𝙎𝙩𝙚𝙥𝙛𝙖𝙩𝙝𝙚𝙧

•15•

-E strehoi... i dha pune... po i jep dhe shkollen..... madje madje tani djalli yne engjell po i therret edhe xhaxha.... xhaxha Franko-foli Attikusi duke u perpjekur te imitonte Adorin.

-Mua, mua qe jam biri i tij me denon sikur te isha femije. -ecte dhe mendonte me veten e tij ai.

_____________
____________________

Po qendronte e shtrire mbi krevat. Edhe pse ora e kishte kaluar mesnaten ajo akoma qendronte zgjuar duke menduar se cfare i kishte ndodhur ne nje kohe kaq te shkuter. Po i dukej vetja si telenovele turke. A thua tani jeta e saj do te merrte nje drejtim me te mire dhe nje te ardhme te lumtur?

Kishte frike. Akoma kishte frike.... shume frike. Nuk e besonte kurrsesi se Attikusi do ta linte me kaq. Nuk e besonte dot se ai do te rrinte pa u hakmarre, por cfare i kishte bere ajo? Ishte ai qe erdhi dhe ja shkaterroi jeten asaj jo ajo. Nese dikush ka faj eshte vete ai. Ai eshte pergjegjes per veprimet e tij dhe edhe ai do paguaj si cdo njeri ne kete bote. Ama edhe ajo kishte paguar? Cfare kishte paguar? C'faj mund te kishte bere nje femije i pafajshem qe te denohej sic isjte denuar ajo qe ne lindje?  A nuk paguajme ne ate cfare bejme? Atehere cfare kishte bere ajo?  Apo edhe kjo eshte nje pyetje te ciles nuk i pergjigjemi dot?

_____________
__________________

Ashtu ne mendime e kishte zene gjumi. Po flinte e qete derisa  dielli arriti te futej nga perdet e dhomes se saj te cilat i kishte lene te hapura. Zgjohet e hutuar derisa e kuptoi se ku ishte. Nuk do habitej nese nje dite do zgjihej duke bertitur sepse kishte nderruar shume vende per nje kohe te shkurter. Arlo i kishte thene se do te regjistrohej ne shkolles e re sot dhe me pas do te niste diten e saj te pare te punes. Behet gati shpejt dhe zbret poshte ku gjen Arlon duke e pritur.

-Morninggg swettie! -- i tha ai embelsisht. U zgjua bukuroshjaa e fjetur?- e pyeti pastaj, nderkohe Adora ishte skuqur nga turpi, ndersa dikush tjeter i fshehur prane tyre ishte skuqur nga inati.

-Goodmorning Arlo! Po u zgjova, por mga rrezet e diellit qe me vrane syte jo nga puthja e princit. -i tha duke qeshur ajo.

-Come on swettie!Na presin shume pune.

-Gjithmone kshu flet ti? Gjysme anglisht, gjysme shqip?

-Moj mire qe ma kujtove ti. C'ne ti shqiptare me emrin Ador?

-Pse Arlo shqip te duket?

-Hmmm po ti si shqiptare qe je duhet ta kishe Sanije ose Bukurie pershembull.

-Ndersa ti Hasuf pershembull. - ja ktheu ajo duke qeshur.

-Ok mire kjo po c'ne ne France ti, dhe ne jetimore te rrethinave te shpifura te Frances.

-Thu ti se e di une. Jetime hesapi.

-E mire mire e leme kete muhabet.  Hajde ikim tani moj cike e bukur. - ja tha kete te fundit ne shqip.

-Ikim more voc i embel. -ja ktheu po ne shqip ajo, dhe dikush tjeter i cili se kuptoi se c'thane ne shqip ato u acarua dhe me keq. ( supozohet qe keta te kene folur frengjisht deri me tani, po une s'di frengjisht🤷‍♀️✌)

_____________
__________________

Mbaruan me sukses regjistrimin ne shkolles dhe u nisen drejt seres. Sapo mberriten atje Adora u mbush me fryme thua se kishte qene pa oksigjen deri me tani. Vendi atje ishte i mrekullueshem. Lulet shumengjyreshe i dhuronin jete atij vendi. Sikur aty ishte nje bote tjeter ku ishin vetem ajo dhe lulet. Lule te gjalla te cilat jetonin per t'i dhene pak nga jeta dhe gjalleria e tyre kesaj bote mizore dhe te padrejte.

-S'dua te largohem kurre nga ketu. Ketu njeriu jeton i qete dhe i lumtur. I vecuae nga bota pertej kesaj sere.

-Ke te drejte. -i tha mendueshem Arlo.-Nese bota do kishte ngjyrat e ketyre luleve njerezit do ishin shume here me te lumtur.

-Bota nuk eshte ashtu sic ne  e mendojme dhe me mire se une s'besoj se e di ndonjeri prej jush. - iu pergjigj ajo.