AHLÂ

32

Artık derslere dönme vakti... Elimden geldiğince yine bölüm atmaya çalışacağım. Boşuna yeni bölüm soruları gelmesin çünkü inanın bilmiyorum anlık yazıyorum.

*************
Kenan Zeynep'i bacaklarına krem sürerken görünce gözlerini hemen çekip kapıyı kapattı. Banyoya girip dişlerini fırçaladığında gözü banyo rafında Zeynep'e ait olan eşyalara kaydı. İçeride onun kokusuna bulanmış buharı solurken kendini oldukça tuhaf hissediyordu. İster istemez Rahmetli karısı ile kıyaslamadan edemiyordu. Severek evlenmemişti. Ama karşıda değildi. Bir gün ablası ve annesi seni evlendireceğiz demişlerdi o da kabul etmişti. Onun için evlilik düzen demekti. Kenan da bu nedenle kabul etmişti zaten. Ama her zaman olduğu gibi çekinceleri vardı. Yüzündeki yara, sevmeyi bilmemesi... İnsanların ona acıyarak bakması. Tüm bunlar Kenan'ı kendi kabuğuna çekmeye itiyordu.

Güzel giden bir evliliği vardı. Çok fazla karısıyla karşılaşmıyor, işleri ile uğraşıyordu. Zaten karısı da onun kara kaşına kara gözüne onunla evlenmemişti. Çiftliğe hanım olmak tüm köylünün hayaliydi. Bazen bu düşünce bile alıp başını gitmesini istemesine neden oluyordu. Karısı ile cinsel münasebeti pek yoktu. Çünkü daha ikinci birlikteliklerinde karısı yüzüne bakmadan onunla sevişince Kenan kendisini karısının rızası olmadan ona dokunuyor gibi hissetmişti. Zaten o günden sonra kendi odasında yatmamaya başlamış karısı ona gelmediği sürece asla ona dokunmamıştı.

Ali olunca hepten evden uzaklaşmak zorunda kalmıştı... Kendine yatırım yapmış nelerden keyif alıyorsa hayatına o düzeni oturtmuştu. Hissettiği tek açlık bazen cinsel doyum oluyordu. ama toy değildi. sürekli ereksiyon halinde gezme yaşını çoktan geçmişti. Duygusal açlık aradığı hiç olmamıştı.

Evlilik düzen getirir derlerdi... Yanılmıştı. Karısı çalışanlarına sadece emir veriyordu. hanımcılık oynamak iyiydi onun için. Birbirlerine ısınamayan iki genç çiftin sonu da böylelikle hüsran ile bitmişti.

Ama şimdi Eski karısının eşyasını bile görmeyen Kenan'ın evde bir kadının yaşadığına dair izler görmesi anlamsızca hoşuna gitmişti. Bu kişinin Zeynep olması da bu hisleri kamçılıyordu elbette.

Zeynep....

Derin bir iç çekti Kenan ve aynada kendine baktı. Uzamış sakallarını kaşırken yarasının pürüzlerini hissedince gözlerini kapadı ve yutkundu. Zeynep ya onunla uyumaktan korkarsa? diye düşündü. Geniş omuzları gerildi. İçeri girmek hiç istemiyordu. Zaten Zeynep giydiği o gecelikle, sürdüğü o kokulu kremleri ile onu allak bullak ediyordu!

daha fazla beklemeden içeri girdi. Zeynep komodinin üzerindeki suyundan bir yudum içip üzerini kapattı. Kenan'a dönüp suyunu işaret etti. "Sana da getirdim. İyi geceler."deyip yatağa girdi ve yorganı üzerine çekti. Kenan şaşkın şaşkın bir suya birde ona sırtını dönüp uyuyan kadına baktı. Aynı yatakta yatacağız diye tutturan ve ona temasta bulunmaktan çekinmeyen Zeynep hiç bir harekette bulunmadan uyuyordu. Kenan anlamsızca hayal kırıklığına uğradı. Kasıklarındaki sızı giderek artarken yutkundu. Neden bu his çöreklenmişti kalbinin tam ortasına? Zeynep vazgeçmişti yani...

Kenan sesini bulduğunda, "İyi geceler."dedi gür erkeksi bir sesle. Yatağa oturduğunda dar olan yatak bir anda sıcacık oldu. Zeynep titrek bir nefes aldı. Ya yatak çok dardı. Yada Kenan gerçekten bir devdi. Yatağın boyu oldukça uzundu çünkü Kenan aşırı uzun ve iri bir adamdı. Ama neden bu kadar dar bir yatak olduğuna anlam veremedi. İstemsizce birbirlerine değiyorlardı.

İki gençte yataklarında biri ile birlikte uyumayı yadırgadıkları için uykuya zor dalmışlardı. Zeynep sürekli daralıyor, bir o yana dönüyor bir bu yana dönüyordu. Bir ara sabaha karşı Kenan yüz üstü yatıp kollarını yastığın altına koyduğunda Zeynep yataktan düşecekti resmen. "ee Yuh ama ya. Minicik bir kızım zaten yer bırakmadın bana." Kenan uykulu haliyle bir an duyduğu sesle nerede olduğunu şaşırdı. Zeynep'i görünce kaşlarını çattı. "Zeynep?"dediğinde tek gözü açıktı. Sabaha karşı olduğu için ortam neredeyse aydınlanmıştı. "Zeynep ya! bana yer bırakmadın, açmışsın Şahin gibi kanatlarını düşecektim az daha."derken uykulu ve sinirliydi. Uyku Zeynep'in hassas noktasıydı.