schuld. Als ik niet met Yannick het staan zoenen, hadden David en ik samen nog wel een kans gehad, tenminste dat had ik gehoopt. Maar nu is die kans al helemaal een droom geworden.

Zuchtend loop ik ze achter na naar het kasteel. Hier heb ik dus echt geen zin in, maar er zijn zoveel dingen op het kasteel waar ik geen zin in heb. Hoe zijn mijn leven eigenlijk zijn als een doodnormaal meisje? Vast veel leuker, dat weet ik zeker.

-P.O.V- David

Lekker dan, dat kan er ook nog wel bij. Steeds meer problemen, wie weet wat voor straf we wel niet krijgen? De twee mannen houden ons stevig vast. "Doe eens rustig man, het was niets, het is alweer goed tussen ons." Zeg ik boos terwijl ik geïrriteerd naar de jongen kijk, waarvan ik nog steeds zijn naam niet weet. Geïrriteerd kijkt hij terug. Ik rol met mijn ogen en kijk weer de andere kant op. Ik kijk naar achter en zie Luna slenterend achter ons aan lopen. Ik heb al haar problemen alleen maar erger gemaakt, zonder dat ik het doorhad. Ik houd nog steeds van haar, maar zij blijkbaar niet meer van mij...

Eenmaal in het kasteel lopen we de grote, brede trap en lopen naar boven. Eenmaal boven, lopen we naar een grote deur aan het einde van de gang. Hier ben ik nog nooit geweest, ik ben benieuwd. Een grote, brede man voor de deur maakte de deuren open. Ik zie de koning en de koningin, de ouders van Luna, zitten achter een mega grote bureau. Ik slik, maar probeer me snel te herstellen en ga netjes rechtop staan.

"Zozo, wie hebben we allemaal hier?" Vraagt de koning met een grijns. "Pap, maak er alsjeblieft niet zo'n groot drama van." Smeekt Luna als ze voor haar vader staat. Haar vader duwt haar aan de kant en komt onze richting op. Even kijk ik naar Luna, ze is zo mooi, ik houd van haar. Ik kijk naar rechts en zie die gast ook naar Luna kijken. Stiekem geef ik hem een trap tegen zijn scheenbeen. Snel kijkt hij om en hij geeft me een vurige blik en snel kijken we allebei om als we gehoest horen voor ons.

"Ik heb begrepen dat jullie stonden te vechten, te vechten op MIJN terrein. Dat tolereer ik niet, mannen, dat doen jullie maar ergens anders, buiten het kasteel en niet hier." Zegt hij boos. Ik knik haastig. Hij kijkt ons beledigd aan. Huh wat? Oh! "Ja maneer." Zeggen we allebei snel. "En zou ik mogen weten waarom? Maar waarschijnlijk weet ik het al." Zegt hij en hij kijkt naar Luna.

Allebei zuchten we. "Ja meneer, het spijt ons enorm, het liep een beetje uit de hand." Zeg ik smekend om vergiffenis.

"Nou, ik wil jullie allebei niet meer zijn, ook jij niet David, je bent ontslagen." Zegt de koning streng. Dat had ik al verwacht, maar ik wou toch al ontslag nemen. Ik wil alles vergeten en opnieuw beginnen. Na een paar minuten, stonden we buiten.

"Het spijt me man." Zegt de vreemde jongen tegen me en hij steekt zijn hand uit en kijkt me vragend aan. Even twijfel ik, maar ik besluit hem toch een hand te geven, hij lijkt het te menen, naar mijn idee. Dan lopen we samen naar buiten. Yannick gaat weg zonder enige afscheid en net als ik wil vertrekken hoor ik de stem van Luna. "David! Wacht!" Roept ze smekend.

-P.O.V.- Luna

"David! Wacht!" Roep ik smekend. Hij fiets gewoon door. Negeert hij me of hoort hij me niet? "David! Alsjeblieft!" Nog steeds fiets hij door. Ik zak op de grond neer. "Ik houd van je!!" Roep ik nu op mijn aller hardst. Ik houd mijn handen de hele tijd voor mijn gezicht. Totdat ik zijn stem hoor. Ik kijk omhoog. "David?" Vraag ik, alsof ik zeker moest weten dat hij het was.

---------------------------------------

Het spijt me zo, dat de hoofdstukken zo saai zijn!! Ik heb weinig inspiratie op dit moment en ik probeer het zo spannend mogelijk te houden, maar soms lukt dat even niet en zitten er saaie hoofdstukken bij...

Hope you all still like it!

Xxx clinty1805