The Wedding

Hoofdstuk 33.

Luna

Met betraande ogen kijk ik hem aan. Zelfs bij Daniël glinstert een traan bij zijn ooghoek. Ik sta langzaam op, mijn beide benen trillen. De hele tijd, en het begint behoorlijk irritant te worden. Ik raak langzaam met mijn vinger zijn wang aan, naar zijn lippen en richting zijn oog. Zijn rechteroog.

"Hoe komt dit?" Vraag ik met een fluisterstem. Er zat een hele blauwe en paarsachtige vlek bij zijn oog. Ik blijf hem dwingend aan kijken, tot hij antwoord geeft. "Ik ben gevallen." Mompelt hij en hij slaat mijn hand weg. "Ja vast. Komt het door Mark?" Zeg ik brutaal. Gevallen, ja geloof je het zelf. Er zit iets achter. Ik weet het zeker.

"Wat denk je wel niet? Ik laat me echt nooit door Mark in elkaar slaan." Hij pakt mijn pols weer beet. "En ten tweede," hij duwt me de auto. Ik val neer op de stoel van de auto. "Mark en ik zijn vrienden. En vrienden ram je niet je elkaar." Bijt hij me toe en hij klapt de autodeur dicht.

"Zo hehe, ze zit in de auto." Mompelt Mark, als Daniël aan de passagierskant instapt. Daniël knikt enkel en staart naar buiten. Mark start de motor en drukt het gaspedaal in.

Ik kijk naar buiten, langzaam wordt de boerderij van mijn opa en oma kleiner. Met een knal bots ik naar voren. De gordel heeft er voor gezorgd dat ik niet gewond raakt. "Verdomme, dat meen je niet." Vloekt Mark boos. "Mark, probeer jezelf in te houden." Zegt Daniël smekend. "Ik zal het proberen," zegt Mark bot en stapt gehaast de auto uit.

"Wat doe jij hier?" Hoor ik Mark. "Wat is er aan de hand?" Vraag ik aan Daniël. Hij negeert me en ik stap zelf de auto uit. "Luna, blijf zitten!" Roept Daniël, maar ik negeer zijn opmerking.

"David?!" Roep ik, als ik eenmaal uit de auto ben gestapt. "Luna!" Roept hij terug. Met een brede glimlach op mijn gezicht ren ik op hem af. Plots wordt ik hardhandig op de grond gedrukt. Ik kijk omhoog en zie Daniël. "Laat me los!" En ik probeer uit zijn greep te wurmen. Wat niet echt lukt.

Daniël hijst me weer omhoog en duwt me tegen de auto aan. Mark draait zijn gezicht om. "Daniël! Bindt haar vast en breng haar hier naartoe!" Schreeuwt hij. Daniël doet gelijk wat hem gevraagd wordt en hij haalt een stuk touw uit zijn broekzak. Hij bindt het gemakkelijk om mijn pols, ondanks dat ik tegenwerk. Maar ik voel me zwak. Geestelijk en lichamelijk. Nog even en ik val flauw.

Daniël trekt me mee naar Mark en David, die even verderop staan. Daniël grijpt David vast en Mark richt zijn aandacht nu op mij. "Zo," begint Mark als hij voor me staat. Hij gaat met zijn vinger over mijn wang. "Je ziet wat wit, meisje." Zegt hij grijnzend. Ik houd wijs mijn mond dicht. Ik kijk hem alleen dodelijk aan. Maar weer wordt zijn grijns daar alleen maar breder van.

Langzaam gaat Mark achter me staan. Hij pakt mijn polsen beet, die zijn vastgebonden. "Ik heb wel een leuke show voor jou." Fluistert hij tegen mijn oor aan. "Zou je mij en David willen zien vechten?" Vraagt hij, nog steeds op een fluistertoon. "Nee," zeg ik simpel terug. "Ach, dan heb je pech. Het gaat toch gebeuren."

Hij beent op David af en Daniël komt weer richting mij en pakt me stevig vast. "Verroer je niet en kijk met opende ogen toe." Beveelt Daniël me.

"Zo, anders kan je niet vechten, aardig ben ik hè?" Zegt Mark tegen David, terwijl hij het stuk touw om zijn polsen los maakt. David werpt hem een dodelijke blik.

Even staan ze stil tegenover elkaar, maar dat veranderd snel, als Mark de eerste klap uitdeelt.

Gelijk grijpt David zijn handen naar zijn gezicht. Als hij ze weer weghaalt, zijn bloedstralen uit zijn neus te zien. "David," mompel ik zacht. Even kijkt Daniël me van opzij aan, maar ik negeer zijn blik.

David beent daarna gelijk op Mark af, waarna hij hem een klap terug geeft. En zo gaat het de hele tijd door. Het is totaal niet leuk om het aan te zien. Maar dat is ook de bedoeling. Hier lijdt Mark mij ook mee, zonder dat hij me lichamelijk pijn doet.

"Luna!" Hoor ik mijn naam. Gelijk kijk ik rond waar het vandaan komt. "Oma!" Roep ik terug, als ik haar een paar meter verderop zie staan.

Een harde klap galmt door mijn gehoor en kijk gelijk weer naar Mark en David. Mark knalt volop met zijn vuist in de buik van David. David zakt langzaam naar beneden en ligt uiteindelijk hopeloos op de grond. Hij maakt geen enkele beweging meer.

Mark kijkt mijn richting op en kijkt me grijnzend aan. Met grote passen loopt hij deze kant op. "En zo, doe je dat." Zegt hij vlak voor mijn gezicht. Ik voel een traan over mijn wang gaan en Mark veegt het voorzichtig weg. "Niet huilen." Zegt hij en daarna drukt hij zijn lippen op de mijne. Heel kort, maar dat was al erg genoeg.

Ik kijk Mark zonder enige emotie aan. Ik zie vanachter Mark, mijn oma deze kant op rennen. Mark merkt dat ik ergens anders naar kijk en draait zich dan ook gelijk om.

"Luna! Luna!" Hoor ik haar roepen. Mark draait zich weer om naar mij. Vragend kijk ik hem aan als hij me aan kijkt. Hij zegt niks en draait zich weer om.

Ik zie dat hij wat bij zijn broek frummelt en niet veel later haalt hij een wapen tevoorschijn.

----------------------

Hey,

Nog een hoofdstuk erbij! :)

Ik wil iedereen fijne feestdagen wensen en alvast een gelukkig nieuwjaar❤️

Xxx caitlinxfranke