AHLÂ

38

Selam, çok uzun zaman oldu biliyorum. Ama durumları biliyorsunuz. Her şeyimi paylaştım sizinle bunu da paylaşayım. Alan sınavım kötü geldiği için tekrar kpss ye hazırlanma kararı aldım. Haziranda maraton yeniden başlayacak. Ama iyi bir haberimde var, sonunda Formasyonu bitirdim sadece Portfolyo hazırlamam gerek bitecek inşallah. Ve artık Öğretmenim de resmi olarak. Rabbim atanmayı ve mesleğimi icra etmeyi de nasip etsin. Herkese nasip etsin inşallah.

Bir sonraki Bölüm muhtemelen Final olacak çünkü gerçekten zorlasam da çıkmıyor bir şey. Bu hikaye bende noktalanmak üzere.

Buraya kadar okuduysanız çok öpüldünüz :)

Bu bölüm iki ayrı bölümdü ama hem uzun olsun diye hemde bekletmemek için birleştirdim. Baya uzun oldu...

1 ay sonra

Zeynep yaşadığı şoku atlatamıyordu. Kenan ile yaşadığı o mükemmel anlarda Adam onu sevdiğini söylemişti. İkisi de kala kalmıştı tabi ki... Zeynep günlerdir bunu düşünüyordu. Kenan bu sözleri söyledikten sonra hiç söylememiş gibi hayatına devam ederken sanki söylediğinden rahatsızlık duymuş gibiydi. Yada Zeynep alınganlık yapıyordu. Bilmiyordu...
Şuanki yaşamından oldukça memnundu, kocası ona sevdiğini söylemişti ama bazı şeyler kolay değildi Kenan için. Bu nedenle Zeynep kötü senaryoları kafasından attı.

Ahlâ çayları doldurunca Zeynep gülümseyerek Ahlâ'nın karnına baktı.
"Kız olacağına hala inanamıyorum, ilk öğrendiğimde o kadar mutlu oldum ki. Halası ona ne ciciler alacak."Zeynep'in şen sesi Ahlâ ve Mercanı gülümsetti. " Aman sağlıklı olsun da kız erkek fark etmez, şimdiden bir sürü kaygı yaşıyorum."diyen Ahla'ya kızlar kaşlarını çatarak baktılar.

"Ne oldu, bir sorun yok değil mi!"bunu soran Mercan'dı. Ahlâ karnını ovup nefeslendi. "Biraz korkuyorum, yetememekten." Yutkundu, " Ya iyi bakamazsam korkusu sardı içimi." Zeynep anlayışla sarıldı Ahlâ'ya. Tam anlamıyla anlayamasa da bunlar çok doğal şeylerdi. Bir çok kadın bu kaygıları yaşıyordu. Ama Allah anneyi öyle bir yaratmıştı ki, o iç güdü çok başka bir şeydi.
"Bi de sezaryen doğum muhabbeti var."dedi. Mercan göz devirip arkadaşına kızar gibi baktı. "Kimseyi takmayacağına söz vermiştin!" Ama öyle olmuyordu.

Hamilelik Ahlâ'yı duygusal olarak zaten zorluyordu birde insanların üstüne vazifeymiş gibi bazı şeyleri konuşması onu sinirlendiriyordu. "Mevzu ne ben anlamadım." Dedi Zeynep.
Ahlâ bardağını masaya bıraktı. "Ben sezaryen olmak istiyorum, korkuyorum. Biliyorum normal doğum en sağlıklısı ama sezaryen problem değil ki. "

"Sezaryen ol o zaman kızım, doğuracak olan kişi sensin ne var bunda."
Ahla bezmişçesine araya girdi. "O kadar çok tanıdık var ki herkes bir şey söylüyor. Keşke herkes senin gibi düşünse, sanki normal doğum yapınca en çok anne ben olacağım. Hamile bir kadını bu konuda nasıl eleştirirler anlamıyorum. Çok bunaldım. Birde doğum sonrası var, of of."

Toplum baskısı maalesef ki her alanda vardı, bu nedenle Ahlâ'nın rahatsızlığı çok doğaldı,
"Aman, boşver sen. Biri bir şey derse gelip sen bakarsın dersin. Millete bak işi gücü yok bunların ya."diyen Zeynep' Mercan olumlu bir şekilde başını salladı. Zeynep telefonunu kontrol edip duruyordu. Herhangi bir bildirim yoktu. Ali ne yapmıştı acaba, Sevim abla idare edebiliyor muydu? Peki Kenan. Zehra ile mi konuşuyorlardı yoksa. Zeynep'i özlemiş miydi? Tüm bunları düşünürken, Mercan Zeynep'e hitaben konuştu. "Kızım bir saattir gözün telefonda madem bu kadar merak ediyorsun ara. "dediğinde Zeynep'in yüzü ısındı, biraz utanmıştı. "Ali'yi merak ediyorum. Ama yaklaşık üç kere aradığım için Görümcem tam olarak görümcelik yapabilir. Deli ettim kadını."dediğinde Ahla gülümsedi. "Kenan abiyi merak ediyorsun bence sen. Ali'den haber aldın. için rahat, kocanı niye aramıyorsun kocan o senin."deyince Zeynep kaşlarını çattı.