The Wedding

Hoofdstuk 8.

Het was bijna tijd om te gaan eten en dan komt mijn moeder de kamer in lopen. Ze komt naast me zitten op het bed. "Sorry meisje, maar het moet gaan zoals de tradities." Zegt ze en ze legt haar hand op mijn schouder. "Hoe kan je nou sorry zeggen? Iedereen waarvan ik houd is afgepakt, David, Clint en Storm ook nog eens..." Zeg ik. "En wij dan? Houd je niet van je ouders en je zusjes?" Vraagt ze. "Niet als jullie zo doen." Zeg ik boos. "Kom we gaan lekker eten, je prins is er ook, of zou ik hem nog even naar zijn kasteel sturen en dat hij later terug komt?" Vraagt ze. "Ja, dat zou ik zeer waarderen mam." Zeg ik en ik blijf nog even op mijn kamer. Even later zie ik vanuit het raam van mijn kamer, de prins in de koets stappen, best sneu, hij heeft voor niks heel de tijd gewacht...

Zou ik hem accepteren of niet? Ik denk van niet... Ik denk zelfs dat ik op David ben verliefd... Maar mijn ouders accepteren dat vast nooit! Ik ren snel naar beneden. "Waar ga je naartoe?" Vraagt mijn moeder als ze me door de gang ziet rennen. "Ik kom zo." Zeg ik gehaast. Ik ren naar buiten en ik ren gehaast naar de prins toe. Hij stapt net de koets in, maar dan tik ik op zijn schouder. Hij kijkt om. Hij is best knap, maar ik ken hem niet eens en al helemaal niet verliefd! "Hi Harry? Zeg ik zachtjes. "Oh hallo, Luna toch?" Zegt hij verbaasd terug. "Ja, alleen moet je luisteren... Ik wil helemaal niet trouwen met jou... Niet omdat ik je stom vindt, maar ik ken je niet eens en... en... Ik ben verliefd op iemand anders." Zeg ik blozend. "Ik heb hetzelfde gevoel, ik vind jou ook niet stom hoor, maar we kennen elkaar niet eens en ik ben ook op iemand anders, een gewoon burger meisje..." Zegt hij. "Ik ook, alleen dan op een jongen." Zeg ik lachend. "Haha snap ik." Zegt hij lachend terug.

Dan komt mijn moeder naar buiten lopen. "Hey, jullie zijn al met elkaar aan het praten, mooizo!" Zegt ze blij. "Mam? We willen allebei niet trouwen." Zeg ik voorzichtig. "Ja, we zijn allebei niet verliefd op elkaar." Zegt hij. "Wat?!" Roept ze. "Wegwezen jij!" Roept ze hard tegen Harry. "Doei, en succes met je liefde!" Roept hij nog net voordat hij de koets instapt. "Doei! Jij ook!" Roep ik snel terug. Mijn moeder kijkt me heel boos aan. "Waarom schat?" Vraagt ze zuchtend. Dan komt mijn vader ook aanlopen en gaat hij naast m'n moeder staan. "Wat is er hier aan de hand?" Vraagt hij bezorgd. Mijn moeder knikt naar mij en dan begin ik met mijn verhaal.

"Ik ben gewoon niet op hem en we zijn allebei op iemand anders..." Zeg ik en ik kijk verlegen naar de grond. "Wat? Op wie?" Vraagt mijn vader. "Op David, nou goed!" Schreeuw ik uit met al mijn woede en ik loop naar de stallen en ga in de stal van Katrina staan, ook één van de friezen. Mijn ouders komen in de stal staan en ze zien dat ik sta te huilen. "Schat, je mag niet zomaar met een gewone jongen trouwen, je bent een prinses!" Zegt m'n moeder. Ik kijk haar niet aan. "Nou en!" Roep ik boos. "Hij maakt me tenminste gelukkig! Dat willen jullie toch? Of wil je dat ik heel mijn leven naast een man zit, waar ik niet eens op ben?" Vraag ik boos. En mijn ouders kijken geschrokken van mijn reactie.

"Hij zit in de gevangenis." Zegt mijn vader. Ik haal Katrina uit de stal en zadel haar op en rijd weg, weg van het kasteel, op zoek naar David.