KARANLIK PRENS

29.Bölüm: Bir itiraf

Hikayemizin çok az destekçisi var, lütfen okuyanlar olarak yıldızlamayı ve yorum yaparak destek olmayı unutmayın 😣💙 sizi seviyoruz

-dilara ve zeynep

________________

Nare'nin elleri adamın ensesinde birleşirken, Poyraz kadının belindeki ellerinden güç alarak onu kendinde daha da yaklaştırdı.

Nefesleri ve bedenleri gittikçe yakınlaşırken mantığını kullanan Poyraz önce kadının belindeki ellerini ardından kendisini geri çekmişti.

"Yine yapmaman gereken bir şey yaptın."

"Yapmamam gereken her şey, aslında yapmaya en çok ihtiyacım olan şeyler."

"Bu bir itiraf mıydı Rosa?"
Kadın utangaçça gülümseyerek adamın boynunda birleştirdiği ellerini çekti.

"Haydi, unutmuş gibi yapmaya hemen başlayalım."

Poyraz, güm güm atan ve Nare diye bağıran kalbinin sesini duymamazlıktan geldi.

"Evet haklısın."

İkili tekrar güverteye çıktıklarında yarım kalan şaraplarını ellerine aldılar.

"Hangi manyak benim cesetle olan anımı resmetmiş olabilir? Ben salonda yığılıp kaldığımda evimde olmalıydı, neden bana zarar vermedi?"

"Çünkü canı oyun oynamak istedi ama en az onun kadar bende oyun oynamayı seviyorum."

"Şimdi ne yapacağız?"

"Sen bir şey yapmayacaksın."
Nare elindeki şarabı masaya bıraktı.

"Ne demek bir şey yapmayacağım? Bana bunun için o kadar ders veriyorsunuz.”

"Seni bu olayların içine daha fazla sokmak istemiyorum. Bu meseleyi ben halletmeliyim."

"Yardım edebilirim."

"Yardımına ihtiyacım yok. Dahil olmanı istemiyorum."

Nare sinirle tek dikişte şarabını bitirirken aklına gelen soruyla kaşlarını çattı.

"Mahir'in bu konuyla ilgisi var mıdır?"

"Sanmam, iyi adamdır."

Poyrazı onaylayıp başını gökyüzüne çevirdi ve derin bir nefes aldı.

"Dün gece neredeydin?"

"Mahir'de kaldım."

Poyraz'ın bakışları anında değişirken sinirle kendisine baktı. Nare ise omuz silkeleyerek omzundaki ceketi poyraza uzattı.

"Beni kovmadan önce düşünseydin."

"Seni kovmadım Nare."

"Neyse ne, artık eve gidebilir miyiz?"