𝙎𝙩𝙚𝙥𝙛𝙖𝙩𝙝𝙚𝙧

•59•

-Na duhet nje doktor menjehere!- therriti infermierja qe nga dera e ambulances, dhe menjehere doktori bashke me dy te tjere u gjenden prane saj.

-Cfare ka?- pyeti doktori qe ishte nje meso burre rreth te 50-tave me nje qendrim serioz.

-Aksident me makine. Ka hemorragji te brendshme, dhe ma goditur fort koken, e pervec kesaj ka copa xhami te ngulura ne koke. Pesoi dy here vdekje klinike ne ambulance.

-Menjehere beni gati sallen e operacionit. Pregatisni skanerin dhe sillni nga dy qese gjaku te te gjithe grupeve sepse se dime se cfare grupi eshte pacienti. - urdheroi autoritar mjeku dhe bashke me Attikusin u nisen per ne ate korridor akull te bardhe dhe te ftohte te spitalit.

******

Kishte mberritur ne sallen e operacionit dhe orej 3 oresh nuk kishte asnje lajm prej tij. Shihte mjeke e infermiere qe hynin e dilnin me nxitim, por asnjeri prej tyre nuk ndalej... nuk ndalej ti thoshte qofte edhe gjysme fjale e atij i dhimbte zemra per vellain e tij qe dergjej duke luftuar ball per balle me vdekjen ne shtratin bardhosh te luftes.
  Telefoni i kerciste pa pushim, por s'dinte c'te bente. Ne shtepi e priste nje kufome. Ai gjendej prane nje gjysme kufome. C'te bente?
   Vendosi te priste lajme per Attikusin sepse tashme kontrollohej nga zemra dhe ajo zemer i thoshte te qendronte aty. Prania e tij s'do e sillte ne jete Frankon. Njelloj si me te si pa ai tashme me shume siguri gjendjen i shtrire ne arkivolin qe do behej banesa e tij e perjetshme.

********

Po ajo? Si ishte ajo?

Ne shtepi trupi i pajete i atit te cilin e mori vesh se ekzistonte para disa oresh. Ne spital pa asnje lajm dashuria e saj, jeta e saj, gjithcka e saj... nje dite te cilen e kishte pandehur per te bukur ishte kthyer ne fatale. Nje dite e nisur me diell, tani nxihej nga rete e zeza te fryra njejte si syte e saj dhe nga casti ne cast pritej rebeshi i loteve dhe i shiut.

Qendronte e vetme ne sallonin e madh i cili tashme i dukej si nje humbetetire ku po zhytej cdo sekond e me teper. Dhimbja ja gerryente kraharorin thelle e me thelle duke i dhene dhimbje therese. Thonjte jo shume te gjate kishin pershkruar fytyren e saj  duke lene mbi te shenja te kuqe vende vende te gjakosura nga kalimi i shpeshte dhe u forte i thonjve mbi to. Lotet kishin krijuar rrugen e tyre neper shenjat e lene mbi fytyre. 

Shihte arkivolin perballe saj, dhe deneste me shume. Mendonte Attikusin, i vinte te plaste ne vend. Ah sa do te donte te ishte prane tij e strukur ne ate kraharor qe i falte vetem ngrohtesi dhe dashuri. Ah sa do te donte....

******************

Pas me shume se kater oresh me ne fund ajo dere prej te ciles kishin dale kaq shume lajme, kaq shume gezime e kaq shume hidherime u hap dhe prej saj doli mjeku. Ne fytyre u dallohej qarte lodhja e tepert, por serioziteti qe kishte nuk  lejonte t'i lexohej asgje me shume.

-Jeni me fat qe shpetoi, por tashme eshte ne koma. Rreziku per jeten i kaloi duke e lene ne koma pacientit. Ndonese ai eshte ne koma, ai mund te degjoje cdo gje qe i thoni ju dhe ky eshte nje avantazh sepse nese ka me te vertet dike qe e do, emocioni i forte qe mund t'i shkatohet mund te dergoje ne zgjimin e tij. Sherim te shpejte!

Nuk dinte nese duhej te gezohej apo te merzitej. Ishte gjalle, por ne koma. Mund te degjonte, por s'mund te fliste..... ama mund te zgjohej dhe vetem nje njeri mund ta bente kete....