𝙎𝙩𝙚𝙥𝙛𝙖𝙩𝙝𝙚𝙧

•29•

....

Te dy po shijonin prekjet e embla te njeri-tjetrit. S'kishte dyshim.... ishin te dashuruar. Nje dashuri qe lindi nga thellesia e ferrit. Nje dashuri teper e brishte te cilin asnjeri s'do ishte i zoti ta shprehte me friken se mos njeri nga ata do thyhej. Asnjeri kurrsesi s'do ta besonte edhe pse donte shume qe te dashuroheshin nga njeri-tjetri. Ai se nuk e konceptonte dot se njeriu te cilin e kishte shkaterruar do te dashurohej me te dhe ajo se konceptonte dot qe ai e qe e shkaterroi do ta dashuronte.   Ajo dashuri per ta ishte e pamundur, por se dinin se kur behet fjala per dashuri asgje nuk eshte e pamundur.

-Attikus!- ishte zeri i saj i embel i cili e nxori nga enderrimet ate. -Attikus, do te te zere gjumi aty. - i tha serish duke qeshur ndersa ai ngriti koken. Dora e  saj ishte akoma te floket e tij. Duart e tij ishin njera akoma re barku dhe tjetra te kofshet e saj.

Teksa pa doren e tij ne kofshen e saj zemra filloi t'i rrihte me shpejtesi. U perpoq te qetesohej. Ajo tashme kishte kaluar. Nese donte te ecte perpara duhej ta harronte te shkuaren dhe te mos e linte te ndikonte ne te tashmen dhe te ardhmen e saj. Nuk e la veten te frikesohej, por vashdoi te ishte e qete teksa ndiente shikim e tij mbi te.

-E di qe une do behem edhe gjysh?- i tha ai duke qeshur.

-Gjysh?! Waaa pse ke vajze ti?!- e pyeti ajo e habitur pafajsisht ndersa ai filloi  te qeshtee te madhe.

-Aha, une! Njerku im!- i tha ajo me ironi ama filloi te qeshtte sepse cilesimi qe i beri vetes si gjysh 23-vjecar ishte vertet qesharak.

-Si mendon, do jem baba i mire?- e pyeti ai pasi ndaluan se qeshuri.

-Shembulli i babait qe ke te ben te jesh i tille, pastaj ky femije te ndryshoi apo jo?

-Ky femije na ndryshoi te dyve.

-Do jesh nje baba i mire!- i tha serish me nje buzeqeshje.

Po qendronin shume prane njeri-tjetrit aq sa fryma e ngrohte u perplasej ne fytyra duke u shkaktuar dritherima ne trup.
Teksa shihte syte e saj jeshile te smeraldte, kacurelat e ngaterruar qe i rrinin mbi supe, buzet e rozta paksa te hapura, lekura si nje ngjyre cokollate e lehte e kofsheve te zbuluar dhe mbi te gjitha hijeshia qe jepte barku i rrumbullakosur.... donte kaq shume ta puthte, kaq shume t'i shijonte ato buze, por kishte frike. Kishte frike nga ajo qe ajo mund te mendonte. Kishte frike nga reagimi i saj. Kishte frike se ajo mund te largohej. Ishte me mire ta kishte prane, por mos ta prekte... ajo ishte e ndaluar per te.

Ador, vitaminat... -thyen heshtjen e tyre Lida duke hyre brenda pa trokitur.
-Oh ndjese nuk e dija...-  tha e skuqur dhe u mat te dilte.

-Lida prit. - e ndaloi Adori.

-Nisu per ne dhomen e Arlos dhe pastroje te lutem sepse ai me tha se do te kthehej sot dhe une s'kam bese po t'ua le punonjeseve. - i tha ajo dhe Attikusi po e shihte i habitur.

-Ne rregull. - tha ajo dhe iku.

-Ador!?- e pa me nje shikim prej hetuesi Attikusi.

-He!- foli ajo si e pafajshme.

-Pse e nise ne dhomen e Arlos? C'keni kurdisur ju?

-Une?!- pyeti si femije ajo.

-Ehe ti.

-Epo emmm.... ata duhen... dhe... ohu pyet shokun tend jo mua.

________________
______________________

Po mbante ne dore te gjitha mjetet e  nevojshme per te pastruar dhomen e tij dhe teksa kendonte nje melodi me mendjen e saj niset drejt dhomes se tij. Hap deren ma mendje duke u kujdesur te mos i binte ndonje gje ne toke dhe futet mbrenda duke mbyllur deren me kembe ndersa ai ishte kthyer i habitur duke pare.

Sapo kishte dale nda dushi dhe qendronte para saj vetem me nje peshqir te bardhe te lidhur rreth belit, por ajo akoma se kishte pare pamjen qe i servirej para syve. Floket e tij te lagur dhe te shpupuritur i lagnin ballin me ane te balukeve qe qendronin pakujdesisht ne ballin e tij. Ndersa ajo.... e veshur thjesht akoma me rroba te gjumi te zeza dhe te shkutra me dekoltene e hapur  dhe tutat e shkurtra teksa i servirnin atij lekuren e saj bore te bardhe duke e bere teper te ngrenshme per te.

-Aaaaaarrrrl.... Arlo... kur erdhe?!- pyeti Lida teper e skuqur kur vuri re qe ai ishte ne dhome.

-Me ne fund e more mundimin te vije re se jam ne dhome.- i tha ai duke qeshur.

-Ndjese, po ta dija s'do te vija ne nje moment kaq te papershtatshem. Po iki.

-Mos ik, rri bejme muhabet bashke.-i tha duke qeshur.

-Cfare?!- pyeti ajo pa kuptuar asgje.

-Bere mire qe erdhe. Doja te te thoja dicka. Epo hmmm... ne te dy njihemi prej nje viti e gjysme dhe prej disa muajsh kemi filluar te flasim me njeri-tjetrit dhe une.... hmmmmm... kam....

-Cfare Arlo boll belbezove?

-Po prit moj se nuk eshte e lehte t'i thuash nje vajze qe e  pelqen dhe do te lidhesh me te. Une po perpiqem te artikuloj tamam qe te le nje pershtypje te mire dhe fjalet e mia te jene sa me te sinqerte ndersa ti s'duron fare. -tha ai i cili pak nga sikleti pak nga Lida e humbi durimin.

-Epo sapo ma the.- i tha ajo duke qeshur.

-What?

-Dua Arlo.

-What?

-Booll the ''what''. Edhe une te pelqej ty dhe pse jo dua te lidhem me ty.

Nje perqafim i kocke thyes dhe nje puthje e embel ne faqe i vjen asaj menjehere sapo ai degjon ato fjale.

-Pse mor femije kopshti jemi ne qe te me puthesh ne faqe?- i tha serish duke qeshur, por qe iu nderpre pasi ai bashkoi buzet e tyre.

-Kjo eshte per ty.- i tha pasi zgjati doren dhe mori pakon e u shkeputen nga puthja.

Nxorri nje byzylyk nga kutia duke ia vene ne dore dhe serish bashkon buzet e tyre.