𝙎𝙩𝙚𝙥𝙛𝙖𝙩𝙝𝙚𝙧

•60•

2 muaj me vone

-Erdha serish une, por kete here nuk jam vetem. Gjeje ke te kam sjell. He pra gjeje. Po presim pergjigje ne. Do e gjesh apo jo. He Attikus mos na lodh tani. Po presim ne dhe do vashdojme te presim, por ti s'po gjen, s'po e gjen rrugen per t'u kthyer te ne Attikus... s'po e gjen. Ku ke humbur Attikus? Ku ke humbur dreqi e marrte?! Kuuu? Me thuaj dhe te vij prane teje. Mos me li mes te gjalleve si nje te vdekur! Mos e li princeshen tende e cila ka dite qe te kerkon ty dhe perkedheljet e tua. Mos na li!
Edhe cfare po thoja une... me ke kam ardhur? Me princeshen tone e cila ka bere nje liste me dhuratat qe do per ditelindje. Se shpejti bejme 1 vjec ne apo jo babi?
  Epo dashuri e kemi pa listen e gjate ne dhe uroj te mos merzitesh duke na degjuar apo jo.
  Si fillim duam qe te zgjohemi te tre bashke ne krahet e njeri-tjetrit..... me pas...... - por s'mund te vashdonte me. Si cdo dite Adori edhe sot kishte ardhur t'i fliste t'i tregonte cdo gje dhe si cdo dite lotet kishin pushtuar syte e saj duke mos e lene te fliste.

Kishin kaluar dy muaj qekur Attukusi kishte rende ne gjendje kome.

Frankos i ishin bere tere nderimet e fundit dhe ishte varrosur ashtu sic duhej. Pavarsisht cdo gjeje Adori e kishte vuajtur shume humbjen e tij dhe cdo dite prej dy muajsh shkonte edhe spital edhe ne varreza.

Ne gjendje e Attikusit nuk verehej asnje lloj ndryshimi dhe kjo gje e plaste Adorin. Ndonjehere vetem dashuria nuk mjafton i kishte thene mjeku qe kujdesej per Attikusin , por ajo i ishte kthyer e bindur qe ajo dashuri do ta shpetonte ama tani ishte jo e bindur.

Teksa e shihte te mberthyer ne aparatura i keputej shpirti dhe me e dhimbshme akoma ishte se e vetmja gje qe tregonte se zemra e tij akoma rrihte ishte zhurma shurdhuese ''pip pip pip'' qe bente apatura dhe ne te tregoheshin rrahjet e tij.

Bashke me Norin ne krahe afrohet dhe shtrihet prane tij ne shtratin e ngushte te spitalit i cili e zinte lehtesisht pas dobesimit ekstrem qe kishte pesuar muajt e fundit. Te mos kishte qene per Arlon marredhia me te cili ishte kthyer serish ne normalitet do kishte vdekur ne kembe.

-Kthehu per ne shpirt, kthehu te ne!- i peshpertiti prane veshit Adori teksa me njeren dore mbate Norin dhe tjetren e kishte derguar te dora e Attikusit te cilen e shterngonte fort.

-Kthehu Attikus! Kthehu per dashurine tone, per vajzen tone! -i peshperiti serish. Nderkohe Nori nisi te qeshte me ze si kurre me pare me ate te qeshuren prej femije duke e lene ne befasi Adorin. Qeshtte ne menyre spontane. Qeshtte si kurre me pare me nje te qeshur magjike qe beri dike te hapte syte......