•Ana karakter Ahlâ ve Mahir'den sonra yan karakterlerin hikayesine geçiliyor. Bunu sevmeyenler başlamasın lütfen ❤️
Zeynep, "Çok şükür bu aralar iyi şeyler oluyor, Abim bugün çıktı hapisten."dediğinde Ahlâ bozguna uğramıştı. Mahir abi hapishaneden ç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece vaktiydi, Mahir balkonda oturmuş sigarasını dudaklarının arasına almış tüttürüyordu. Zaman hızlı geçiyordu, Hapishanede geçirdiği günler bile onun için hızlı geçmiş sayılırdı. Ne bir bekleyeni nede bir beklediği vardı adamın. Bundandır sayılı gün çabuk geçmiş gelmişti köyüne. Geçmişin tozu üzerlerine kan gibi sıçramış çıkmıyordu. Kozalar ile Arslan ailesi arasındaki bu husumette bitecek gibi değildi ya.
Farkındaydı Mahir, bir şeyler yapmalı ve hem bu husumeti bitirmeli, hemde intikamını almalıydı. Geçmişte dost olan, bir birlerine sözler veren aile, zamanında Halası ile Koza ailesinin büyük oğluyla yaşadıklarından sonra adeta kan davasına dönüşüvermişti. Halası öldürülmüş, o adi adamda ölmüştü.
Kim öldürmüştü o adamı bilmiyordu ama kimse yapmasaydı kendisinin yapacağını biliyordu!
Her şey iki aileninde birbirinden can almasıyla başlamıştı. O Ömer olacak it kaşınmasaydı bu olanlarda olmayacaktı işte.Bir birilerinin her hareketini yanlış anlıyor en ufak hatada boğazlarına yapışıyorlardı. Sigarasını söndürüp odaya gittiğinde yatağına attı güçlü bedenini. Bu böyle olmayacaktı. Bu duruma bir hal çare bulması gerekirdi.
**********
Gün doğduğunda Ahlâ kalkıp hamurunu yoğurdu ve bahçedeki sacda ekmeklerini pişirmeye başladı. Annesi ise kahvaltıyı hazırlıyordu. Yengesi de kalkıp gelirken el yordamıyla birlikte ekmekleri pişirmeye koyuldular. "Mahir gelmiş diyorlar,"diyen yengesine bakmadan işine devam etti. "Evet Gördüm yenge,"demesiyle yengesi ekmek yapmayı bırakmıştı. "Nerede gördün kız, aman ha sakın yan yana görünme abinler kırar bacaklarını."deyince Ahlâ sinirle kaşlarını çattı. Sanki adamın yanına kendisi gitmişti. Ne yapsındı yani? Gördüğü anda çekip gitmişti ya zaten. "Sevil ablalara geldi Mahmut abiyle birlikte, Malum Zeynep de oradaydı."dediğinde yengesi kafasını salladı. Ahlâ korkuyordu olacaklardan. Abiside emindi ki biliyordu Mahir abinin geldiğini. İyice bilenip elini kana bulamasından deli gibi korkuyordu ya. Birde Mahir ve diğerleri... mahalledeki tanıdıklar olsada Mahir'in yandaşlarıydı.
Ne lanet bir durumdu bu böyle. Amcasının Arslan ailesinin kızlarından birini öldürmesi ve amcasınında öldürülmesi ile bu duruma gelmişlerdi. Tabi bu ölümde belirsizdi ya, katiyen kimsenin Nazlı yengesini amcasının öldürdüğünü düşünmüyordu. Geriye kardeşlerden bi babası kalmıştı, o yüzdende bilenilecek tek aile kendi ailesiydi.
"Sevil'in düğünü bu haftaydı değil mi?"dedi yengesi kız ise heyecanlıydı, uzun zamandır düğün dernek olmuyordu, bari azıcık keyfi yerine gelsindi. "Evet, bir görsen yenge nasıl heyecanlı. Mercan da aynı, sadece ablası gidecek diye üzülüyor tabii ki."dedi. kıkırdadılar. Yengesi Ahlâ'ya bakıp zaten bildiği şeyi söyledi. "Bu düğünden sonra görücülerin gelebilir biliyorsun değil mi?"dediğinde kız omuz silkti. Biliyordu... Dedesi asla buna müsaade vermezdi. Bu yüzdendir ki genç kız tasasızdı. "Dedem asla izin vermez. "dediğinde Yengesinin tedirgin yüzünü gördü. "Ahlâ"dediğinde Genç kız kaşlarını çatıp boncuk gibi koca gözlerini yengesine çevirdi.
