The Genteel Flower (Yutang Bulahan Series #5)

TGF - 38

THE FILING.

Umuwi ako ng gabing iyon na hindi ulit kaming nagka-imikan na dalawa. Sinubukan niyang makipag-usap sa akin but I end up sleeping at one of the guest rooms.

The next day, sabay kami ni Kuya Amell na nag-file ng COC sa city hall. Legit na ang daming nagulat sa pagtakbong gagawin ko.

And he was one of them.

He was shocked and disappointed at the same time. So do I. We have the same feelings towards the decision we took that's why we end up hurting each other, metaphorically.

He saw me... filing that piece of paper. He was there. Because at that exact moment, he's filling his too.

Para kaming hindi mag-asawa 'no? Simula kasi no'ng mangyari 'yon - oh, no, simula pala no'ng malaman naming lahat ang tungkol do'n, nawalan na ako ng karapatang maging asawa niya.

Malaki talaga ang nagbago sa pamilyang ito, hindi naman madi-deny 'yon. Kaya nga hindi na ako nagtaka nang hanggang ngayon, pinag-uusapan pa rin kami ng mga taong nakakakita sa amin tungkol sa nangyari sa pamilya namin, sa ginawa ni Einny. That was unforgivable, yes, and I should've left him the first sign of cheating pa lang.

But look at what I did... I came back to him, nagbulag-bulagan sa presensiya ng kaniyang anak, and act as if he did not cheat on me. Kaya nga hindi na ako nagtaka when the Franciscos loathed me to death na pati ang pag-simpleng dalaw sa deathbed ni Lolo Mon ay ayaw nilang payagan.

Halos itakwil nila ako sa desisyon kong pagbabalik sa puder ng asawa ko despite of what happened. And it's so ironic to know that they've supported me when I decided to take the road they travelled.

I guess family is family, right?

I saw sadness in his eyes nang makita niyang tuluyan kong na-pirmahan ang simpleng papel na iyon at malawak na nakangiting iniharap sa lahat ng mga taong nandoon sa Comelec office para masaksihan ang biglaang pagpasok ko sa ganitong klaseng mundo.

But I never let the sadness in his eyes devour my firm decision.

I sighed.

"I... should be happy, right? I mean, I'm now taking the journey my ancestors been travelling too. And... I'm... having my... revenge."

The last word was almost like a whisper. Pagkauwi galing sa city hall, dumiretso kami rito sa bahay nina Kuya Amell para raw sa after party ng pag-file namin ng COC with his few colleagues that's been supporting him since day one of his politician world.

"Revenge? Don't tell me sa asawa mo?"

Lumipat ang tingin ko kay Mikan dahil sa tanong niya. Dahil sa malalim kong pag-iisip kanina, muntik ko nang makalimutan na magkasama nga pala kami ni Mikan ngayon, nasa isang sulok lang, napagod kausapin ang ibang kakilalang nangakong ibibigay daw sa amin ang suporta sa darating na eleksiyon.

Ilang oras pa lang ang nakaraan after kong ma-file ang certificate of candidacy ko but I can already feel the exhaustion.

"Revenge sa asawa mo? Where did you get that idea, Kiki? Anong connect no'n sa pagtakbo mo bilang konsehal? Eh, Mayor naman ang tinakbuhan niya?"

Nagkibit lang ako ng balikat. Ayoko nang magsalita. Mas lalo yata akong mapapagod kapag sinagot ko ang mga tanong niya.

"You're not taking this seriously, aren't you?" he asked after a while.

"I wasn't thinking of revenge... at first, you know. It's just that... Erico-"

"Erico? Your cousin? Don't tell me he fed you the idea that by running on the opposite political party with him will eventually get the revenge you wanted? Bakit ka nga ba maghihiganti sa kaniya, Kiara? He cheated on you and it doesn't need a revenge, it needs talking, it needs communication para ma-solve at ma-clarify ang mga dapat i-clarify, ang totoong problema. Hindi 'yong nand'yan ka nga sa tabi niya pero parang may malaking wall naman na namamagitan sa inyong dalawa. Gustong-gusto naman niyang magsalita, ayaw mo naman siyang pakinggan."