𝙎𝙩𝙚𝙥𝙛𝙖𝙩𝙝𝙚𝙧

•58•

''Iuiuiuiuiuiuiuiu'' degjohej zhurma shurdhuese e nje ambulance qe ecte me shpejtesi neper rrugen qe gelonte nga makina qe e lejonin te kalonte.

-Mallkuar qofte ky mot i tmerrshem!- mallkoi shoferi piklat e shiut qe lagnin xhamin e perparme te ambulances dhe ia veshtiresonin shikimit.

''Iuiuiuiuuu'' vashdonte serish melodine e saj ajo.

-Kontrollo xhepat e zoterise se mos ka ndonje telefon apo mjet indentifikimi. - i tha njera nga infermieret shoqes se saj dhe ajo nisi te kontrollonte.

Hapi  portofolin e tij per te pare per ndonje karte indentiteti, por gjeti vetem 2 foto te vogla te dy femrave qe ajo s'i njihte. Nxorri telefonin e tij dhe e pa qe kishte password keshtu qe u afrua dhe me ane te gishtit te tij e hapi. E dergoi te kontaktet dhe pa qe kontakti i tij i fundit ishteme dike qe quhej Arlo, prej te cilit kishte dhjetera thirrje te humbura para 30 minutash. Ajo vendosi ta telefononte dhe pas disa zilesh personi ne anen tjeter u pergjigj:

-Aloo vella ku je se me bere merak? Pse se hap ate dreq telefoni.- foli ai i shqetesuar.

-Ndjese zoteri, une jam nje infermiere dhe vellai juaj eshte ne gjendje te rende pasi ka bere nje aksidente. Po transportohet me urgjence ne spitalin qendror te Parisit do te.......

-Po e humbasim, pacienti ka hemoragji te brendshme..... - kaq arriti te degjonte Arlo nga nje ze i shqetesuar dhe telefonata u nderpre.

S'dinte me c'te bente. Ne makinen e tij gjendej i vdekur Franko. Ne spital thuajse duke vdekur po shkonte Attikusi. C'te bente? Kujt ti drejtohej?

U kujtua t'i telefononte Alekseit qe dikur kishte qene personi me i afert i Frankos dhe tani rrinte gjithmone prane Adorit.

-Zoteri?! - u pergjigj Aleksei i habitur nga ajo telefonat e tij.

-Aleksei eja menjehere ne vendin ku mblidhet tryeza. Franki vdiq, Attikusi eshte ne gjendje te rende ne spital. Thuaj Adorit qe ne asnje menyre te mos dale nga shtepia . Lida per pak do te jete atje.- dhe me kaq e  mbylli telefonin duke e lene Aleksein te shokuar.

******

-Zonje, me lejen tuaj me duhet te iki. - ishte zeri i Alekseit i cili e solli ne vete Adorin e cila qendronte e hutuar ne kopeshtin e pasme te shtepise, me syte e skuqur nga te qaret dhe me Norin qe flinte ne karroce prane saj.

-Ku do ikesh? Pse je dylle i verdhe ne fytyre ti? - e pyeti ajo me nje ze ku vihej re cdo ndjenje vec lumturise.

-Me duhet te iki. - tha ai pa ditur c'ti thoshte.

-C'ka ndodhur Aleksei?- pyeti kete here me autoritare.

-Asgje thjesht kam nje pune.

-Aleksei!

-Zoteri Franko ka vdekur! Zoteri Attikusi gjendet ne gjendje te rende ne spital! Ju s'duhet te dilni nga shtepia per asnje lloj arsye! Me lejen tuaj po shkoj. - tha dhe u largua.

********

Ishte e shtangtur. Perpara syve te saj po shembej cdo gje e ndertuar me kaq mund.  Lumtuaria, dashuria, gezimi dhe hareja u shuan brenda 30 sekondash vetem nga 2 fjali. Pallati i bukur i enderrava ku ata ishin te lumtur se bashku po shembej para syve te saj.  Po i vinin ne mendje te gjitha fjalet qe i kishte thene para se ai te ikte  e po mallkonte veten. E kishte shkaterruar me 2 fjale ate qe ata kishin ndertuar me heshtje.

Syte po i rridhnin lote dhe zemra e bere hi po uleriste emrin e tij. Kerkonte ate prane saj ta merrte ne krahet e tij dhe t'i thoshte ''vogelushja ime'' . Kerkonte ate qe te gjente mbrojtje ne krahet e tij tani qe ishte teresisht e pambrojtur dhe po shkaterrohej ne heshtje.

-Attikus! -belbezoi....

-ATTIKUUUUUUSSSSSSSSSSSSSSS! -bertiti me te madhe me shpresen qe ai ta degjonte dhe zerit te saj iu bashkua edhe e qara e vajzes se tyre.