KARANLIK PRENS

FİNAL

Bizi destekleyen, okuyan herkese çok teşekkür ederizz 💖 bu kitap burada biter 😃🖤

Yorum yaparak bizi desteklemeyi unutmayın 💖

Özel bölüm gelicek 💥

Sizi seviyoruz canımız okurlarımız❤

İyi okumalar 💖

Dilara ve Zeynep

Nare kendini sakinleştirip bakışlarını Poyraz'ın karanlık gözlerine dikti.

"Neden böyle diyorsun?"

"Kız istemek için ailesinin ayağına gitmen gerek güzel sevgilim. Örf adet bilmiyor musun?"

Deren şok olmuş bir ifadeyle ikiliyi izlerken Nare sevgilim kelimesinde takılı kalmıştı.

Poyraz'a sarılma isteği dahada kabarırken kendini sakinleştirdi.

"Beni istemek mi?"

"Evet, evlenmek zorundayız. Çünkü seni ve kızımı seviyorum. Dilersen benden nefret etmeye devam edersin. Seni suçlamam. Ama şuan bizim için bu daha mantıklı."

"Tamam kabul ediyorum."

Nare bir evlilik teklifi kabul ediyormuşçasına heycanla konuşurken Deren karnını tutup ayağa kalktı.

"Görümce olarak, fesatlığımdan çatlamamak için odama çıkıyorum."

"Hani kız tarafıydın sen?" Murat, Deren'e laf sokarken genç kadın göz devirdi.

"Öyle dediğine bakma, o bir kız kardeş görümcelik yapmadan duramazdı."

Deren odasına çıktığında Murat'ta kaşla göz arasında ortadan kaybolmuştu.

"Eee, ne düşünüyorsun?"

Poyraz anlık bir cesaretle Nare'nin yanına oturduğunda genç kadın bakışlarını halıya kenetledi.

"Ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.  Hızlıca akan bir filmin içinde gibiyim. Sadece senaryoyu okuyorum."

"Neden böyle diyorsun?"

"Çünkü her şey hızlıca oluyor. Daha seni affetmeden, seninle barıştım bir evlilik teklifi alamadan evlenmeyi kabul ettim."

Poyraz gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı.

"Bizim hakkımızdaki her şey çok hızlı oldu. Sana çok hızlı aşık oldum, seni çok hızlı kaybettim. Seninle sinemaya bile gidemedim."

"İnsanları öldürmekle meşguldün, kendini suçlu hissetme."

Poyraz bir anda ciddileşince Nare ister istemez kendine kızdı. Deren'in cümlesi beyninde yankılandı.

"İlk cinayetini on üç yaşında işledi. Bir hafta boyunca odasından çıkmamıştı. Ona başka bir hayat verilseydi. o asla kimseye zarar veremezdi."

"Haklısın, özür dilerim." Poyraz kendisine içten bir şekilde gülümseyip gitmek için ayağa kalktı.

"Kararını verdiğinde beni ara, ailen ile seve seve tanışırım."

Nare gitmek üzere olan adamı elinden yakaladı.

Bu ufak temas ikisinide heycanlandırmıştı.

"Yarın sabah müsait misin?"

Poyraz, Nare'nin sorusu ile afallasada  cevapladı.

"Evet müsaitim."

"O halde beni kahvaltıya götürmelisin. Sonra belki yumuşarım ve sahilde el ele dolaşırız. Ne dersin?"