AHLÂ

23

Bu hikaye bitmiyor arkadaş, benim derslerime odaklanmam gerek 😅

Ahlâ inanamıyordu. Kulakları doğru mu duyuyor yoksa tüm bunlar kendi hayal dünyasında mı yaşanıyordu bilmiyordu. güçlü omuzlara attığı kollarıyla sımsıkı sarıldığı adamı ona aşkını ilan etmiş, aralarında hiç geçmeyen ve zoraki olan evliliğinin ardından adeta evlilik teklifi almış gibiydi. Hiç beklemiyordu... Bir gün aşkını ilan edeceğine oldukça emindi ama bu kadarı! Böyle içten böyle ince düşünceli bir davranış beklemiyordu.

Göz yaşları patır patır gözlerinden inerken nefesi kesik kesik ciğerlerine doluyor hıçkıra hıçkıra ağlamamak için kendini oldukça zorluyordu. Titrek bir nefes aldı. Çok sevdiği adamının boynundan ayrılıp gözlerinin içine baktı. "Bende seni çok seviyorum, o kadar çok seviyorum ki... Gölgen benim cennetim Mahir. Senin kokun benim nefesim."deyip hıçkırdı. "O kadar çok bekledim ki."yutkunup elinin tersi ile göz yaşlarını silmeye çalıştı.

Mahir ise Ahlâ'nın yüzünü avucuna aldı ve baş parmakları ile okşayarak gök mavisi gözlerden akan yaşları okşayarak sildi. Genç kadının dudaklarına ufak bir öpücük bırakıp uzaklaştı. Ahlâ yerine geçtiğinde bir kaç masadan tebrik ettiler. Ahlâ ve Mahir ise yüzlerindeki aptal gülümseme ise karşıladı hepsini.

Mahir oturduğu yerde kıpırdandı. Daha sonra boğazını temizleyerek Ahlâ'ya döndü. "Babamlar seninle nişanlanma ihtimalimi ilk söylediklerinde deliye dönmüştüm."dedi bariton sesi ile. "Zeynep ile aynı yaştaydın, Ömer'in kardeşiydin... Mahallemin kızıydın."dediğinde Ahlâ heyecanla gülümsedi. "Seni kendime yakıştıramadım. Sen su gibisin be gülüm."dediğinde Ahlâ şaşkındı. Hatta şoka uğramıştı. "Mahir neler söylüyorsun sen!"dediğinde Mahir kirpik altından Ahlâ'ya baktı. "Sen, tüm mahallede parmakla gösterilen adamsın. Arkadaşlarımdan seni o kadar dinledim ki... Beni kendine yakıştırmaman... İnanamıyorum sana!"dedi hiddetle. İnanamazdı tabi. Mahallenin medarı iftiharı Mahirdi. Bütün kızların gözdesi Mahalledeki teyzelerin gururuydu resmen. Biri bunu Ahlâ'ya söylese güler geçerdi. Mahir... Kendinin farkında bile değildi.

"O gül benim oldu ama, gerisi mühim değil."deyip devam etti."Sen her gözlerini açtığında benim için sabah oldu, kaçtım ama kurtulamadım. Aşk denilen şey ile hep dalga geçtim şimdi zorla evlendiğim kadının avuçlarında kuş gibiyim."söylediklerinin üzerine Ahlâ'ya yaklaşıp "Böhh, desen kalbim çıkacak."deyip güldüğünde Ahlâ sıçradı ve kahkaha attı.

"Mahir, neler yapıyorsun böyle."deyip güldüğünde Mahir keyifle arkasına yaslandı. Önündeki rakıdan büyük bir yudum içip Ahlâ'nın gözlerine sıcacık baktı. "İstediğin oldu işte Ahlâ hanım... Bu adam gönlünü yoluna sermeye razı."deyip bir yudum daha aldığı rakısını masaya bıraktı. "Ama sende yok buruştun, yok yaşlandın deyip beni bırakamazsın! Bundan sonra hep benimlesin."dedi. Ahlâ gülümseyip eline uzandı. "Asla! Asla bırakmam... Senden bu sözleri duydum ya, çok mutluyum."dediğinde Zeynep öksürerek yanlarına geldi. "Kusura bakmayın daha fazla ben kendime yeterim triplerine giren kızlar gibi tatili tek başıma geçiremeyeceğim... O heyecanlı an bittiyse bende sizinle oturayım mı?"Zeynep'in sözleri ile kıkırdayan çift tabii ki Zeynep'e müsaade ettiler.

Zeynep ile Ahlâ yüzüğü incelerken Mahir ise hayattaki en sevdiği üç kadından ikisini izliyordu. "Ay abi sen neymişsin ya, yemin ederim Ahlâ bu haftaki günlere gelme bak sürükleyerek götürürüm seni. Bu yüzüğü herkese göstereceğiz!" dedi. Ahlâ gülümseyip içindeki mutlulukla onayladı. Zaten şuan ne denirse yapabilirdi, öylesine mutluydu ki.

Cağ kebabının tanına baktığında mutluluğu katlanınca keyifli bir sohbet başlattılar aralarında, Akşam saati öylesine keyifli geçiyordu ki Zeynep instagram'da Ahlâ ile kendini arada da Abisi ile Ahlâ muhabbet ederken çekip hikayelerinde paylaşıyordu. Üstelik yalnızlığı üzerinden espriler yaparak paylaşım yapıyordu. "İşte zaten bende kitap delisiyim, sürekli kitap okuyup hayal kuruyordum."dedi Ahlâ.