AHLÂ

8

Vizelerim bitti. Ödevlerim surekli 3 tane kaldı diyorum ama o 3 tanesi asla bitmiyor. Yeni bölüm yazamadım henüz :( Uyarı! :Bu arada bu hikayenin yetişkin içerikli olduğunu bilerek okuduğunuzu var sayıyorum. Bu bölümde yok ama ilerki bölümlerde olacak ve medyada çıplaklık bulunduracak.

Mahir arabayı çalıştırıp gittiğinde Ahlâ içeri girip masaya bakmadan eve doğru yürüdü. Arkasından adım sesleri geldiğinde Çok geçmeden erkeksi ses duyuldu. "Ahlâ, bana bir bardak su verir misin?"diyen Cengiz ile kafasını sallayıp Mutfağa gitti. Tabi Cengiz'de peşinden geliyordu. Ahlâ sinirle dolup taşmaya başlamıştı. Abisi bunu ona nasıl yapardı! o Nişanlı bir kızdı. Durumun ne kadar iğrenç, ayıp olduğunun farkında değil miydi! Evet oda istemiyordu bu evliliği ama birinden kurtulmak için diğerinin kucağına atlamayacaktı.

"Buyur Cengiz abi,"dediğinde Cengiz'in yüzü şekilden şekle girdi. Elindeki suyu alıp bardakta gözleri dolanınca gülümsedi. "Bir şey mi oldu?"dedi genç kız. Cengiz de ise hafiften bir gerginlik vardı. "Yok, abi dedin ya ona bir garip oldum. Sen ve Mahir,"dediğinde Ahlâ devamında gelecek olan sözleri dinlemek istemedi. Bu ne cüretti böyle!

"Nişanlıma abi dememi beklemiyordun herhalde,"deyip gülümsedi genç kız. Ve asla sinirlenmemiş ve Cengiz'in kendisinden hoşlandığını belli etmemiş gibi davrandı. "Kaldı ki Mahir'e yaşından dolayı abi diyordum. Biliyorsun, seninle ben gibi olmadık ki hiç Mahir ile."deyip şakıdı. "Seninle çocukluğumdan beri yan yanayız. Sen tıpkı Ömer abimin ikizi gibisin,"deyince adam yutkundu ve sinirle dudaklarını araladı. "Ahlâ,"dediğinde Genç kız eliyle dur işareti yaptı. "Bence ne demek istediğimi anladın Cengiz abi, Mahir benim Müstakbel eşim ve bu konuşmada burada bitti."deyince Cengiz mutfaktan çıkmak için adımlayan kızı kolundan tuttu.

"Ben beklerim Ahlâ, henüz eşin olmadığı müddetçe beklerim."dediğinde Ahlâ ateş saçan gözlerle bakıp kolunu kurtardı ve odasına gitti. Elleri anın getirdikleriyle titrerken kendini az önce Mahir'e ihanet etmiş gibi hissetmişti. Gereken cevabı verse de o ortamda olmak iğrençti. Cengiz'in daha önce böyle bir davranışına maruz kalmadığı için şoka girmesi de bi tabi normaldi. Üzerine geceliklerini giydiğinde Annesi içeri girdi.

Moralinin bozuk olduğu annesi anlardı, yüzüne sahte tebessümünü konumlandırdı. "Annem, nasıl geçti bugün kaçtın hemen odaya."dediğinde Ahlâ saçlarını tarıyordu. Üzerinde yaz sıcağında oldukları için dizlerinin altına gelen penye askılı geceliği vardı. Askıları dantelden ve göğüs kısmı büzgülü, ip ile bağlanıyordu.
Ahlâ göğüs kısmına attığı düğümden kafasını kaldırıp annesine baktı. "Güzeldi anne, bir birimizi tanımaya çalışıyoruz." Dediğinde kapı tıklandı ve içeri Ömer girdi.

Ahlâ annesinin yanında kontrolü kaybetmek istemiyordu ama sinirden delirmek üzereydi. "Ahlâ, Konuşmamız lazım!" Derken sanki normalmiş gibi Ömer de sinirliydi.
"Abi konuşmak falan istemiyorum."dediğinde Ömer yatağın Ucuna kadar geldi.
"O düğün olmayacak!"Asiye hanım şaşkın bir şekilde oğluna baktı. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
"Sonra ne olacak, beni Cengiz abiye mi vereceksin!"diye hiddetle bağırdı. Annesi eliyle ağzını kapattı.
"Evet! Cengiz seni seviyor, o şerefsiz sırf intikam için bana inat olsun diye seninle evlenecek." Dedi. Ama Ahlâ sakin kalamıyordu. Ona fikri falan sorulmuyordu. "Bunu herkes biliyor abi, en başından beri kimse dedeme karşı çıkmadı. Bende kabul ettim bu düşmanlık bitsin diye!" Ömer,"Ahlâ" dese de devam etti genç kız.

"Bana fikrimi sordun mu, Cengiz abi ne ya. Ben nişanlıyım nişanlı! Senin yerine koyduğum adam gözüme baka baka nişanlımdan ayrılmamı bekliyor!" Asiye hanım duyduklarıyla şok olmuştu. Bu iş her şeyi düzeltir sanırken daha da öfkesi körükleniyordu oğlunun.