𝙎𝙩𝙚𝙥𝙛𝙖𝙩𝙝𝙚𝙧

•10•

-Te jem ne forme per sonte?! Duhet te jem ne forme per sonte! Ne forme... ne forme per sonte... sonte.... forme.... une.... ne f...orr..me.....- ishte ulur me gjunje me cante qe Attikus i kish dhene dhe po qante duke perseritur ato qe ai i kishte thene. Lutej qe ai te mos e kishte seriozisht. Lutej qe asgje te mos ishte e vertete. Ajo s'mundej. S'donte. Ishte me e lumtur ne jetimore. Te pakten atje nuk ishte prona e askujt, por ajo u shit si te ishte prone. Pyeste veten kush mund te kishte qene cmimi i paguar per te?

....

Pas pak nje nga sherbyeset shkoi atje dhe u fut ne dhome ne forme mosperfillese.

-Ej ti qaramane, ha keto dhe per 30 minuta behu gati. Shefi urdheroi. - i tha dhe doli duke i lene perpara nje pjate me supe, pak sallat dhe disa feta buke.

-Pse s'fute dhe helm aty?! - e pyeti ajo.

-Shiko vajze e dashur, dy vite me pare aty ku sot je e ulur ti duke qare isha une. Pikerisht ne kete dhome, pikerisht e ulur keshti si ti. Eshte e veshtire ne fillim, por pastaj mesohesh. Nese je futur ketu me beso se s'del dot me prej ketej. Para nje jave erdha ketu te punoj si sherbyese sepse me lodhi puna qe beja, me vone do kthehem serish dhe ndoshta mund te te mesoj. Mos i bej merak, koha te meson cdo gje. -i tha ajo tereisht e qete, por ajo se pranonte dot qetesine e saj. Qetesia e saj e vriste. Si mund te fliste ajo ne kete lloj menyre? Si kishte mundur ajo te mesohej? Asnjeren nga keto pytje se dinte ama e dinte se ajo nuk do mesohej dot. Ajo do te luftonte. Do jepte dhe jeten ama dicka te tille se pranonte. Kishte vetem 30 minuta kohe...

Pa supen aty dhe aroma e saj i hapi oreksin. Per dicka Attikusi kishte te drejte. Duhej te ishte me forme. Nese donte te shpetonte duhet te kishte sado pak fuqi. E mori tabakane dhe hengri gjithcka ishte aty. 10 minuta pasi sherbyesja ishte larguar ne dhome vjen serish Attikusi.

-Paske ngrene?! Shume mire! Vajze e mbare! Behu gati tani!- i tha ai ne menyre urdherore.

-Perse? Perse duhet te behem gati?!

-Sepse sonte eshte nata e madhe. Nese klienti fatlum mbetet i kenaqur atehere edhe ti do te marresh nje shperblim.

-Une s'do behem gati dhe s'do te shkoj askundi!- foli e bindur ajo.

-Te pyeta gje? Te urdherova!- i tha ai.

-Dhe une s'po te bindem.

-Vishu vete mos te te vesh une.

-S'do guxoje.

-A nuk je pak si teper trime?! S'do te doja te isha une ai fatlumi dhe as ti s'do te doje, sepse une s'te paguaj. -i tha kete here ironikisht.

-S'DO TE VISHEM! S'DO SHKOJ ASKUNDI!

-Vete e kerkove. - i tha ai kete here egersisht dhe filloi te afrohej afer saj me hap te ngadalte.

Mori canten me rroba qe rroba i thencin qe ajo e kishte lene pertok dhe filloi serish ti afrohej.

-Nuk e ke seriozisht apo jo?- pyeti ajo me gjysme zeri.

-Te duket gje se po tallem?!

-Largohu, vishem vete.

-Ashtu te lumte vajze e mbare. -tha ai dhe u drejtua per te dale duke e lene ate pa rruge dalje.