𝙎𝙩𝙚𝙥𝙛𝙖𝙩𝙝𝙚𝙧

•18•

Per shkak te mungeses se disa mesuesve ajo mbaroi mesimin me heret se ditet e tjera. Doli jashte dhe priti se mos vinin ta merrnin, por jo. Askush nuk ishte aty. Nje ndjenje e pazakonte i pushtoi trupin dhe mendime jo te mira filluan te mendoheshin nga truri i saj. S'donte te kthehej me shtepi dhe mori rrugen per ne biblioteken e qytetit. E kaloi thuajse tere pasditen e zhytur ne boten e librave te cilen e donte kaq shume. Ah sa do te donte te jetonte jetet e te gjitheve personazheve te romaneve qe kishte lexuar. Kishte kaq shume bote te krijuara ne mendjen e saj. Kaq shume bote qe e ndihmonin qe rezistonte ne boten reale... kete bote mizore per disa dhe parajse per disa te tjere.

_________________
_________________________

Doli prej aty kur nje nga punonjeset e bibliotekes e lajmeroi se ajo do mbyllej . Mori shume libra me vete. Fati ishte me te dhe autobusi i fundit nuk kishte ikur ende. Si per inatin e saj autobusi e beri rrugen me  shpejt se zakonisht. Doli nga autobusi duke mallkuar shoferin dhe eci  per ne shtepi. Ajo iu duk  me e shkrete se c'e kishte lene e teresisht e zhytur ne erresire.  Hapi me kujdes deren dhe futi brenda vetem njeren dore e cila ishte ne kerkim te celesit qe ndizte driten. Pasi e gjeti dhe drita u ndez u qetesua paksa.  Sapo u fut brenda mori fshesen e cila ishte aty prane dhe vashdoi perpara. Merr rrugen per ne dhomen e saj, por nje arome e rende i terheq vemendjen.  Akoma me me kujdes niset ne drejtim te aromes e cila vinte nga salloni. Ulur ne nje karrige me shpine qendronte ai i rrethuar i teri me shishe alkooli te derdhura e te pira. Tentoi te largohej pa u vene re nga ai, por u pengua ne nje nga shishet e alkoolit dhe u rrezua ndersa ai u kthye per t'u perballur me fytyren e tmerruar te saj.

-E gjete rrugen per ne shtepi engjell? - i tha ai teksa i afrohej.

-C'ben ti ketu? - e pyeti ajo duke u perpjekur te mos e shfaqte tmerrin.

-Mos duhet te te marr leje per te ardhur ne shtepine e babait tim engjell?

-Mos m'u afro!- foli me zerin qe i dridhej.

-Dua te te afrohem engjell. Dua me teper se te te afrohem.

-Largohu!- tha serish e kete here lotet kishin filluar te mbushnin syte e saj ne kerkim te rruges per te rrjedhur per te mijten here gjate jetes se saj.

-Nese do rrish edhe me gjate e shtrire per toke engjell se di se cdo te bej. - i tha djallezisht dhe ajo cohet pa marr parasysh dhimbjen qe po i shkatonte xhami qe i kishte prere goxha thelle kycin e kembes gjate rrezimit.

-Ashtu te lumte engjell. Ku po shkon engjell?- pyeti kur e pa te largohej.

-Ne dhomen time.

-Jo pa paguar ate qe me shkaktove engjell. - dhe me shpejtesine e drites e merr ne krah dhe fillon te ngjise shkallet.

-Me lesho! -filloi te deneste ajo.
-Te lutem Attikus! Je i pire me lesho! Attikus. - therriste dhe lutej, por  pa rezultat. Pak nga urrejtja e pak nga alkooli ai tashme nuk ishte vetja e tij dhe nuk mund te llogjikonte me.

-Do e paguash engjelli im.

-Attikus per hir te Zotit..... - por ai nuk e degjonte. Hap deren e dhomes se saj dhe e leshon rendshem mbi krevat dhe ajo menjehere tentoi te levizte, por ishte me i shpejte. Me njeren dore mberthen dy duart e saj te holla dhe ja vendos siper koke ndersa me doren tjeter fillon te grise ato cfare kishte veshur. 

Ajo i lutej... therriste... qante.... bertiste... i pergjerohej, por ai nuk logjikonte. Me shume mundesi kur te vinte mengjesi ai s'do kujtonte se c'po bente. Me shume se pija ate e kishte dehur urrejta. Urrejta per Adorin... qenien me te pafajshme... qe nuk e meritonte ate gje... urrejta per boten dhe per kedo qe e kishte lenduar padrejtesisht... zemra e tij ishte nxire nga urrejtja.

-Atttttikusssss!- therriste pergjerimisht ajo.

-Ashtu engjell bertit emrin tim akoma pa nisur mire. - dhe  i grisi edhe recipetat duke iu sulur si nje bishe e uritur gjoksit te saj duke e thithur e kafshuar e duke i lene shenja. Thithte e kafshonte ndersa ajo uleriste nga e qara, por se dinte se kjo gje e bente ate te vepronte me eger ne trupin e saj.

Kur ai dergon doren e tij te lire ne zonen intime te saj ajo mendoi se tashme per te ishte fundi. Ndoshta do vashdonte te ishte gjalle, por ajo sot kishte vdekur. Ai i heq te mbathurat me nje levizje te shpejt dhe ajo tashme ishte e tera lakuriq perpara tij.  Ai ndalon se puthuri dhe cohet te shohi syte e saj te cilet tashme nuk shprehnin asnje shenje gezimi dhe shprese. Nuk ishin syte qe ai kishte ndeshur heren e pare qe e kishte takuar. Ata sy ishin fikur, por ai nuk logjikonte. Logjika e tij kishte  ndaluar se fuksionuari. Ai kontrollohej i teri nga urrejtja e akumuluar prej kohesh.

Trupi i saj vashdonte te ishte i forcuar dhe dora e tij tashme ferkonte me force dhe me shpejtesi pjesen e saj intime. Zeri i saj qe lutej dhe deneste i dilte i dobet. Syte e saj vashdonin te lotonin dhe tashme ishin skuqur teresishte.  Kur pa qe edhe ai tashme filloi te zhvishej arriti te leshonte dhe nje klithme tjeter dhe t'i lutej te ndalonte, por ishte e kote.

Ai u fut brenda saj me force pa marre parasysh se ajo ishte hera e pare e saj. Ajo e leshoi trupin dhe u dorezua. Me mendjen e saj lutej qe te vdiste ndersa ai vashdonte te pomponte me force dhe shpejtesi brenda saj dhe nderkohe filloi t'i puthte buzet e saj te buta me nje butesi, qe per Adorin tashme s'kishte kuptim...