𝙎𝙩𝙚𝙥𝙛𝙖𝙩𝙝𝙚𝙧

•9•

U zgjua me nje dhimbje te tmerrshme koke ne mengjes. Ju desh pak kohe qe te vinte ne vete se ku ishte dhe pse ishte aty. Pas disa minutash ju kujtua cdo gje dhe mbi te gjitha ato fjale qe kishte folur me Attikusin nje nate me pare. Shkoi dhe mbylli deren e saj me celes dhe u kthye ne krevat duke u ulur permbys.

Lotet lagen menjehere syte e saj dhe me pas jastekun ku kishte vendosur koken. Donte... donte shume qe ne vend te jastekut aty te ishte nje njeri. Te ishte nena e saj. Ta ledhantonte t'i fshinte lotet dhe t'i thoshte se ishte aty per ate.... se do ta mbronte... se s'do te linte askend ta lendonte. Ja ndiente shume mungesen nenes se saj, por ajo nuk ishte aty per te. Ajo e kishte braktisur. Ajo mund te ishte diku e lumtur me dashnorin ose dashnoret e saj duke jetuar e lumtur ndersa ajo... ajo po vuante pa asnje faj.... po ofendohej pa bere asgje... a thua ky ishte fati i saj?

Ashtu ne mendime dhe me shume pytje ne koke e zuri serish gjumi, por nuk ishte e thene qe ajo te flinte e qete. Nje trokitje e forte dere e zgjon nga gjumi. E degjon deren tek kerciste, por as qe po i shkonte ne mendje ta hapte. Merr jastekun tjeter dhe e vendos mbi koke duke u perpjekur te mls degjonge zhurmen qe po krijohej nga ai qe po trokiste.

-Ador hape kete dreq dere dhe mos me detyro ta thyej. -degjoi zerin e Attikusit.

-Ador hape deren!- u degjua serish me ton akoma me urdherues, pot ajo vashdonte te ishte e hutuar.

-Hape deren Ador!- e bertitura kete here ishte me e forte aq sa e solli ne vete Adorin e cila u cua te hapte deren.

-Pse u vonove kaq shume?!- e pyeti ai me ton autoritar, por ajo si ktheu pergjigje.

-Ngrije koken dhe me kthe pergjigje!-urdheroi ai, por ajo s'beri asnje levizje.

Ai vendos doren tek mjekra e saj dhe i ngre koken, por fytyra me te cilen u ndesh e befasoi.

Nje pale sy te skuqur dhe te fryre veshtronin te hutuar dhe te pajete. Buzet para nje dite te rozta dhe te mbushura qendronin para tij te skuqura dhe te enjtura nga kafshimi per te mos nxjerre ze nga e qara. Lotet e shumte te derdhur kishin lene shenjen e tyre ne faqet e saja tashme te zverdhura. Ndryshimi ne fytyren e saj ishte drastik. Ajo qendronte para tij si nje trup i pajete.

-Pse dreqin e ben kaq tragjike? Do marresh kenaqesi, do marresh para. Cfare ka per t'u bere kaq tragjike?- pyeti ai i befasuar edhe pse e dinte 'pse-ne' shtirej sikur se dinte.

Ajo e pa me nje shikim qe thonte mijera fjale, por fjalet tashme ishin te teperta. I mbyll deren ne fytyre serish me celes dhe futet ne banjo per te bere nje dush te ftohte dhe te fshinte cdo shenje ne fytyren e saj te asaj c'ka kishte kaluar nje nate me pare.

Ajo kishte force te fshinte shenjat ne fytyre, por jo shenjat qe po i mbesnin ne shpirt.

__________
_________________

Pjesa tjeter e dites pas mengjesit kaloi e qete nese mund te thuhej e tille deri nga ora 5 e pasdites ku dera e saj troket serish dhe ajo cohet ta hapi.

Para saj shfaqet serish Attikusi me nje tabaka me ushqim dhe nje cante ne dore.

-Sherbyeset me thane se qekur s'ke ardhur nuk ke ngrene. Ha se duhet te jesh ne forme per sonte. Te pret nje nate e gjate... - j tha ai duke i lene tabakane dhe canten ne dore e duke u larguar.

#vashdon....