•Ana karakter Ahlâ ve Mahir'den sonra yan karakterlerin hikayesine geçiliyor. Bunu sevmeyenler başlamasın lütfen ❤️
Zeynep, "Çok şükür bu aralar iyi şeyler oluyor, Abim bugün çıktı hapisten."dediğinde Ahlâ bozguna uğramıştı. Mahir abi hapishaneden ç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zeynep
**
Zeynep sinirden titriyordu. Boşuna uğraştığını en başından beri biliyordu. Zaten bu evliliğin gerçek olmayacağını bile bile evlenmeyi kabul etmişti. Ama onun yaptığı şey Kenan'ın sınırlarını yıkmak ve onu gerçek bir evliliğe sürüklemek değildi ki. Bu plan olurdu. Plan aşka dahil değildi. Zeynep de Kenan da bir şey hissedeceklerse kendiliğinden olmalıydı bu. Zeynep'in amacı Kenan'ın sert kabuğunu kırmak, insanlara karşı özel kuşandığı o kabuktan içeri girmek... Yaralı olduğuna inandığı o tarafı iyileştirmek, en çokta ona iyi gelmekti. Çünkü kimse dönüp Kenan'ın kendini kandırdığı ve küçük gördüğü o yerden çekip çıkmasına yardım etmemişti.
Zeynep Kenan'dan çok hoşlanıyordu. O kadar hoşlanıyordu ki, kendini kaptırmaktan ve umutsuz bir sevdanın pençesine düşmekten bir hayli korkuyordu. Ama onun için daha önemli bir amacı vardı. Bu koca adama ve Minik adama hayatın sevilecek yanlarını göstermek ve kendilerini sevmeleri için hala şansları olduğunu göstermek istiyordu.
Kolundan sertçe tutulup tekrar balkona çekilince Zeynep sinirle kolunu çekmeye çalıştı. Ama gözlerini Kenan'a çevirince sarsıldı. Çok korkutucu görünüyordu. Öylesine korkutucu görünüyordu ki Zeynep ilk kez bu kadar ürktü. Ama Kenan ona zarar vermezdi, öyle değil mi?
"Kenan."dedi sesi titreyerek. Gözleri dolmamıştı, kendini tutuyordu ama kolundaki baskı ve Kenan'ın gözü dönmüş hali Zeynep'i şaşkına uğratmıştı. Kenan bir anda eli ateşe değmiş gibi çekti ve yüzü öylesine dağıldı ki Zeynep bu defa acı çeken bu yüz yüzünden ağlayacak gibi hissetti.
Kenan hemen balkon korkuluklarının önüne gelip Zeynep'e arkasını döndü. Derin derin soluklar alıyordu. Elini yumruk yapmış bir şeyler mırıldanıyordu. Zeynep korkarak yanına yaklaştı. "Kenan?"dedi sessizce tekrar. Kenan dişlerini sıkarak Zeynep'e döndü. "Senin istediğin olsun,"dedi soğuk bir ses ile. "Ne?"dedi Zeynep... "Durdurmayacağım seni, git aşağı ve yüzü attığını söyle."derken sesinde soğuk yeller esiyordu. "Kenan-"dedi bir adım daha atacakken Kenan eliyle dur işareti yapıp tekrar karşısına döndü. Acı çekiyor gibiydi. Gözlerini tekrar Zeynep'in koluna çevirdi. Zeynep üşüyordu. Adamın bu hali genç kızı hem korkutmuş hemde üzmüştü. "Kenan az önce beni durdurdun! anlamıyorum ne istediğinden emin misin sen?"deyip sinirlendiğinde Kenan burun kemerini sıktı.
Derin bir nefes aldı. Sarsılmaz görünüyordu. Geniş omuzları, uzun boyu öylesine doldurmuştu ki balkonu Zeynep gölgesinde kalmıştı. "Eminim. Ben oğluma bir anne istiyorum. Sadece bu kadar..."dediğinde Zeynep dişlerini sıktı ve Kenan'ın gözlerinin içine baktı. "Sen oğluna anne falan istemiyorsun. Sen çocuğuna bakıcı arıyorsun Kenan. Çocuklar da aile kavramının ne demek olduğunu bilirler. Aynı yatakta yatman bu kadar mı kötü bu kadar mı sorun yaratacak sana. Benden rahatsız mı oluyorsun?"dediğinde Kenan tekrar hızla gözlerini Zeynep'e çevirdi. "Evet! evet Senden rahatsız oluyorum!"deyip adeta kükredi. Zeynep sıçradığında dişlerini sıktı.
